هوش مصنوعی: اگر فکر کشتن عشق و غم تو در سر ندارم، پس برای چه باید به خاطر ناملایمات و تلخی چشمانت ناراحت و عصبانی شوم؟

هوش مصنوعی: درد و رنجی که از نگاه فریبندهٔ تو دارم، برای من کافی است. دیگر تحمل ظلم زمانه و ستم‌های روزگار را ندارم، اینها چه فایده‌ای دارند؟

هوش مصنوعی: تو که با ظلم و ستم من را آزمایش کرده‌ای، پس چرا هر لحظه به خشم می‌آیی و برای چه به قهر و غضب رو می‌آوری؟

هوش مصنوعی: او متوجه شده که دشمنش در تلاش است تا او را نابود کند، و در عجب است که چرا این شکار خونی در این شهر وجود دارد و هدفش چیست.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر تلخی و ناکامی به من نزدیک نشده‌ای، پس چرا با نگاه فریبنده‌ات مرا به نوشیدن زهر دعوت می‌کنی؟