هوش مصنوعی: در دل من حسرتی جز این نیست که از زیبایی و نعمت‌ها فقط به خاطر تو، جانم را فدای تو کنم و به عشق تو تسلیم شوم.

هوش مصنوعی: چقدر باید صبر کنم تا دیگران در حرم عشق و وصال من حاضر باشند، در حالی که من از این دوری محروم هستم و نمی‌توانم به گرداگرد آن بیفتم؟

هوش مصنوعی: هرچند که از محدودهٔ عشق و نزدیکی تو دور هستم، اما خدا می‌داند که هیچ کس جز تو در قلب و جانم سکونت ندارد.

هوش مصنوعی: بدن نحیف و ضعیف من به قدری ناتوان است که ممکن است مانند یک خیال، از نظرها پنهان شوم.

هوش مصنوعی: به دلیل اینکه بدن من خسته و نزار است، مانند غباری در باد به راحتی آسیب می‌بیند و در هم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: عسل جان در بدن با زهر درد ترکیب شده و پرنده دل در بدن از درد و نگرانی آویزان است.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت درد و رنجی که در هنگام مردن احساس می‌کنم، دیگر نمی‌توانم از شدت ناراحتی صدایی از من درآید و حتی خود مرگ برایم به وحشتی تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: ای لب‌های تو همچون چشمه‌ای پر از زندگی است و در تو مانند کعبه‌ای برای جان و روح من وجود دارد. زندگی بدون تو برای من عذابی شدید و دردناک است.

هوش مصنوعی: می‌خواهم چند روزی با مرگ مدارا کنم، تا دوباره به دور کعبه‌ی محبت تو بچرخم و از حریم تو زیارت کنم.

هوش مصنوعی: با قامت خمیده‌ات، من به دور تو می‌چرخم و مثل طاق آسمان، همین‌طور دور تو می‌گردم، چندین بار، همچون حکمرانی بر هفت اقلیم.

هوش مصنوعی: این بیت به تمجید و بزرگداشت شخصیتی خاص اشاره دارد که نور و دانش را چون ماه و خورشید پخش می‌کند. او مانند پادشاهی در میان سیارات است و به عنوان یک الگو و مرجع در دین و معرفت شناخته می‌شود. این شخص مانند کعبه، مرکزی برای روح و دل‌های مردم است و به ابراهیم نسبت داده می‌شود که نماد ایمان و هدایت است.

هوش مصنوعی: کسی که مانند ابر، جواهرات را از دستان گوهربار خود بر زمین می‌افکند، در مقام و ارزش پایین‌تر از یک کودک یتیم است.

هوش مصنوعی: دور نیست که با تربیت مناسب، او مانند کودکان نیکو و خوش‌ظاهر شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که تحت تأثیر قدرت قرار گیرد، هرگز نمی‌تواند سرش را به خاطر کسی پایین بیاورد و به او احترام بگذارد.

هوش مصنوعی: ای کسی که روشنایی فکر و اندیشه‌ات سبب شده است که هر برگ چنار در باغ به مانند معجزه‌ای از دست کلیم (حضرت موسی) به نظر برسد.

هوش مصنوعی: تو آن کعبه‌ای هستی که همه آرزوها و نیازها به سویت روی آورده‌اند، مانند چهار پایه‌ای که در حطیم قرار دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی اشاره دارد به قدرت و تأثیر عشق و محبت، حتی در مکان‌هایی که به نظر می‌رسد تاریکی و ناامیدی حکم‌فرماست. شاعر با اشاره به اثر مهر محبوب بر وجود انسان، می‌گوید که حتی در خانهٔ قبر، که نماد مرگ و پایان زندگی است، نور و روشنی ناشی از عشق او بیشتر از شمع است. این به معنای این است که عشق و محبت می‌توانند در عمیق‌ترین و تاریک‌ترین لحظات زندگی نیز نور و زندگی را فراهم کنند.

هوش مصنوعی: اگر نسیمی از لطف تو بر عمق جهنم بوزد، دل‌های دوزخیان آرزوی بهشت را خواهند داشت.

هوش مصنوعی: وقتی خورشید در تابستان به شدت می‌تابد، یخ آب می‌شود و اگر سایه تو بر نقره (سیم) بیفتد، نشان از قدرت و تاثیر تو دارد.

هوش مصنوعی: اگر مشک بیدار شود و بوی نافهٔ تو را متوجه گردد، شایسته است که به خاطر عطر خوش تو، مایهٔ آرامش و راحتی را به حرارت و گرما ببخشد.

هوش مصنوعی: شاید تصویر تیز و برنده تو مثل آینه‌ای باشد که نور ماه را منعکس می‌کند، مانند معجزه‌ای که انگشت پیامبر باعث شده است و آن نور به دو نیم تقسیم می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر دوربین تاریکی تو مانند عینک باشد، تیر نگاه به سوی زیبایی به پرواز در می‌آید و در آینه، چهره‌ای کامل و بی‌عیب نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: جلال و عظمت تو آن‌قدر بزرگ است که حتی با وجود این همه ارزش، دایرهٔ مهر به گرد تو مانند نقطه‌ای کوچک به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: مانند ستاره‌های ثابت که در طول زمان جا به جا نمی‌شوند، اگر صبر و حوصله‌ات بر روی زمین گسترش یابد، زیبایی و نورانیت را به دنیا می‌تاباند.

هوش مصنوعی: اگر عطر تربیت تو به مشام برسد، دیگر نمی‌تواند بی‌ادبانه و با سرکشی به بستان گل‌ها سرک بکشاند.

هوش مصنوعی: اگر از روح تو بوی حمایتی به جان بیمار برسد، او با ملک‌الموت می‌تواند در آشتی و آرامش باشد.

هوش مصنوعی: اگر نسلی از روی سر تو بگذرد، دلش از کودکانی که در آینه‌ی مادر زاده می‌شوند، خالی و بی‌ثمر خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر دلی که از یاد آرامش و وقار تو دور شود، حتی با وجود صدها رشته عشق و محبت، هیچ حرکتی نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: مهمانی تو در مرتبه‌ای قرار دارد که زیر پای تو مانند گلیم، به اندازهٔ حرمت درشتی و نرمی چرخش آسمان است.

هوش مصنوعی: عکس دست گران‌قدر تو در دریا افتاد و به‌گونه‌ای پخش شد که مانند بارش گل‌های شکوفه به نظر می‌رسید. من از آن ماهی‌ها، چیزی را برای خودم می‌گیرم.

هوش مصنوعی: تو با کار نادرستت ستاره‌ها را از مقام خود پایین آوردی و دیگر مانند نشانه‌های یک عامل برکنار شده، اثری در روزنگار باقی نماند.

هوش مصنوعی: دل دشمن از بی‌شرمی‌های تو به شدت دلزده شده است، مانند طبع حرص و طمع که از اربابان خود بیزار است.

هوش مصنوعی: در دنیای خدا، وجود پربار تو مانند یک مهمان محترم در کنار سفره بخشنده و با کرامت است.

هوش مصنوعی: صفحهٔ کشور تو مانند زمین است که در آن هفت اقلیم به زیبایی و هماهنگی نوشته شده‌اند.

هوش مصنوعی: آنچه از دو جهان به دست می‌آید، در دیدگاه بلندپروازی تو به آن اندازه نیست که بتوانی آن را به دو بخش تقسیم کنی.

هوش مصنوعی: ای شهریار، حال مرا بشنو، هرچند که تو باخبر از رازهای دل من هستی.

هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که در نظر طبع و احساسات بلند، مانند اندیشه‌های کودکان به نظر می‌رسم، حتی اگر حکیمان به من نگریسته و رای‌هایشان را مطرح کنند.

هوش مصنوعی: افراد کامل و با دانش، مانند من، از تفکر به قوانین و اصول پرداخته و به بیان آنها می‌پردازند.

هوش مصنوعی: هر زمان که بر جایگاه بلند و درخشان چون خورشید قرار می‌گیرم، خود را شایسته ستایش و تعظیم تو، ای سلطان، می‌دانم.

هوش مصنوعی: من همواره به این فکر می‌کنم که از تربیت و تلاش‌های تو، ای کسی که مانند خورشید درخشانی و علم را به ما عطا کرده‌ای، بهره‌مند شده‌ام.

هوش مصنوعی: می‌خواهم برتری و قدرت شاعران جدید را به نمایش بگذارم و زنجیرهٔ شعرهای قدیمی و قافیه‌سازان گذشته را قطع کنم.

هوش مصنوعی: من نه کسی‌ام که در روز جنگ، به خاطر شانس و اقبال خوبم، همراه تو بودم و در شب‌های جشن و شادی، دوست تو بودم.

هوش مصنوعی: سال‌ها از تو دور باشم و تو هیچ نپرسیدن که چه بر سر آن کسی آمد که سال‌ها مانند سگ‌ها درمیان این جمع زندگی می‌کرد.

هوش مصنوعی: جز تو، هیچ‌کس نمی‌تواند به درستی تفاوت بین جواهر واقعی و چیزهای بی‌ارزش را بشناسد. تو مانند یک گوهر درخشان هستی که ارزش واقعی را به دیگران می‌نمایانی.

هوش مصنوعی: دل من در نبود تو به شدت ناراحت و غمگین است، وگرنه در این شهر من از محبت و خوشی کم ندارم.

هوش مصنوعی: با جدایی تو، هیچ آسیبی به دلم نرسید، هرچند که بلاهای بزرگ و سنگینی بی‌تو بر سرم آمد.

هوش مصنوعی: الان که از سمت تو به سفر می‌روم، قامت من خمیده و دلم بسیار ناراحت است.

هوش مصنوعی: این بیت به ویژگی‌های خاص دو شخصیت اشاره دارد. اولین شخصیت، عالمی است که از درون انسان‌ها و رازهای قلبی آن‌ها آگاه است. دومین شخصیت، حکیمی است که به عمق و رازهای واقعی وجود انسان‌ها تسلط دارد و می‌تواند به لطافت روح و اسرار درونی آن‌ها پی ببرد. به طور کلی، این بیت به شناخت عمیق و درک درست از انسان‌ها و احساسات و اندیشه‌هایشان اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: این سفر برای من آسان‌تر است، اگر روح خسته‌ی مسافر از بدن بیمار رنج ببرد.

هوش مصنوعی: من به سفر می‌روم، اما هر جایی که بروم، با تمام صمیمیت و خلوص نیت در دعاهای تو حضور خواهم داشت.

هوش مصنوعی: زمانی که ماه نو و خورشید در آسمان نمایان شوند، نشانه‌ای از تعظیم و تقدیس را نشان می‌دهند و به سمت آسمان سجده می‌کنند.

هوش مصنوعی: تو مانند خورشید بر throne نشسته‌ای، و ستاره‌ها به نشانه احترام خم می‌شوند و ماه نو در برابر تو سر تسلیم فرود آورده است.