مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۶۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نه از همه خلق حق گزاری دارم</p></div>
<div class="m2"><p>نه نیز به حبس غمگساری دارم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از آهن بر دو پای ماری دارم</p></div>
<div class="m2"><p>ناخوش عمری و روزگاری دارم</p></div></div>

دیوان مسعود سعد سلمان با مقدمهٔ رشید یاسمی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۵۹۶

دیوان مسعود سعد سلمان به تصحیح رشید یاسمی تاریخ چاپ ۱۳۶۲ شمسی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۷۸۰

دیوان مسعود سعد سلمان به تصحیح رشید یاسمی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۷۷۷

دیوان اشعار مسعود سعد به تصحیح و اهتمام دکتر مهدی نوریان - ج ۲ - مسعود سعد سلمان - تصویر ۴۳۲

شمارهٔ ۲۶۱

نه از همه خلق حق گزاری دارم
نه نیز به حبس غمگساری دارم
از آهن بر دو پای ماری دارم
ناخوش عمری و روزگاری دارم

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که نه به دیگران اعتماد دارد و نه از غم و درد خود فرار کرده است. او با حالتی ناخوش و نارضایتی از زندگی خود به سر می‌برد و احساس می‌کند که زنجیری از آهن او را در بند کرده است.

شمارهٔ ۲۵۹

شمارهٔ ۲۶۰

هوش مصنوعی: نه از همه مردم توقعی دارم و نه در غم و اندوه خودم را تنها می‌بینم.

نه از همه خلق حق گزاری دارم

نه نیز به حبس غمگساری دارم

هوش مصنوعی: من از زحمت و سختی‌های زندگی خسته و ناراحت هستم و این حال ناخوشایند به من احساس تلخی و اندوه می‌دهد که بر دوام زندگی‌ام سایه افکنده است.

از آهن بر دو پای ماری دارم

ناخوش عمری و روزگاری دارم

شمارهٔ ۲۶۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده