هوش مصنوعی: به سمت ماه، زنجیرهایی از عطر خالص را به زمین انداخت، هزاران رشته را زیر نور خورشید قرار داد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نگاه تو به باغ نمی‌رسد، آسیبی به آن نمی‌رسد. مانند غنچه‌ای که بر روی گل نشسته و پرده‌ای از حجاب به دور خود کشیده است.

هوش مصنوعی: چنان تحت تأثیر نگاه گرم او قرار گرفتم که بی‌قرار شدم و او با هر پلک زدنش گویا شمشیرهای تندی به سمت من پرتاب کرد.

هوش مصنوعی: دوست داشتم که نمی‌توانم در پاسخ به سوالات محبت‌آمیز او به درستی عمل کنم، چرا که همیشه به خاطر شرم و خجالت، در جواب دادن دچار مشکل می‌شوم.

هوش مصنوعی: حمله نگاه و مژگان آن معشوق باعث شد دل‌ها به هم بریزد و دچار آشفتگی و انقلاب احساسی شوند.

هوش مصنوعی: فریب وعده‌های او کسانی را که به خاطر دوری او تشنه شده بودند، ناگهان از آرزوی آب به سمت سراب کشاند.

هوش مصنوعی: من در شب از غم، در آتش سوزانم و نوشیدنی‌ام باعث شده که درد و ناراحتی‌ام به شادی و خورشید خنده‌دار تبدیل شود، مثل اینکه دل مرا مثل کباب می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: هر بار که به یاد شبی می‌افتم که در حالت مستی بود و نگاهی خراب به من انداخت، باعث می‌شود که از هوش بروم.

هوش مصنوعی: نسیم صبح بویی از تو دارد که مرا به هوش می‌آورد، اما نمی‌دانم چرا دوباره در نگرانی و بلاتکلیفی می‌اندازد.

هوش مصنوعی: کسی که از تو می‌خواهد به او شفاعت کنی، در حالی که خود در دام قتل افتاده، از یکی از بلاها نجاتش بده و او را از صد عذاب رها کن.

هوش مصنوعی: در دلم آتش عشق روشن شد، با یک نیم جرعه از شراب، آیا لب‌های تو همچون آینه‌ای، تصویری از آن شراب را نشان نمی‌دهند؟

هوش مصنوعی: به خاطر ترس از قدرت و حکومت، لبخندت را با شراب ناب مخلوط نمی‌کنی، وگرنه چرا لب‌هایت این‌قدر شیرین و خوشمزه به نظر می‌رسد؟

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و سرکشی آن زلف زیبا و نافرمان، خود را به پای مقام بلند و موفقیت های عالی انداخته است.

هوش مصنوعی: دنیای روشن و بالای مقام، صاحب تخت و تاجی است که تیرکمان او، شکاف و فضای خالی در درون وجود خورشید ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: شیر شجاع و نترس، با قدرتی بی‌نظیر، بر دشمنان خود غلبه می‌کند و در لحظه‌ای حساس، درگیری را به سود خود رقم می‌زند.

هوش مصنوعی: آفتاب با سرعت زیادی حرکت کرد تا اینکه مانند سایه‌ای در برابر آن عالم بزرگ قرار گرفت.

هوش مصنوعی: به خاطر نگه‌داری او که پایه و اساس پایداری زمانه است، چون حبابی طرح ساختمان را روی آب بر پا می‌کند.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای که خشم او شعله‌ور شد، همچون مویی که به دور نور خورشید پیچیده باشد، در دل آن زیبایی و جذابیت خاصی ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: درخشش خورشید از دستان زهره جدا شد و پرتوهای طلایی آن مانند ضابطی، در جهان به شمارش و حساب آورد.

هوش مصنوعی: در جمع دوستانه‌اش، آن‌قدر نور و شعف داشت که حتی آفتاب هم نوری که به پرنده‌اش می‌تاباند، کم‌رنگ به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: بدان که او به حدی به محبوبش وابسته شده است که می‌تواند در سراب‌ها و دل‌بستگی‌ها نیز مانند واقعیت خیمه بزند و به عهد و پیمان خود وفادار بماند.

هوش مصنوعی: خودت را به عدالت نشان دادی، و زیبایی‌ات مانند موهای بت‌ها به سرعت بر گردن اسیران افتاد.

هوش مصنوعی: به خاطر به دام انداختن مخلوقات بی‌زهری، نامهٔ امنیت و آرامش فرستاده شد و پرندهٔ عدالت تو در هر جای که پرواز کرد، پر از شکارچیان قهری بود.

هوش مصنوعی: عقاب را مانند مگس، عنکبوت می‌تواند به دام بیندازد، این نشان‌دهنده‌ی قدرت و تسلط دیگران بر قوی‌ترین‌ها در زمان بحران‌ها است.

هوش مصنوعی: به خاطر نم و رطوبتی که از یم (دریا) برآمد، نگهبان عدالت مانند رعد و برق، زنجیره‌ای از ابرها را در آسمان به وجود آورد.

هوش مصنوعی: اندیشه کردی که از خواست تو، گل به وسیله آب روییده و به گلاب تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: اگر دشمن تو مانند اهریمن به آسمان برود، باید فکر کنی که در عوض، فلک تیر شهابی را به سمت او پرتاب خواهد کرد.

هوش مصنوعی: کسی که به قوانین و اصول مخالفت کند، در برابر فشار و چالش‌ها، مانند درختی که پوستش را می‌کنند، آسیب خواهد دید.

هوش مصنوعی: از خواب بیدار نشده است، بخت دشمنش هنوز چشمش به دنیا باز نشده، و به خاطر ترس از تیغ تو، دوباره خود را به خواب انداخته است.

هوش مصنوعی: هدایت تو باعث شد که تصورات ناصحیح کسانی که به خطا می‌رفتند، به سمت حقیقت و درست اندیشی هدایت شود.

هوش مصنوعی: وقتی که سمند بلندمرتبه تو سرش را بالا می‌آورد، آسمان مانند یک حلقهٔ رکاب به پای تو خم می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که در خیال خود تصویر دستان تو را می‌بیند، دیگر نمی‌تواند اشک‌هایش را بشمارد، چون این اشک‌ها به حدی زیادند که حساب‌بردنی نیستند.

هوش مصنوعی: به خاطر حفاظت و نگهداری توست که دنیا زیر سایه او قرار دارد، بنابراین می‌توان با کتان، نقابی از روی ماه برداشت.

هوش مصنوعی: باران رحمت تو به زمین طراوت بخشید و به جای گل و سبزه، جان و دل در خاک زندگی دمیده شد. سایه لطف تو بر زمین افتاده و همه جا را سرسبز کرده است.

هوش مصنوعی: در دوران جوانی و خوش شانسی، فرح به شیوه‌ای فریبنده توپیران را به سرگرمی و تفریح مشغول کرد.

هوش مصنوعی: تو را انتخاب کرد تا در این کتاب، خرد و دانش را به تصویر بکشی، همانطور که شاعری در بین نظم و ترتیب، بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: ای آسمان! روزگار سختی بر من گذشته است. اگر این دو یا سه روزی که از ایشان دور شده‌ام، آسیب بیشتری به من نزند، بهتر است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که جدایی به ناچار اتفاق افتاده است و اگر این جدایی نبود، هیچ‌کس به‌طور داوطلبانه و بدون دلیل خوب نمی‌تواند فراق را به وجود آورد. این مفهوم به درد و رنج جدایی اشاره دارد و به شکل زیبایی نشان می‌دهد که عشق و ارتباطات عمیق انسانی نمی‌تواند به آسانی و بدون دلیل مشخص از هم بگسلد.

هوش مصنوعی: من همواره در کنارت هستم و به خاطر تو به وفاداری، به چالاکی و مراقبت از خود ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: جز دعا کردن هیچ راهی برای عبور از این وضعیت وجود ندارد، چون نمی‌توان از این در به سوی کسی دیگر رفت و در هیچ‌گاه دیگری وارد شد.

هوش مصنوعی: درخت سدره به دلیل ویژگی‌های خاصش در بهشت، باعث می‌شود که سایه‌اش به اندازه‌ی پاداش و فضیلت بر سر بندگان بیفتد.

هوش مصنوعی: درخت زندگی تو همیشه سرسبز باشد، مانند درخت طوبی که سایه‌اش به خوبی بر شیخ و جوانان می‌افتد.