هوش مصنوعی: تو که از جانب خدا تا ابد، سلطنت سلیمان را به دست آورده‌ای، هرچه آرزو کرده‌ای، به برکت و لطف الهی به دست آورده‌ای.

هوش مصنوعی: او از حسادت به زیبایی و رونق کشورش، سلیمان را از خدا به خاطر تضرع و ناله کردن شرمسار و پشیمان می‌بیند.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که ملت، به خاطر رهبری و هدایت خوبی که دریافت کرده است، به یک وحدت و انسجام دست یافته و از جانب رهبری، آوازه‌ای پر اعتبار و ارزشی پیدا کرده است. همچنین، دولت نیز به واسطه نام و جایگاه این رهبری، به موفقیتی دست یافته که مورد تحسین و توجه قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: هر ادعایی که دربارهٔ مقام و مرتبهٔ امیرالمؤمنین شده، این روزها از پا و اساس تخت تو به اثبات رسیده است.

هوش مصنوعی: ستارگان به خاطر زیبایی و عظمت تو به حالت تسلیم درآمده‌اند و آسمان به خاطر بزرگی و جلال تو تحت فرمان تو قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: بسیاری اوقات از شدت شرم، تابش خورشید را در بستر آسمان و در دل طوفان به شکل قطرات عرق پیدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در مقابل هدف خود، تقدیر مانند گوی در دست توست و تا سال‌ها به شکل گوی چوگان باقی می‌ماند و تحت کنترل تو نیست.

هوش مصنوعی: خداوند، با دقت و نظم، قوانین و اندازه‌گیری‌های آفرینش را به گونه‌ای تنظیم کرده است که بر اساس عدالت، سنجش و معیاری از آن به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: در روزگار ما، کسانی که در این سرزمین زندگی می‌کنند، به واسطه‌ی حسن و عدالت تو، توانسته‌اند از مشکلات و فتنه‌ها به مدت پنجاه سال بهره‌مند شوند و در زندگی خود از برکت‌های آن استفاده کنند.

هوش مصنوعی: بارها موفق شده‌ام که بر اقبال و شانس خود در زیر سایه‌ی حمایت شیرین و دلپذیر ایوان‌ساز پیروز شوم.

هوش مصنوعی: در بازی نرد و شطرنج، هر کدام با چالش‌ها و مشکلات خاص خود مواجهیم، اما در این میان، کسی که با درد و رنج دست‌وپنجه نرم می‌کند، در نهایت بر دشمنان و سختی‌ها غلبه می‌کند و بر سختی‌ها پیروز می‌شود.

هوش مصنوعی: مشخص است که زیبایی و جذابیت او مانند زلف‌هایش است که جذبه و تأثیر بزرگی بر دل‌ها دارد. کسی که به حکم مرگ دچار شده، تحت تأثیر خواسته‌های سرکش و ناپسند قرار گرفته و در واقع در دام آن زیبایی گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: از فاصله‌ای که تا تکبیر (ندای الله‌اکبر) وجود دارد، گیج و سردرگم مانده‌ام و نامه‌ای که مقدر شده، به عنوانی رسیده است.

هوش مصنوعی: از ترس انتقادهای تیز تو، پیروزی به مرگ در چ blade تو پناه برده است.

هوش مصنوعی: گناه زمین از آن است که به خاطر خصومت تو، روزهای زندگی را با افت و خیز و سردرگمی سپری کرده است.

هوش مصنوعی: از نشانه‌هایی که زمان از سنانت به یاد دارد، یک علامت معجزه موسی پسر عمران را یافته است.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که میدان جنگ به دلیل شمشیر تو، میزبان وحوش، پرندگان، دام‌ها و جانوران شده است.

هوش مصنوعی: هرجا که طوطی با ارزش و زیبا وجود دارد، من هم حاکم آنجا می‌شوم. اژدهای پرچم من از باد پیروزی جان گرفته است.

هوش مصنوعی: هنگامی که به سمت مغرب نگاه می‌کنیم، آسمان به زیبایی رنگین شده و همچون قوس قزح، چهره‌اش با رنگ‌های مختلف و اشک‌های رنگی تزیین شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر گشایش و شکوفایی‌ات، جهان دور و برت مانند صورت ماهی است که از زخم تیرها پر شده است.

هوش مصنوعی: بخارات خون دشمنی، هوای میدان جنگ را به گونه‌ای تغییر داده که حالا از آن انتظار باران می‌رود.

هوش مصنوعی: مدت‌هاست که از خاک میدان نبرد تو گیاهانی روییده‌اند که به جلوه و زیبایی مرجان‌ها درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: ای کاش! من در این حین که در حال خدمت هستم، گوشم به جواهر این گفتگو توجه کرده و از آن بهره‌مند شده‌ام.

هوش مصنوعی: من تصمیم گرفتم تو را ذوالقرنین دوم بخوانم، اما عقل به من گفت که تو در فکر و خیال خود آسیب‌پذیر و ناقص هستی.

هوش مصنوعی: هرگاه بگویم که ذوالقرنین چقدر پادشاهی و ثروت داشت، تو باید بدانی که هر بنده‌ای از تو در هر نوع بزرگواری و کرم، چیزهایی یافته است که برابر نیست.

هوش مصنوعی: گوش کس به حرف‌های درویشان توجه نمی‌کند، جز آنکه خود طعم خوشی و آزادی را چشیده باشد.

هوش مصنوعی: دل انسان در میان دو احساس متضاد، یعنی ترس و امید، در تلاطم است. از طرفی به خاطر عتاب و انتقادها، نگرانی دارد و از سوی دیگر به لطف و محبت‌هایی که به صورت پنهانی به او می‌شود، امیدوار است.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از امید به وصال و دیدار محبوب صحبت می‌کند و به زخم‌های دل که از جدایی و دوری ایجاد شده‌اند، اشاره دارد. او آرزو می‌کند که این وصال به مرهمی بر جراحت‌های عشق تبدیل شود.

هوش مصنوعی: افراد زنده و با روح، مانند لعل درخشان جان محبوب را از نفس‌های مسیحی احساس می‌کنند؛ در نتیجه، چشم دلشان زنگار بر آیینه جان را از بین برده و پاک می‌گردد.

هوش مصنوعی: در این بیت، به تصویر یوسف اشاره شده که در آیینه دل خود، تصویری از مصر عقل را می‌بیند. این تصویر به گونه‌ای است که در عمق آب حیات، رنگ سیاهی وجود دارد. به نوعی، شاعر به تأمل در عواطف و اندیشه‌های عمیق انسان و روشنگری عقلانی اشاره می‌کند که در آن جزئیاتی اندوهبار نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: زندگی من با تصمیم سفر به پایان می‌رسد و من از این موضوع خوشحالم، زیرا احساس می‌کنم که بدنم که سال‌ها درد کشیده، به امید درمان نزدیک شده است.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر زیبا و باصفا بودن مجالست با تو، سنگ قیمتی را جستجو کرده و از شادابی لعل مانند غنچه‌ای خندان یافته است.

هوش مصنوعی: در دوران تو، برکت و توفیق به قدری زیاد است که حتی بت‌پرستان از سجده‌کردن به بت‌ها، عطر ایمان را احساس می‌کنند.

هوش مصنوعی: تا وقتی که می‌توانم به همین زیبایی بگویم که پاسبان کیوان، از ماه نگهبانی گرفته است.

هوش مصنوعی: یاد تو در دل من مانند پادشاهی می‌درخشد و چشمانم مانند ارتشی به دنبال تو هستند. ای ماه، که در جدایی‌ات، ارزش و مقام کیوان را یافتم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از سرنوشت پنهان بود، با احتیاط و تدبیر تو نمایان شده و هر کدام از مشکلات و سختی‌ها که به نظر غیرقابل حل می‌رسید، با اراده و تصمیم تو آسان شده است.