مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از مال فلک برهنه چون شیرم کرد</p></div>
<div class="m2"><p>وز ناله زمانه زار چون زیرم کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون شیر فلک بسته به زنجیرم کرد</p></div>
<div class="m2"><p>نابوده جوان قضای بد پیرم کرد</p></div></div>

دیوان مسعود سعد سلمان با مقدمهٔ رشید یاسمی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۵۷۹

دیوان مسعود سعد سلمان به تصحیح رشید یاسمی تاریخ چاپ ۱۳۶۲ شمسی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۷۶۱

دیوان مسعود سعد سلمان به تصحیح رشید یاسمی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۷۵۸

شمارهٔ ۹۶

از مال فلک برهنه چون شیرم کرد
وز ناله زمانه زار چون زیرم کرد
چون شیر فلک بسته به زنجیرم کرد
نابوده جوان قضای بد پیرم کرد

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به احساس ناتوانی و ظلم زمانه اشاره می‌کند. او از وضعیت خود شکایت دارد که چگونه از نعمت‌های آسمانی محروم شده و به مانند شیری که در زنجیر گرفتار است، ویران و زار شده است. او همچنین به اثرات بد تقدیر بر زندگی‌اش اشاره می‌کند که او را با وجود جوانی، به حالتی پیر و ناامید درآورده است.

شمارهٔ ۹۴

شمارهٔ ۹۵

هوش مصنوعی: از دارایی‌های آسمان بدون پوشش مثل یک شیر شده‌ام و از ناله و زاری زمانه به شدت رنج می‌کشم.

از مال فلک برهنه چون شیرم کرد

وز ناله زمانه زار چون زیرم کرد

هوش مصنوعی: من مانند شیری هستم که به زنجیر افتاده‌ام و زندگانی‌ام تحت تاثیر قدرت‌های آسمانی نابود شده است. جوانی‌ام به خاطر تقدیر ناخوشایند و تقدیر نامساعد از بین رفته و حالا به پیری و ناخوشی دچار شده‌ام.

چون شیر فلک بسته به زنجیرم کرد

نابوده جوان قضای بد پیرم کرد

شمارهٔ ۹۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده