مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>با کس غم تو بیش نخواهم گفتم</p></div>
<div class="m2"><p>وین در دو دیده هم نخواهم سفتن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مهر تو ز دل پاک بخواهم رفتن</p></div>
<div class="m2"><p>بر بستر صبر خوش بخواهم خفتن</p></div></div>

دیوان مسعود سعد سلمان با مقدمهٔ رشید یاسمی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۶۰۰

دیوان اشعار مسعود سعد به تصحیح و اهتمام دکتر مهدی نوریان - ج ۲ - مسعود سعد سلمان - تصویر ۴۴۲

دیوان مسعود سعد سلمان به تصحیح رشید یاسمی تاریخ چاپ ۱۳۶۲ شمسی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۷۸۵

شمارهٔ ۳۰۶

با کس غم تو بیش نخواهم گفتم
وین در دو دیده هم نخواهم سفتن
مهر تو ز دل پاک بخواهم رفتن
بر بستر صبر خوش بخواهم خفتن

هوش مصنوعی: شاعر می‌گوید که دیگر غم عشق تو را نخواهم گفت و حتی دیگر به چشمانت هم نگاه نخواهم کرد. تصمیم دارد محبتی که از دلش پاک شده را رها کند و با صبر بر روی بستر زندگی آرام بخوابد.

شمارهٔ ۳۰۴

شمارهٔ ۳۰۵

هوش مصنوعی: من دیگر با کسی درباره غم تو صحبت نخواهم کرد و حتی در این چشم‌هایم هم نمی‌خواهم آن را بپذیریم.

با کس غم تو بیش نخواهم گفتم

وین در دو دیده هم نخواهم سفتن

هوش مصنوعی: عشق و محبت تو را از دل پاکم می‌خواهم، بر روی بستر صبر و آرامش، با خیال راحت می‌خواهم استراحت کنم.

مهر تو ز دل پاک بخواهم رفتن

بر بستر صبر خوش بخواهم خفتن

شمارهٔ ۳۰۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده