هوش مصنوعی: ای شراب خوشگوار، تو از زندگی شیرینی به دست آورده‌ای و خوشحالی بی‌دردسر را از جهان به لطف الهی به دست آورده‌ای.

هوش مصنوعی: از عالم بالا نام تو به دلیل نیکی‌هایت به مردم به دنیا رسید و به سبب بخشش‌های تو، باغ زندگی دوباره رونق و رنگی تازه پیدا کرد.

هوش مصنوعی: تو کسی هستی که در بهار آفرینش، رحمت و بخشش تو همچون دریا است و گل‌های زیبایی در دامان تو به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: تو پیشوای بلند مقام هستی که از دامان تو، خیاطی از ازل، لباس آفرینش را به دوش کشیده و به کار می‌زند.

هوش مصنوعی: با تصور آزادی و بزرگی مقام تو، مور هم در دل وسعت سلطنت سلیمان جایگاهی یافته است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی تو، باغ بهشتی پر از گل شده و دل خوشبو مانند بلبل، معنای عشق و غزل را در اینجا یافته است.

هوش مصنوعی: دل پس از سال‌ها که در محفل محبوب جا پیدا کرده، اکنون از غفلت‌های او به شدت پشیمان است.

هوش مصنوعی: اتحاد و نزدیکی با کسی که غریبه است، باعث شده است که طلا و الماس با حسرت و حسادتی که در دل ایجاد شده، بر زخم‌ها بریزد، زخم‌هایی که دل از جدایی و دوری آن شخص کسب کرده است.

هوش مصنوعی: دل در تنگنای دو حالت متضاد قرار دارد؛ از یک سو از ترس و نگرانی و از سوی دیگر به خاطر امید و محبت. این دل به خاطر محبت پنهانی که در پس نارضایتی‌ها وجود دارد، آرامش پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: من با شوق سفر می‌روم و این برایم خوشحال‌کننده است که پس از سال‌ها درد و رنج، دل به امید درمانی یافته است.

هوش مصنوعی: کسانی که به دست معشوق جان باخته‌اند، با نفس مسیح زنده شده‌اند و قلبشان مانند آینه‌ای پاک و شفاف، زنگارها را از خود دور کرده و نورانی گشته است.

هوش مصنوعی: به دلیل زیبایی و جذابیت چشمان تو، مردم آن‌قدر درگیر شگفتی و شادی هستند که حتی به فکر توبه و دست کشیدن از لذت‌ها نمی‌افتند و به راحتی سراغ قلیان و شراب می‌روند.

هوش مصنوعی: کسی که لذت عشق و شوق آزادگی را چشیده، هرگز به سخنان منع کننده‌ی فردی متعصب و پاکدامن توجهی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که در معرض بسیاری از مشکلات و سختی‌ها قرار دارد، به خاطر دوستی با محبوبش، مانند بندگان وفادار، به این مشکلات و ناملایمات صبر و تحمل می‌کند.

هوش مصنوعی: ای آسمان بلندی که در سرای بزرگ و باعظمت تو، تاج سرداران هم به دست دربان شکستگی رسیده است.

هوش مصنوعی: اگر طوفان خشم تو بر آسمان‌ها بیفتد، مانند ستاره‌های درخشان پروین، آنها را بی‌نظم و پراکنده خواهی یافت.

هوش مصنوعی: آسمان ماه نو را به نمایش گذاشته است که برای خدمت به تو، به طوق فرمانش عادت کرده و نشان از فرسودگی‌اش دارد.

هوش مصنوعی: بارها از ترس تیر زهرآلود تو، نور خورشید در تاریکی محو شده و ناپدید گردیده است.

هوش مصنوعی: کودک نادانی که از شدت ترس و تهدیدِ تیغ تو متوجه عواقب کارش شده، حالا از اینکه به وجود نیامده است، پشیمان شده است.

هوش مصنوعی: هر جایی که نور خورشید درخشان شده باشد، زمان دوستی را بیشتر از چشم‌های شگفت‌زده و حیرت‌زده بی‌نور یافته است.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر خشم تو، خورشید را همچون صیدی زخمی به دام انداخته است، که در حال افت و خیز می‌باشد.

هوش مصنوعی: هر کسی که یک بار از احسان و مهربانی تو بهره‌مند شده باشد، تا روز قیامت مهمان خاص رحمت و لطف توست و می‌تواند از میزبانی تو بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: به خاطر لطف و نعمتی که در زمان تو به مردم داده شده، حتی idol‌پرستان از پرستش بت‌ها دست کشیده و بویی از ایمان و اعتقاد واقعی برداشتند.

هوش مصنوعی: مرگ مانند تیر و زخم او به گونه‌ای است که هیچ کس از آن نجات پیدا نکرده است؛ اما به نظر می‌رسد که این آسیب از نوک پیکان تو به دندان دیگران رسیده است.

هوش مصنوعی: در روزگار، تأثیرات حاکمیت تو بر سرنوشت آسمان‌ها باعث شده است که کشتی‌های سرگردان در میان طوفان‌ها راه خود را گم کنند.

هوش مصنوعی: آسمان از دیده‌ی غبطه به دست و دلی که دارای جواهرات است، آب در چشمانش و خون در دلش به خاطر دریا و معادن پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: کسی که در جستجوی عشق و زیبایی تو به سر می‌برد، لعل (سنگ قیمتی) را از سرخوشی و شادابی مانند غنچه‌ای خندان به دست آورده است.

هوش مصنوعی: زمانی که یوسف به آسمان نگاه کرد و نور محبتش را در دل دیگران منتشر کرد، عقل و خرد مانند خضر در آب حیات، در دل تاریکی پیدا شد.

هوش مصنوعی: در زمان بخشش و مهربانی‌ات، دریا به خاطر سخاوت تو به خود می‌بالید، و از این گناه که ابری از نیسان مانند بارانی سنگین باریده بود، بی‌وقفه صحبت می‌کرد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به کمال تو نگاهی بیندازد، روی زمین خورشید را مانند سایه‌ای در نظر می‌آورد که برابر و یکسان است.

هوش مصنوعی: محبت و عشق را از شدت خشم تو که مانند شعاع آسمان درخشنده است، به خوبی درک کرده‌ام و آن را همچون رنگ سیاه چشم و مژه‌های تو می‌دانم.

هوش مصنوعی: چون خاکی که بر سر دوستداران تو ریخته شده، مانند ماه نو در شب روشن به چشم می‌آید و از سادگی و زیبایی‌اش، سرها را در هم می‌شکند و محو خود می‌کند.

هوش مصنوعی: چه حیرت انگیز است که هر بار که از جایی حرکت می‌کند، به سرعت چند قدم پیش می‌رود و به طور ناگهانی از این هفت میدان عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: گوشی به لطافت و سبکی و چالاکی سمش چون نسیم، به آرامی روی آب در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: بارها با رفتار آرام خود به عرصه زندگی قدم گذاشت، اما در این میدان، مهرت گردن و دستانش زخم‌های چوب را به همراه داشت.

هوش مصنوعی: ای زیبای آسمانی، مانند یک دیوان قدرت بی‌نظیر، برفی از نقره را در دل آبی آسمان یافته‌ای.

هوش مصنوعی: بسیار زیبا و بلندمرتبه شده بنای کاخ تو که رنگ آبی آسمان هم از تیرک‌های ایوان آن تاثیر گرفته است.

هوش مصنوعی: به رغم اینکه تو در هر سوال از دیگران متاثر می‌شوی، عزم و اراده‌ات به قدری قوی است که جهانی را در اختیار داری.

هوش مصنوعی: امروز در دنیای هستی، تو بدون هیچ زحمتی و با سادگی، به بهترین شکل خودت را نشان می‌دهی و سخنان تو به گونه‌ای بیان می‌شود که معیاری برای دیگران می‌شود.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به جز ستایش تو در ذهنم نقش بسته، عقل آن را نادرست و بی‌معنی می‌داند و آن را مستحق خط بطلان می‌داند.

هوش مصنوعی: هرچند نتوانم نام شعر خود را به خوبی مطرح کنم، اما خوشحالم که این اثر ارزشمند به نام تو شناخته شده است.

هوش مصنوعی: من شایسته‌ی محبت و کمک تو نیستم، اما نمی‌توان انکار کرد که حتی ذره‌ای از نور و خیر و برکت خورشید در دوردست‌ها نیز می‌تواند به من برسد.

هوش مصنوعی: من به خاطر این که با این روحیه ناقص خودم، لطف‌ها و محبتی را از تو دیده‌ام که خاقانی از پادشاهان بزرگ به دست آورده است، شرمنده‌ام.

هوش مصنوعی: باد بهاری به خاک آب حیات می‌دهد تا جان از آلودگی‌ها و ضررهای کمبود، تازه و زندگی‌دار شود.

هوش مصنوعی: دوست تو که بهاری است، از بادهای ملایم آسیب دیده است، اما آن سمومی که به خیال خوب بودن وجود دارد، در حقیقت زهر است و از آب حیات هم به نفع خود بهره‌برداری کرده است.