هوش مصنوعی: زمان گل و دوست سپری شد و کسی به سمت باغ نرفت، چون خورشید برای تماشای چراغ نرفت.

هوش مصنوعی: به خاطر عطر نافه چینی، مانند زخمی که رنج می‌آورد، خیال کوهی که به آرامی از ذهنم بیرون نرفته، همیشه در ذهنم باقی مانده است.

هوش مصنوعی: بنگر به عمق عشقی که حتی در سختی‌ها و جدایی، محبت من به تو همواره زنده و پایدار مانده است.

هوش مصنوعی: در روزی سخت و غم‌انگیز، زمانی که همه چیز تاریک و غم‌بار است، کسی جز مجنون نمی‌تواند فریاد بزند و فقط داغ و درد را با خود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی مرغی در باغ چمن، گل را می‌بیند و به آن نگاه می‌کند، به خاطر غیرت زیبایی‌اش دیگر به سمت چیزهای دیگر نمی‌رود.

هوش مصنوعی: دیگر به مهمانی رقبای خود نمی‌روم، یا وقتی که از طرف من فریبی به او رسید و مرا در مسیر دید، بدون اینکه از من خبری داشته باشد، نرفت؟

هوش مصنوعی: بسیار سپاسگزارم که با وجود جدایی، هنوز به عشق و میل به وصال زنده هستم و این احساس سرانجام از دست نمی‌رود، حتی اگر هواخواهان بی‌رحم باشند.