مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا دیده ام آن لب گهر بار تو را</p></div>
<div class="m2"><p>پیوسته نمک خوانم گفتار تو را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زیرا زبی لعل لب ای یار تو را</p></div>
<div class="m2"><p>بگشاده دهان پسته کردار تو را</p></div></div>

دیوان مسعود سعد سلمان به تصحیح رشید یاسمی تاریخ چاپ ۱۳۶۲ شمسی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۷۵۰

دیوان مسعود سعد سلمان با مقدمهٔ رشید یاسمی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۵۷۰

دیوان مسعود سعد سلمان به تصحیح رشید یاسمی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۷۴۷

دیوان اشعار مسعود سعد به تصحیح و اهتمام دکتر مهدی نوریان - ج ۲ - مسعود سعد سلمان - تصویر ۳۷۷

شمارهٔ ۶

تا دیده ام آن لب گهر بار تو را
پیوسته نمک خوانم گفتار تو را
زیرا زبی لعل لب ای یار تو را
بگشاده دهان پسته کردار تو را

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از زیبایی و دلربایی معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که تا زمانی که زیبایی‌های او را دیده است، همیشه به ستایش صحبت‌های او پرداخته است. او با اشاره به لب‌های زیبا و جذاب معشوق، احساس محبت و شوق خود را ابراز می‌کند. در واقع، شاعر مجذوب جذابیت و رفتار معشوقش است و این زیبایی‌ها او را مسحور کرده است.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: از وقتی که آن لب‌های پر از زیبایی‌ات را دیده‌ام، همیشه صحبت‌هایت را با نمک و شیرینی می‌خوانم.

تا دیده ام آن لب گهر بار تو را

پیوسته نمک خوانم گفتار تو را

هوش مصنوعی: در اثر زیبایی لب‌های تو، زبانم به چالش آمده و مانند پسته‌ای شکفته می‌شود.

زیرا زبی لعل لب ای یار تو را

بگشاده دهان پسته کردار تو را

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده