مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ز آن سوزد چشم تو و زآن ریزد آب</p></div>
<div class="m2"><p>کاندر ابرو بخفته بد مست خراب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ابروی تو محراب بسوزد به عذاب</p></div>
<div class="m2"><p>هر مست که او بخسبد اندر محراب</p></div></div>

دیوان مسعود سعد سلمان با مقدمهٔ رشید یاسمی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۵۷۳

دیوان مسعود سعد سلمان به تصحیح رشید یاسمی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۷۵۰

دیوان مسعود سعد سلمان به تصحیح رشید یاسمی تاریخ چاپ ۱۳۶۲ شمسی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۷۵۳

دیوان اشعار مسعود سعد به تصحیح و اهتمام دکتر مهدی نوریان - ج ۲ - مسعود سعد سلمان - تصویر ۳۸۲

شمارهٔ ۳۲

ز آن سوزد چشم تو و زآن ریزد آب
کاندر ابرو بخفته بد مست خراب
ابروی تو محراب بسوزد به عذاب
هر مست که او بخسبد اندر محراب

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی ابروی معشوق اشاره دارد که چشمان عاشق را می‌سوزاند و دل او را به آتش می‌کشاند. ابروی معشوق مانند محرابی است که عاشقان در آنجا به تضرع و دعا می‌پردازند، اما در عین حال، مانند سمی خطرناک است که از خواب غفلت و مستی خارج می‌کند.

شمارهٔ ۳۰

شمارهٔ ۳۱

هوش مصنوعی: چشمانت به خاطر آنچه در دل داری می‌سوزد و اشک می‌ریزد، زیرا در ابرویت، چیزی خوابیده است که باعث می‌شود این حالت مستی و خرابی در تو به وجود آید.

ز آن سوزد چشم تو و زآن ریزد آب

کاندر ابرو بخفته بد مست خراب

هوش مصنوعی: ابروی تو به قدری زیبا و دلربا است که هر عاشق و مستی که در زیر آن قرار گیرد، دچار عذاب و شوق می‌شود و نمی‌تواند خود را کنترل کند.

ابروی تو محراب بسوزد به عذاب

هر مست که او بخسبد اندر محراب

شمارهٔ ۳۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده