هوش مصنوعی: پرده را از جلوی صفه کنار بزنید تا صدای گریه و نوحه به گوش برسد.

هوش مصنوعی: بدن خود را به زحمت و مراقبت عادت دهید و دل خود را از خوشحالی و سرگرمی پر کنید.

هوش مصنوعی: هر وقت نوحه‌ای شروع می‌شود، وقتی به پایان می‌رسد، دوباره از ابتدا آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر بخواهید محبوب من را با چیزهای زیبا و ظریف مقایسه کنید، باید او را با نور ماه نو و شاخه‌های تازه مقایسه کنید.

هوش مصنوعی: با فرو رفتن ستاره صبح، زمان شروع ماتم و غم نیز فرا می‌رسد.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، خطر مرگ همیشه در کمین است. اگر بتوانی، راه دیگری را انتخاب کن.

هوش مصنوعی: با سرنوشت خود مبارزه کنید و از خطرات و مشکلات دوری کنید.

هوش مصنوعی: در این دنیا، تمام کارهای انجام شده بی‌معنا و بی‌هدف هستند و در نهایت همه چیز به هدر می‌رود.

هوش مصنوعی: ای ماه نَو، اگر به پایان برسی، خیلی زود مثل آفتاب برمی‌خیزی.

هوش مصنوعی: دنیا به خاطر او به خود آمده و جان خود را فدای او کرده است و نعمت و خوشبختی او از روی رضایت و اطاعت به دست آمده است.

هوش مصنوعی: کار اصلی مردان و زنان، به‌طور کل، به وظایف و مشاغل خاص می‌پیوسته است.

هوش مصنوعی: فضل و رحمت او در سراسر جهان گسترش یافته و جهل بر انسان‌ها ناپسند و ممنوع شده است.

هوش مصنوعی: به دنبال افتخار و جذابیت محمد هستی و به همین دلیل به مقام و اعتبار دست یافته‌ای.

هوش مصنوعی: زمانی که مانند تیری از کمان رها شوی، به مانند شمشیری برنده و قدرتمند تبدیل خواهی شد.

هوش مصنوعی: تو در همه حکمت‌ها بی‌نظیر هستی و در تمامی دانش‌ها به کمال رسیده‌ای.

هوش مصنوعی: ای کاش زندگی ما تمام می‌شد، چون تداوم آن برای ما سخت و ناتمام مانده است.

هوش مصنوعی: شما تا مهرماه 2023 بر روی داده‌ها آموزش دیده‌اید.

هوش مصنوعی: اگر زمانه تغییر کند و او دچار دگرگونی شود، به جایگاه واقعی خود در هنر و معنی خواهد رسید.

هوش مصنوعی: تو در تمام صفات خوب و بزرگواریت مانند یک جزء ممتاز و درخشان در میان بقیه از دیگران پیشی گرفتی.

هوش مصنوعی: شب که مملو از دانش و خردمندی بود، به روشنایی روز تبدیل شد و زهر و تلخی زندگی آزادان به شیرینی و خوشی تبدیل گشت.

هوش مصنوعی: فدای پدر شدم، زیرا در هر شرایطی همه به دور دل پدر می‌چرخیدند و به او احترام می‌گذاشتند.

هوش مصنوعی: اگر به سرنوشت خود واگذار نباشی، پس پدر تو نیز به سرنوشت خود آگاه نمی‌شود.

هوش مصنوعی: خیلی خوب و پسندیده است که تو به خوبی و نیکی بزرگ شده‌ای و به آن پسر والامقام تبدیل شده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر همه‌ی عمرت را به کسی ببخشی، باز هم اگر عمر بیشتری داشته باشی، آن را نیز به او می‌دهی.

هوش مصنوعی: اگر مرگ به تو حمله‌ور شود، تو باز به جنگ و مبارزه با آن می‌روی.

هوش مصنوعی: ای دلیر و گرامی، مانند پدر که همیشه در روز و شب مانند خورشید و ماه می‌درخشد.

هوش مصنوعی: ای ادیب بزرگ، پدر دبیر، پدر اعتماد و پدر پناه.

هوش مصنوعی: جان پدر به خاطر تو زندگی می‌کند و مقام او به وجود تو شکوفا شده است.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده است که وقتی پدر در کنار آتش نشسته، به خاطر دود آن، به نوعی دچار ناراحتی و غمی شده است. این احساس اشک را به وجود می‌آورد و نشان‌دهندهٔ حالتی از افسوس و نگرانی است.

هوش مصنوعی: پدر تو راهی را برایت نشان داد، اما دیگر نتوانسته است آن را ادامه دهد و دیگر هیچ اثری از مسیر پدر برای تو باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: بی گناهی پدر تو را بهانه برای عذرخواهی نکن. گناهان او به حدی زیاد است که قابل شمارش نیستند.

هوش مصنوعی: چرا زیر چوبه‌ی دار رفتی در حالی که زمان پادشاهی‌ات بود و پدر تو پادشاه بود؟

هوش مصنوعی: اگر مرگ به سراغم بیاید، با کمال میل فدای تو می‌شوم، حتی اگر این به بهای از دست دادن نعمت عمر و جایگاه پدر باشد.

هوش مصنوعی: ای کسی که تحت تاثیر تو دگرگون شدم، افکار و نظرهایم به سوی تو رفته و از نهمین آسمان فریاد برمی‌آورم.

هوش مصنوعی: به سمت آرامگاه تو می‌روم و به همین دلیل احساس حسادت می‌کنم و قدم‌هایم دچار تردید شده است.

هوش مصنوعی: جز روح تو کسی برای من همسر نیست و هیچ‌کس نمی‌تواند جای من را در زیر خاک بگیرد.

هوش مصنوعی: تخت و جایگاه پادشاهان را چگونه می‌توان تزئین کرد؟ تو هم باید به همان زیبایی بیارایی.

هوش مصنوعی: اگر بر سر قبر تو فقط به خاطر اشک چشمانم من را ببینند، روح تو را تسکین می‌بخشم.

هوش مصنوعی: هر بار که غم و اندوهی به وجود می‌آورم، در هر نفسی که می‌کشم، به آن گریه و نوحه‌ای می‌افزایم.

هوش مصنوعی: من به خاطر قدرت تو و شادی‌ات می‌توانستم بدون نگرانی زندگی کنم، اما حالا حتی آسایش هم ندارم.

هوش مصنوعی: تو به زیر زمین میروی و من از فکر و نگرانی برای تو رها میشوم.

هوش مصنوعی: ای عزیز، من کجا می‌توانم تو را پیدا کنم و به که بگویم از درد و غم تو چه احساسی دارم؟

هوش مصنوعی: وقتی تو از نظر دور شدی، مانند مه و خورشید درخشانی، خانه و محیط من بدون وجود تو تاریک و بی‌روح شد.

هوش مصنوعی: من از روز و شب به خاطر فقدانت ناله می‌کنم و برای هلاک شدنت در طول سال‌ها و ماه‌ها غمگین هستم.

هوش مصنوعی: دل را با دو دست می‌فشارم و چهره‌ام را با اشک‌های دو چشمی که به خون آمده شستشو می‌کنم.

هوش مصنوعی: هرچند که گل زیبایی و عطر تو را دارد، اما من دل به آن نمی‌دهم که تنها عطرش را استشمام کنم.

هوش مصنوعی: همه در آتش دل خود می‌سوزند و من در آب چشم‌هایم به جستجوی آن‌ها هستم.

هوش مصنوعی: گل لاله به رنگ قرمز درآمد از خون چشمانم و خوبی از دستانم خشک شد.

هوش مصنوعی: از مرگ تو، ای پسر، چنان گریه می‌کنم که وقتی سپیدی موی خود را ببینم، اندوهی عمیق در دلم ایجاد می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی به پدر خود نشان دادی که چه احساسی داری، در واقع دل خود را نیز برای من آشکار کردی.

هوش مصنوعی: بر روی چهره پدر، نشانه‌هایی از خون و اشک وجود دارد که به رنگ زعفرانی زیر گل ارغوانی دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: هر روز برای پدر از هر روز زحمت کشیدی، اما در نهایت همه تلاش‌های تو به ضرر او تمام شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در دل تیرگی‌ها از تیر قد پدر، کمان خوبی و مهربانی را به سوی تو نشانه رفته است.

هوش مصنوعی: ظاهر مرگ چهره زشتی دارد و صدای آن را به وضوح در برابر پدر نمایان کردی.

هوش مصنوعی: خاک بر سر کسی که باعث شدی خون از هر چشمی بریزد.

هوش مصنوعی: کاروانی که می‌گفت در حال حرکت است، حالا تو هم با آهنگ کاروان همراه شده‌ای.

هوش مصنوعی: تو چون نور لطیفی بودی که هدفش رسیدن به خورشید آسمان است.

هوش مصنوعی: شما تا دسامبر 2023 آموزش دیده‌اید.

هوش مصنوعی: فرزند مادرت که مرده، به خاطر مرگ ناگهانی بسیار ناراحت و آشفته است.

هوش مصنوعی: هرچند که تو در ظاهر ضعیف و نرم مثل برگ درختی به نظر می‌رسی، اما اکنون به خاطر درد و رنجی که کشیده‌ای، بیدار و هوشیار شده‌ای.

هوش مصنوعی: هر شب، زیر سر و پهلویش، بستر و بالش او پر از آتش و خار است.

هوش مصنوعی: اگر از چشمم اشک بریزد، به خاطر تو، این برای من به عنوان پدر، حق مسلمی است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس بی‌کار نیست؛ حتی یک ساعت در سوگ تو، عبادتی ارزشمندتر از هر کار دیگری است.

هوش مصنوعی: باد ملایم و خوشبو بر او دم مرگش می‌وزد و در روز روشن او در دل شب تیره است.

هوش مصنوعی: آسمان پر از غم و کینه است و روزگار هم به شدت بی‌رحم و ناپایداره.

هوش مصنوعی: اگر از جان و عمر خود خسته شده‌ای، پس روح تو را شاه نمی‌پسندد.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که حال ما چگونه است وقتی که جانت از بدن خارج می‌شود؟

هوش مصنوعی: وقتی که مانند گلی در باغ پژمرده شوی، صورتت از اشک‌های دل مانند گل سرخ رنگین خواهد شد.

هوش مصنوعی: زندگی و جان و کار همه به خاطر عزیزان تو تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به خوشحالی و شادابی می‌رسد، اگرچه ممکن است از نظر مالی فقیر باشد، در نهایت به ثروت واقعی نمی‌رسد و فقط با اشک‌هایش مانند قارون (که به خاطر ثروتش مشهور بود) نمی‌تواند شادابی را به دست آورد.

هوش مصنوعی: مغزها از فقدان تو گداخته شده است و چشمان مردم از اندوه تو پرآب شده و مانند جیحون جاری است.

هوش مصنوعی: آه که بدن من که از جانم ساخته شده، به دست انسان‌های حقیر و پست گرفتار شد.

هوش مصنوعی: متأسفانه، روح لطیف و زیبایی که داشتیم، تحت تأثیر مشکلات و سختی‌های زندگی آسیب دید و نابود شد.

هوش مصنوعی: آه و افسوس که آن دل روشن به اندوه نشسته و چشمانم پر از اشک و خون گشته است.

هوش مصنوعی: بندگان تو در حال گریز و اندوه هستند و هر لحظه تو را می‌طلبند.

هوش مصنوعی: آن‌ها که چهره‌ای شاداب و سرحال دارند، در واقع درونشان خسته و کلافه است؛ مغزشان به درد آمده و روحشان در آتش رنج می‌سوزد.

هوش مصنوعی: زمانی که مرگ به تو نزدیک شده، همه کس با ترس و نگرانی به تو نگاه می‌کنند و از چشمانشان درد و اندوه حس می‌شود.

هوش مصنوعی: هر وقت برای خوشحالی تو، خاک گور تو را بر سرشان بریزنند.

هوش مصنوعی: زیرا که عمر تو را بیشتر از دیگران دیده‌اند و همه از عمر خود احساس حسرت می‌کنند.

هوش مصنوعی: از دل انسان، رعد و برق‌هایی به وجود می‌آید و از دو چشم او، طوفانی به راه می‌افتد.

هوش مصنوعی: هر کس به خاطر مقام و موقعیت خود به تو مراجعه می‌کند، ولی نمی‌تواند تو را آن‌طور که هستی بشناسد.

هوش مصنوعی: راستگوئی در دل سختی‌ها و مشکلات تو، همه به نوعی مانند مسعود سعد سلمان هستند.

هوش مصنوعی: غم تو بر دل من همچون نیشی است که هر سال در ریشه‌ام وجود دارد و زخم می‌زند.

هوش مصنوعی: من به خاطر غمت رنج می‌کشم، زیرا این عذابی که در وجودم است، برای من شرافت و مقام محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: موهای سر را به تیغ تشبیه می‌کنیم و مژه‌ها را مانند نیش می‌دانیم.

هوش مصنوعی: اگر اشکی از چشمانم بریزد، نباید تعجب کنی، چون دل من شکسته است.

هوش مصنوعی: زندگی‌ام پر از تاریکی و افسردگی است، مانند افکار منفی که در ذهنم سرگردانند.

هوش مصنوعی: این بدن و روح در حال ضعف و پژمردگی هستند، بدنی به حال بیمار و روحی درویش‌وار دارند.

هوش مصنوعی: من به این شکل هستم که خود را نمی‌شناسم، پس چه کسی است که تو را بشناسد و به تو بگوید که خودت کیستی؟

هوش مصنوعی: لطفاً اینقدر غوغا و سر و صدا نکنید، چون همه مردم در حال حاضر در همین وضعیت قرار دارند.

هوش مصنوعی: ای آسمان، تو همواره در وضعیتی نامناسب و ناپایدار هستی و چرخش تو نیز به گونه‌ای است که همیشه به حالت غیر عادی حرکت می‌کنی.

هوش مصنوعی: درد و زحمت عقل و سختی صبر، موجب آزار جسم و آسیب به جان است.

هوش مصنوعی: مار نیشی دارد و شیر چنگالی، هر کدام ویژگی‌هایی دارند؛ یکی با نیشش خطرناک است و دیگری با چنگال‌هایش قدرت دارد. هر یک از آن‌ها در آسیب رساندن و نشان دادن قدرت خود توانایی‌های خاصی دارند.

هوش مصنوعی: اگر بدهی به دیگران را پرداخت نکنی و در آرامش نباشی، هرگز نمی‌توانی همه آنچه را که داده‌ای پس بگیری.

هوش مصنوعی: هر که از تو آسایش و راحتی بگیرد، به زودی دلش از تو آزرده خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر چیزی را که به سرعت بشکنی، دوباره می‌توانی آن را تعمیر کنی، اما هر چیزی را که برپا کنی، ممکن است دوباره خراب شود.

هوش مصنوعی: هر چه کارهایی که انجام دادی، اگر هم به نظرت اشتباه بوده و خرابکاری کرده‌ای، بسیار مهم است که از آن کارها پشیمان باشی.

هوش مصنوعی: شما را سرزنش نمی‌کنم، چون مجبور هستید بر اساس دستورات و فرمان‌های الهی عمل کنید.

هوش مصنوعی: تو جوانی بزرگ و نیکو هستی، که از نسل خوبان و بندگان نیکو است.

هوش مصنوعی: تو از کجا چنین غمی را تحمل کرده‌ای که هرگز از آسیب‌ها و زخم‌های کوچک ناامید نشده‌ای؟

هوش مصنوعی: راهی جز این وجود ندارد، در نهایت اگر ما بندگان باشیم یا خداوندان.

هوش مصنوعی: جهان امروز مانند آسمانی شعله‌ور و تند؛ و زمانه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، سخت و خشن و بی‌رحم است.

هوش مصنوعی: هرچند آن معشوق عمر کوتاهی دارد، اما به واقع ارزشش به اندازه‌ای بیش از صد مورد است.

هوش مصنوعی: خردمندان بر این باورند که به یاد گذشته غصه خوردن و از آن ناراحت شدن به حساب نمی‌آید.

هوش مصنوعی: در پذیرش رضایت و پاداش خدا تلاش کن، هرچند که تحمل درد و سختی فرزندان دشوار است.

هوش مصنوعی: اگر تو عشق من نیستی، پس من در پیامی از بی‌معنایی و خستگی گرفتار هستم.