هوش مصنوعی: آن نگاه زیبا و مغرور در میان مژه‌ها نشسته است، مانند نگهبانی که بر فراز میدان دشمنی قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: به خاطر استدلال و بهانه‌جویی، او شرمنده می‌شود و هر جا که رقیب در کنار آن عزیز نشسته، به سمت من نمی‌نگرد.

هوش مصنوعی: اگر صد خار هم به پاهایم بچسبد، مانند گرد و غبار در جستجوی طلب نمی‌توانم بر زمین بنشینم.

هوش مصنوعی: شب تا صبح، تنها به خاطر زیبایی‌اش نگاهی می‌کردم و آن خنده‌ای که در برابر من ایستاده بود، نشان‌دهنده‌ی عصبانیتش بود.

هوش مصنوعی: از شوق و علاقه به محبوبش، در دل آرزو و خواسته‌هایش غرق شده و خون دلش به رنگ نگین (جواهر) درآمده است.