گنجور

شمارهٔ ۷۳

گلگون قبای من که بر ابرش برآمده‌ست
توفان آب بر سر آتش برآمده‌ست
مجنون آن فرشته خصالم که از حیا
پنهان ز چشم خلق، پریوش برآمده‌ست
هنگامه زود برمشکن از هوای خواب
امشب که با تو صحبت ما خوش برآمده‌ست
از بس که در تنم ز تب مرگ،‌ جان بسوخت
امروز همچو دود ز آتش برآمده‌ست
میلی نسیم آه تو گویا برو گذشت
کان خطّ نو دمیده مشوش برآمده‌ست

اطلاعات

وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

گلگون قبای من که بر ابرش برآمده‌ست
توفان آب بر سر آتش برآمده‌ست
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که این شعر درباره‌ی زیبایی و ظرافتی است که در زندگی یا در یک موقعیت خاص وجود دارد. "گلگون قبا" به معنای لباسی زیبا و رنگین است که بر فراز ابرها قرار دارد، و "توفان آب" نشان‌دهنده‌ی چالش‌ها و دشواری‌هایی است که بر روی آتش و هیجان‌های زندگی سایه می‌افکد. به طور کلی، این بیت به تضاد میان زیبایی و مشکلات زندگی اشاره دارد.
مجنون آن فرشته خصالم که از حیا
پنهان ز چشم خلق، پریوش برآمده‌ست
هوش مصنوعی: مجنون، آن فرشته‌ای است که به خاطر حیا و شرم از نگاه مردم، پنهان شده و فقط معشوقش را دیده است.
هنگامه زود برمشکن از هوای خواب
امشب که با تو صحبت ما خوش برآمده‌ست
هوش مصنوعی: لطفاً این شب را زود از خواب نبر، زیرا گفت‌وگوی ما با هم بسیار دلپذیر بوده است.
از بس که در تنم ز تب مرگ،‌ جان بسوخت
امروز همچو دود ز آتش برآمده‌ست
هوش مصنوعی: امروز به خاطر تب مرگ که بدنم را مورد آزار قرار داده، جانم مثل دودی که از آتش بلند می‌شود، در حال خارج شدن است.
میلی نسیم آه تو گویا برو گذشت
کان خطّ نو دمیده مشوش برآمده‌ست
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که نسیم دل‌انگیز و آرزوی تو به آرامی رد شده است و نشانه‌ای نو و تازه در حال ظهور است که باعث به هم ریختن حال و هوای موجود شده است.