هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که برای چشمان زیبا و نازکش جانش را فدای او کرده است، چرا که لباس عید او حالا زعفرانی و شاداب گشته و به کفن او تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: چه خوشبختی بزرگی است برای قربانی‌ای که در روز جشن وصال، در جلوی درت بر زمین افتاده و در خون خویش غوطه‌ور است.

هوش مصنوعی: شهید، آرزوی تو را کسی در روز عید به جز کفن‌ات نمی‌تواند در آغوش بگیرد و به تو تبریک بگوید.

هوش مصنوعی: با سرعت فراوان به سراغ من می‌آید که مرا از بین ببرد و من نگرانم که لذت این تجربه، قبل از رسیدن او، مرا از پا درآورد.

هوش مصنوعی: از کار دل پرآرزویم تعجب می‌کنم که هیچ تجربه‌ای از حال و روز من به دست نیامده است.

هوش مصنوعی: چگونه مانند تصویری از غنچه در آب زنده می‌ماند، دل بازش به خاطر لطافت بدنش نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: آیا نور و زیبایی چهره‌اش از آفتاب به ارث رسیده، یا اینکه فقط در زمین ابوالحسن باقی مانده است؟

هوش مصنوعی: علی‌موسی‌جعفر، شخصیتی است که با شجاعت و قدرتش دل‌ها را می‌شکافد، به گونه‌ای که حتی برق نیز از تیغ او شرمنده می‌شود.

هوش مصنوعی: آیا تو با دستان کسی که می‌تواند مشکلات را حل کند، درگیر شدی، در حالی که دشمنی به سادگی می‌تواند تو را تحت کنترل داشته باشد و به راحتی از تو استفاده کند؟

هوش مصنوعی: زمانی که تو مانند شمعی درخشانی، بایسته است که خیال و تصور تو در دل‌ها نورافشانی کند و چنین باشد که جهان، به خاطر تو و زیبایی‌ات، جامه‌ای فاخر به تن کند.

هوش مصنوعی: از هر انگشت او خون به زمین ریخت و به خاطر فشار پنجه‌هایش، مانند خورشید نورانی و درخشان شد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی اشاره دارد که در آن، دریا به خاطر موج‌ها و حرکات آنها، تغییر شکل داده و مانند دامی برای کسی در آمده است. در واقع، این تصویر نشان‌دهنده این است که شدت و قدرت احساسات یا مشکلات می‌تواند دنیای فرد را تحت تأثیر قرار دهد و او را در خود گرفتار کند.

هوش مصنوعی: آسمان در راهی که نور شب‌چراغ‌ها را پخش کند، گوهرهایی را قرار داده است زیرا که در این دنیا، عدالت تو مورد اعتماد قرار گرفته است.