هوش مصنوعی: در دل من مانند شمعی روشن است که شعله‌ی آن از اشک‌هایم زیادتر است.

هوش مصنوعی: در مسیر سخت و دشواری که می‌روم، آتشی بر افروخته‌ام که اگر بخواهم پایم را روی زمین بگذارم، پاهایم به آتش فرو می‌رود.

هوش مصنوعی: ستاره‌ای که خاموش شده، مانند پروانه‌ای است که دل من از شدت خواسته‌ها به سمت آتش می‌رود و به آن نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: نمی‌توانی به کسی که به آتش‌پرستی مشغول است، طعنه بزنی، زیرا او هم اکنون از سوختن خود لذتی دیگر می‌برد.

هوش مصنوعی: عشق او را دگرگون کرده است، به طوری که مانند خورشید که در حال رقص است، از خود بی‌خبر و شعله‌ور شده است.

هوش مصنوعی: وقتی کودک حرکت می‌کند و زبانش را به گفتار می‌آورد، آیا می‌تواند عشق را از دل آتش به یاد بیاورد؟

هوش مصنوعی: شب که می‌رسد، غم او از دل من بیرون نمی‌رود. حتی اگر تا سحر بر روی زمین آتش بیندازم، باز هم نمی‌توانم او را فراموش کنم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر وعده‌های تو بی‌هدف شده و کمبود پیدا کرده است، مثل گمراهی که در شب قدم به روی آتش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: دل من مانند شیشه‌ای است که زیبایی تو آن را در آغوش خود گرفته و محبت را در وجودش جاری کرده است، به طوری که زیبا و شفاف است، اما در عین حال می‌تواند تحت تأثیر آتش عشق دلتنگی نیز قرار گیرد.

هوش مصنوعی: منتظر تو هستیم، ای شتابان، که در این راه بی‌صبرانه سوخته‌ایم. نرو، زیرا هر گوشه از این مسیر پر از آتش و درد است.

هوش مصنوعی: اگر تو با تیرهای ناملایمت به قلب من آسیب بزنی، دل من با صد زبان از آتش دردش خبر می‌دهد.

هوش مصنوعی: زبان را مانند ماری خطرناک و زهرآلود بیرون آورده‌ایم، به خاطر ترس از تیر و نیزه پادشاه عادل که آتش می‌افروزد.

هوش مصنوعی: شه نجف، اسدالله، ساقی کوثر به قدری با محبت و لطفش راست مثل آتش زنده و سوزان می‌شود که از آن، حالتی شبیه به باده پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: شاهی که ممکن است اگر به مانند فرشتگان عریان شود، دور از عدالتش از لباس گناه آتش بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر در روز قیامت بادی از لطف او وزیدن بگیرد، ممکن است که انسان از آتش دوزخ تحت تاثیر قرار گیرد و به خود بیاید.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد با دیدی معتبر و سنجیده به مسائل نگاه کند، باید بداند که مانند مشک می‌تواند خوشبو باشد و مانند طلا در صورت شعله‌ور شدن، درخشش و ارزش خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: اگر شراره‌های نعل اسب او به او نزدیک شوند، پس از آن دیگر همسفر آتش خواهد شد.

هوش مصنوعی: آیا کسی که در برابر تندخویی تو واکنش نشان می‌دهد، به مانند رعد و برق به دریا می‌افتد و در آتش می‌سوزد؟

هوش مصنوعی: اگر چشم‌ها با آب محبت تو شست‌وشو یابند، دیگر نمی‌توانند تاب و تحمل آتش را در نظر داشته باشند.

هوش مصنوعی: هرگاه خشم تو در دشت و چمن بگذرد، به جای برگ‌های پاییزی، آتش از درختان می‌ریزد.

هوش مصنوعی: وقتی شانه با دقت و لطافت از میان موها عبور می‌کند، به مانند زبانی که شعله را می‌پزد، باید از چیزی که تو را حفظ می‌کند گذر کرد و از خطرات دوری کرد.

هوش مصنوعی: برق تیزی تیغ تو فکر را برمی‌انگیزد، ممکن است که آتش به یکدیگر نپیوندد.

هوش مصنوعی: اگر کبوتر اراده‌ات برود، مانند آفتابی خواهد درخشید که از شعله‌های آتش برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: اگر خیال خشم تو مانند آتش باشد، ممکن است همانند تخم مرغی در قلب جواهر آتشین سقوط کند.

هوش مصنوعی: شاید باغ حفاظت تو، مانند پرتو گل، اجازه دهد که آب به راحتی از میان آتش عبور کند.

هوش مصنوعی: اگر شکوه و زیبایی تو در اطراف باشد، حتی دیوانگان نیز در آتش عشق تو به شوق و هیجان خواهند آمد.

هوش مصنوعی: مثل گنج قارون که ممکن است در آب رودخانه، به خاطر وقار و آرامش تو، به زمین بیفتد و به تو سود برساند، این نشان‌دهنده‌ی ارزش و تأثیر توست.

هوش مصنوعی: اگر خشم تو نمایان شود، همانند شعله‌ای خواهد بود که به جای بال، روح آتش را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: شاید به یاد تو، آبی از چشمه خضر جاری شود اگر زهر آتش، در رگ‌هایم به جریان بیفتد.

هوش مصنوعی: اگر آفتاب تلاش و همت تو بگذرد، دیگر چه شگفتی است که آتش، طلا را به دست آورد و تبدیل به زر کند.

هوش مصنوعی: ای زیبا، بر آتش وجود من آب مهربانی بریز، زیرا در بدنم بیماری مرگ وجود دارد و در دل‌ام شعله‌های آتش می‌سوزد.

هوش مصنوعی: سه ماه است که به خاطر دلbroken خود در عذاب و رنج هستم. دل من در آتش می‌سوزد و دیگران هم از این خطر آگاه‌اند.

هوش مصنوعی: تنم به خاطر غم، به حالتی در می‌آید که مانند تار مویی می‌شود که اثر آتش را بر خود دارد.

هوش مصنوعی: لب‌هایم مثل شمع پر از زخم و آبله شده‌اند، آیا مرگ من نزدیک است و در آتش عذاب قرار خواهم گرفت؟

هوش مصنوعی: اگر انگشت دانایی‌اش از شدت آتش داغ شود، پس زندگی‌ام را با درد و رنج می‌نوازد.

هوش مصنوعی: به نزدیکی پایان زندگی‌ام رسیده‌ام، به حدی که نور و گرمای زندگی‌ام مانند شعله‌ای در چشمه‌ای سوزان درخشان است، مگر اینکه آتش وجودم را بسوزاند.

هوش مصنوعی: من مانند خاکی هستم که تشنه آب رحمتم. تا کی باید از شعله‌های آتش، خطر را احساس کنم و برایم پیام بدهند؟

هوش مصنوعی: دیگر سکوت می‌کنم، زیرا از گفتن‌های بی‌فکر خود شرمنده‌ام، گویی که مهر ندامت بر سر آتش می‌زنند.

هوش مصنوعی: من دعای تو را دائم بر زبان می‌آورم، چون دعای تو مانند خنجری از عدالتت عمل می‌کند و آتش را خاموش می‌سازد.

هوش مصنوعی: آیا نرود به باغ زندگی که مانند کلیم (موسى) زبانش به ذکر خدا باز شود و سیراب از آب معرفت، آتش طمع و دنیا به او ضرر نرساند؟

هوش مصنوعی: برای تو، ای خاک نشین، اگر بوی خوش ریحان برود، حتی اگر کسی مانند خلیل در آتش قدم بزند، من هم به خاطر تو حاضر به تحمل سختی‌ها هستم.