هوش مصنوعی: می‌بینم که تو به آب تمایل داری، ای زیبای من، به همین خاطر چشم‌های خود را مانند چشمه‌ای روشن و زلال ساخته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر سقا همیشه به چشمه بروید و آب بیاورد، ولی تو دیگر میلی به چشمه نداشته باشی، من همچنان به تو نظر دارم و دلم به تو مشغول است.

هوش مصنوعی: می‌دانی یا نه که آن آب چشم، که بدون تردید گرم است، از غم و اندوه ناشی می‌شود؟

هوش مصنوعی: عزیزم، بیا که هر بار که از هم جدا می‌شویم، اشک‌های چشمانم سرد و بی‌حرارت می‌شود.