هوش مصنوعی: ای شانس، شب تار و غمگین به پایان رسید، بیدار شو و از خواب بیدار شو که صبح طلوع کرده است.

هوش مصنوعی: باد صبحگاهی بشارت داد که شب یلدا و ناامیدی‌ها به پایان رسیده است.

هوش مصنوعی: زمانی که به کسی روی نیاوردی و او را شرمنده کردی، سرانجام به در انصاف آمدی.

هوش مصنوعی: خاری که پس از مرگ از خاک می‌روید، شاید شبیه به دل تنگی افراد باشد که از غنچه‌های بستهٔ دلشان به راه می‌افتد.

هوش مصنوعی: نخی که از چشمهٔ پرآب کوثر سیراب شده، مثل درخت طوبی میوهٔ دلخواهی را به بار آورده است.

هوش مصنوعی: مانند عیسی مریم که به زمین آمد، در زمانی دیگر نیز پسری خوب و نیکو از مادر ایام به دنیا آمد.

هوش مصنوعی: پسر زیبایی وجود دارد که خدا او را حفظ کند؛ او به خاطر خوبی‌اش، میوه‌ای بر درخت تازه‌ای از چمن جان بخشیده است.

هوش مصنوعی: کودکی که در سنین کم به مانند ماه عید اهمیت دارد، در حالی که خردی که به سن کودکی می‌رسد، به مثابه گوهر ارزشمند است.

هوش مصنوعی: ماهی که به صورت زیبا و با خلوص و پاکی زاییده شده و حوری که شبیه پری است و به همراه فرشتگان آمده است.

هوش مصنوعی: شمعی که به خاطر روشنی و زیبایی‌اش، مانند مردمک چشم افرادی با درک و بصیرت به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: این جواهر بسیار با ارزش است که از نظر مقام و اهمیت، تصویر زیبایی از ماه و خورشید را در صدف خود دارد.

هوش مصنوعی: علی فردی ارزشمند است که از دل امید و آرزو به وجود آمده و برای رسیدن به هدفی خاص، سختی‌ها و دردهای زیادی را متحمل شده است.

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف دو نماد اشاره دارد. نخست، نشان از عشقی عمیق و ارزشمند دارد که در زندگی فرد وجود دارد و به نوعی درخشش و خوشبختی را به او می‌بخشد. دوم، ستاره‌ای را توصیف می‌کند که بر روی تاجی قرار دارد و به نوعی به موفقیت و قدرت اشاره دارد. این تصویرسازی از زیبایی و شکوه در زندگی و دستاوردهای فرد حکایت دارد.

هوش مصنوعی: او از هر نوع عیب و نقص دور است و مانند عیسی بدون تلاش و زحمت به انواع هنرها دست یافته است.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه در برج شرف، ماه فقط یک شب درخشان است، چهره او نشان‌دهنده غیرت خورشید و ماه است.

هوش مصنوعی: انسان از ترکیب آب و گل ساخته شده است و به همین دلیل او همچون شیر و شکر، خصوصیات لطیف و شیرین دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که بر روی زمین او را ببیند، می‌گوید که او یک فرشته است؛ اما این که به شکل انسان ظاهر شده، نشان‌دهنده ویژگی خاص اوست.

هوش مصنوعی: از عمق وجود ما، اولین موجودی که به جهان آمده، مثل مهمانی عزیز است که تازه از سفر برگشته.

هوش مصنوعی: در زمانی که او به دنیا آمد، به خاطر شدت آرزو و درخواست برای دیدن پدرش، نتوانست پا بر زمین بگذارد.

هوش مصنوعی: وقتی خورشید از سر به زمین فرود آمد، به نشانه احترام و بزرگی در خدمت کیخسرو، پادشاه جمشید، حاضر شد.

هوش مصنوعی: ماه زیبایی که درخشش آن، چون نشانه‌ای از وجود محمد (ص)، به روزگار روشنایی می‌بخشد؛ به طوری که نور وی در زیر نگین (یعنی در عالم وجود) ظهور می‌کند و هم خشک و هم تر، دریا و زمین را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: در برابر دست بخشش او که مانند دریاهایی پر از گوهر است، باید به شمار آورد که صدها دریا و اقیانوس هم تنها یک قطره از آن را تشکیل می‌دهند.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر یک سوال، از شرم و حیا در نظرش کوچکتر و ناچیز جلوه کرده است.

هوش مصنوعی: اگرچه در دَر او طلا وجود دارد و به نظر می‌رسد که با خاک برابر است، اما در واقع، وجود او ارزشمندتر از طلا است و در مقام، با طلا هم‌ارزش می‌باشد.

هوش مصنوعی: او کسی بود که از خاک، بینش و wisdom را مانند سرمه‌ای در چشمش قرار داد؛ به طوری که تمام وجودش پر از بینایی و آگاهی شد.

هوش مصنوعی: در آسمان، طرح‌هایی زیبا و باشکوه از تارهای طلایی خورشید بافته شده است و این زیبایی همچون یک پوشش زینتی بر روی لباس پربرکت او مظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در آسمان است، به چه دلیلی به زمین افتاده؟ اگر نه اینکه از تیرکمان نی، خود را حفظ کرده باشد.

هوش مصنوعی: ای کسی که در شب تار مرگ، بدخواه تو با تیغی آتشین به سوی نیهیلیسم و نیستی راهنمایی‌ات می‌کند.

هوش مصنوعی: از خوشحالی او، تیر تو در دهن باقی مانده که از غیب خبر پیروزی و موفقیت به او رسیده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که از عشق تو رنجیده یا آسیب دیده باشد، پس از مرگش، یاد و اثر تو مانند گل و لاله، زیبا و جذاب خواهد بود.

هوش مصنوعی: بدخواهی که به دام تیغ تو افتاده، پیمانه‌ای پر از زهر مرگش را در حضور تو سیاه کرده است.

هوش مصنوعی: عدالت تو در جهان به عنوان یک نام نیک شناخته شده و داستان بخشش تو در دل‌ها و مکالمات مردم نقش بسته است.

هوش مصنوعی: روزها و شب‌ها مانند دو رنگ سفید و سیاه در دایره‌ای که زیر نگین تو قرار دارد، وارد شده‌اند.

هوش مصنوعی: قول تو زیبا و پسندیده است مانند دستیابی به کمال، و عمل تو خوشایند است مانند یادگیری هنر.

هوش مصنوعی: هر تار موی تو نمایانگر صد نوع هنر است، همچنان که معانی پنهان در اشکال و صورت‌ها نهفته‌اند.

هوش مصنوعی: در باغ، دل به یاد تو شعر و نغمه‌ای سرود و بلبل نیز با زبان دیگری به ستایش تو پرداخت.

هوش مصنوعی: از نگاه خنک و فریبنده‌ات، زخمی بر دل من نشسته است و از آن زخم، خون غم می‌چکد و به خاطر این درد و اندوه، چشمانم پر از اشک شده است.

هوش مصنوعی: در نهال تازه تو، خم و پیچ‌هایی به وجود آمده است، تا دست خیال به دور کمر تو بچرخد.

هوش مصنوعی: هر مشکلی که پیش آید و کسی نتواند آن را حل کند، آن مشکل ریشه‌دارتر و پیچیده‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: وااای از آن دختر شوخ! وقتی که مرا در حالتی ناآرام و مضطرب دید، به خنده افتاد و یک قدم جلوتر آمد.

هوش مصنوعی: به زودی دوباره با رنجی تازه قلبم می‌سوزد، چرا که آن شکارچی به خاطر فریب دادن دل من برگشته است.

هوش مصنوعی: دل من با تپش‌هایش خبر از آمدن او می‌دهد، هرچند او به سمت من مثل بلایی ناگهانی و بی‌خبر وارد می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر دیگر از کسی خواسته‌ای نداری، از آن در برو و برخیز. چون باید حق و عدالت به آنجا وارد شود.

هوش مصنوعی: ای گوهری باارزش! ذات تو فراتر از آن است که بتوان به وصف‌های تو دست یافت و به درستی آنها را بیان کرد.

هوش مصنوعی: می‌گوییم دعای تو مانند کلیدی است که در به روی آرزوها و مقاصد ما را باز می‌کند و این راه گشایی با دعای سحر به وقوع می‌پیوندد.

هوش مصنوعی: می‌توان تصور کرد که در روزگار خوش‌گذرانی، فرزند شایسته، ثمره‌ و حاصل نخل پدر را به بار نشاند.

هوش مصنوعی: بیابان آب و هوای خوش و خرم را برای وجود تو آرزو می‌کنم، چراکه این میوه تازه، نشانه‌ی درختی است که بارور و سرزنده است.

هوش مصنوعی: خواسته‌ی تو از رحمت الهی به طور کامل برآورده می‌شود، زیرا همه‌ی آرزوهای مردم نیز از رحمت تو به نتیجه می‌رسد.