مسعود سعد سلمانشمارهٔ ۲۸
من غرقه ز خون دیده بودم همه شب
بالله که هوا ندیده بودم همه شب
از شادی دل رسیده بودم همه شب
در سایه غم خزیده بودم همه شب
تا نرگس تو چو گل شد و گل بیخواب
وز آتش روی تو روان بود گلاب
تابیده به پیش رویت آن زلف بتاب
چون باده بر آبگینه بر روی تو آب
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
من غرقه ز خون دیده بودم همه شب
بالله که هوا ندیده بودم همه شب
هوش مصنوعی: تمام شب را در دامنِ غم و اندوه گذراندم، به قدری غمگین و پر از اشک بودم که حتی نتواستم هوای تازه‌ای را نفس بکشم.
از شادی دل رسیده بودم همه شب
در سایه غم خزیده بودم همه شب
هوش مصنوعی: در تمام شب با وجود شادی در دلم، اما به خاطر غم، در سایه‌ی آن پنهان بودم.
تا نرگس تو چو گل شد و گل بیخواب
وز آتش روی تو روان بود گلاب
هوش مصنوعی: تا وقتی که چشمان زیبا و خواب‌آلود تو چون گل شکفت و عطر زندگی‌بخش آن، از زیبایی تو به شادی و شگفتی جاری شد.
تابیده به پیش رویت آن زلف بتاب
چون باده بر آبگینه بر روی تو آب
هوش مصنوعی: زلف زیبای تو به روشنی و زیبایی پیش رویت تابیده است، مانند باده‌ای که بر روی شیشه آب می‌چرخد و به زیبایی آن می‌افزاید.