هوش مصنوعی: ای مظفر، جدایی بر من غلبه پیدا کرده است و هیچ جنگی در دلم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی به شخصی اشاره دارد که علی‌رغم اینکه به ظاهر در میانه‌ی نبرد و در موقعیت خطرناکی قرار دارد، اما توانایی یا اراده‌ی لازم برای اقدام و ضربه زدن به دشمن را ندارد. به عبارتی، او همچنان فقط در حال مشاهده اتفاقات است و هیچ عمل خاصی انجام نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: دوری از دیدن چهره محبوب، به شدت انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و از دست رفته‌ها را با ارزش‌تر می‌کند. در این شرایط، مردانگی و شجاعت انسان‌ها نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: آسمان ابر جدایی مرا تنها و بی‌کس کرده است، ای کسی که به دانشت فخر می‌کنی.

هوش مصنوعی: در روزگار جدایی، تاریکی و اندوه به وجود آمده، اما در عوض، نور وصالی که پیش از این بود، اکنون برای همیشه غروب کرده است.

هوش مصنوعی: دل من به تو وابسته است و همیشه با تو خواهد بود. من بدون دل چطور می‌توانم زندگی کنم؟

هوش مصنوعی: می‌خواهم زنده باشم، اما زندگی‌ام پر از رنج است. با این حال، از درد و سختی نیز تجربه‌های خوبی به دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: غم سنگینی بر بدن ناتوانم فشار می‌آورد، در حالی که از دل گرم، نفس سردی به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: چشم من اشک خواهد ریخت و به همین دلیل، چهره من هم تحت تاثیر قرار خواهد گرفت و غم و اندوه را نشان خواهد داد.

هوش مصنوعی: کار جدایی تاثیر خود را نشان داده است؛ اکنون اشک‌های زردرنگ و چهره بی‌رنگ به وضوح نمایان هستند.

هوش مصنوعی: دنیا بی‌شرم است، وقتی خواسته‌اش را نوشت و آن‌گاه فرش شادی ما را بی‌دلیل پخش کرد.

هوش مصنوعی: دنیا با بی‌رحمی هر چه می‌خواهد، می‌کُند و امیدهای من را از بین می‌برد. چرا باید اینگونه با آرزوهای من برخورد کند؟

هوش مصنوعی: ای هنرمند بزرگ و ماهر، که آسمان در هنر و مهارت به اندازه تو کسی را نداشته است.

هوش مصنوعی: دل خود را به تو سپردم و در غزنین، دوستان را به راه درست هدایت کردم.