شمارهٔ ۲۷
ساقی به جلوه آر، می همچو لاله را
چون لاله برفروز جمال پیاله را
سر تا به پا چو نافه پر از مشک چین شود
گر با کمند زلف بگیرد غزاله را
دل را کنی ز تیغ جفا گر ورق ورق
بینی پر از حدیث وفا آن رساله را
بر خوان غم چو میلیام از صبر تلخکام
وز بیم جان فرو نبرم این نواله را
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ساقی به جلوه آر، می همچو لاله را
چون لاله برفروز جمال پیاله را
هوش مصنوعی: ای ساقی، زیبایی خود را به نمایش بگذار و شراب را چون لاله در دل پیاله روشن کن تا زیباییات جلوهگر شود.
سر تا به پا چو نافه پر از مشک چین شود
گر با کمند زلف بگیرد غزاله را
هوش مصنوعی: اگر موهای غزاله را با کمند زلف بگیرد، تمام وجودش مانند چیزی زیبا و خوشبو مانند مشک خواهد شد.
دل را کنی ز تیغ جفا گر ورق ورق
بینی پر از حدیث وفا آن رساله را
هوش مصنوعی: اگر دل را از درد و ظلم و ستم جدا کنی، وقتی ورق ورق آن را بررسی کنی، پر از داستانهای وفا و محبت خواهد بود.
بر خوان غم چو میلیام از صبر تلخکام
وز بیم جان فرو نبرم این نواله را
هوش مصنوعی: به میز غم که مینشینم، از صبر تلخ خود مینالیدم و از ترس جانم، این لقمه را نمیتوانم پایین ببرم.