هوش مصنوعی: چنگ اسفندیار با تمام دل و جان به راز و رمز لذت‌ها و شادی‌ها اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: راستگویی مانند دستانی است که به خوبی با هم هماهنگ هستند و به کمک لحن زیبا و دلنشین او، فضای مجلس را به باغی گلزار تبدیل می‌کند.

هوش مصنوعی: زنی خوش‌خلق و خوش‌صدا و خوش‌فن، به خوبی به خواسته‌ها و آرزوهای خود می‌رسد و از زندگی‌اش لذت می‌برد.

هوش مصنوعی: اما آن زن بی‌باک و روسپی هر چه به دست آورد، همه را به راحتی از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: پادشاه به او جامه‌ای گرانبها می‌دهد و او آن را می‌پوشد، اما وقتی از کاخ خارج می‌شود، به فروش می‌رساند.

هوش مصنوعی: این عبارت به نوعی به توصیف یک وضعیت می‌پردازد که شامل پوشیدن لباس یا کفش است. به نظر می‌رسد که فردی یک لباس بر تن دارد و کفشی در پای یکی از پاها و ممکن است در طرف دیگر پایش چیز دیگری باشد. این توصیف می‌تواند نشان‌دهنده ناهماهنگی یا شرایط خاصی در پوشش باشد.

هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که انسان باید در زندگی خود از فریب و دروغ دوری کند و همچنین از خطرات و ریسک‌های بی‌مورد پرهیز کند. به عبارت دیگر، بهتر است که از اعمال ناامن و ناپسند دوری کرده و به دنبال راستگویی و صداقت باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که قمار آغاز شد و همه چیز به هم پیوست، از کنار او کسی که دستش را قطع کرده بود، به یاد می‌آید.

هوش مصنوعی: او برای قمار کردن، جام‌ها را به گرو می‌گذارد و فقط با یک شلوار به سراغ بازی می‌رود.

هوش مصنوعی: چنگ به فروش می‌رسد و فروشنده از این کار احساس شرمندگی نمی‌کند، زیرا او انتظار دارد که با حریفانش نواختن چنگ را به‌اشتراک بگذارد.

هوش مصنوعی: وقتی او را از مکانی خراب و نابسامان صدا می‌زنند، بدون توجه به وضعیتش، به سرعت و با شتاب می‌دود.

هوش مصنوعی: شعله‌ای به همراه خود برداشته و مانند سگی به دنبال او می‌دود، در حالی که مبارزان در جستجوی او هستند.

هوش مصنوعی: سگ نگهبان در حال دویدن است و به آرامی با خودش صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: پدر من، خسرو سگابادی، زندگی‌اش را در خوشی و شادمانی سپری کرد.

هوش مصنوعی: لباسی که بر تن داری، تنها وقتی تو را می‌پوشاند که نو به نو و تازه به تازه باشد.

هوش مصنوعی: اگر بیشتر از این به او نیکی کنیم، حتماً پاداشی به ارزش ده هزار دینار به دست خواهیم آورد.

هوش مصنوعی: پس وقتی که انسان به هشتاد و پنج سالگی رسید، دیگر فرشته مرگ به فکر او نمی‌افتد و به او توجهی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: من در حسرتی بزرگ و بی‌برگ مانده‌ام و آرزو می‌کنم که مرگ یک بار برای همیشه به سراغم بیاید.

هوش مصنوعی: ای خدا، آرزو دارم که یاد آن محبوب را به من برساند، زیرا این احساس سنگینی دل را تنها به صاحبش می‌توان سپرد.

هوش مصنوعی: من تا وقتی که آن چهارپای زخمی را به زمین بزنم، حق آن پیرمرد را ادا خواهم کرد.

هوش مصنوعی: من روحش را شاد و خوشحال می‌کنم، اما هیچ‌کدام از فرزندانش را نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: مردم دچار گمراهی هستند و همه نصیحت‌هایی می‌کنند که فایده‌ای برای آنها ندارد.

هوش مصنوعی: عجب است اگر کسی بخواهد از این دنیا جز قمار چیزی به دست آورد.