مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>صالح دل اگر به جای جامه بدرم</p></div>
<div class="m2"><p>شاید که همی خون شود از غم جگرم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در دیده من از مرگ تو خونها دارم</p></div>
<div class="m2"><p>بر مرگ تو تا به مرگ خونها بخورم</p></div></div>

دیوان مسعود سعد سلمان به تصحیح رشید یاسمی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۷۷۶

دیوان مسعود سعد سلمان با مقدمهٔ رشید یاسمی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۵۹۶

دیوان مسعود سعد سلمان به تصحیح رشید یاسمی تاریخ چاپ ۱۳۶۲ شمسی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۷۷۹

شمارهٔ ۲۵۸

صالح دل اگر به جای جامه بدرم
شاید که همی خون شود از غم جگرم
در دیده من از مرگ تو خونها دارم
بر مرگ تو تا به مرگ خونها بخورم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساس عمیق اندوه خود نسبت به مرگ محبوبش سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که اگر دلش را به جای لباسش بپوشد، شاید از غم جگرش خون بریزد. همچنین در چشمانش از مرگ محبوبش اشک‌هایی دارد و می‌گوید تا زمانی که زنده است، به خاطر مرگ او می‌گرید و خون عواطفش را می‌خورد.

شمارهٔ ۲۵۶

شمارهٔ ۲۵۷

هوش مصنوعی: اگر دل نیکو و درستکاری داشتم، شاید با اندکی درد و غم، جگرم خون گریه کند.

صالح دل اگر به جای جامه بدرم

شاید که همی خون شود از غم جگرم

هوش مصنوعی: در چشمان من از فقدان تو اشک‌های زیادی هست و برای مرگ تو، تا زمانی که زنده هستم، این اشک‌ها را می‌ریزم.

در دیده من از مرگ تو خونها دارم

بر مرگ تو تا به مرگ خونها بخورم

شمارهٔ ۲۵۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده