هوش مصنوعی: ای خداوند بزرگ، تو با حکمت و درایت خود، به زیبایی و رونق این سرزمین کمک می‌کنی.

هوش مصنوعی: عزم و اراده‌ی تو برای شاه مانند یک شمشیر قوی است که به محض اینکه از زنگ و کثیفی پاک شود، توانایی‌اش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: از درد و ناراحتی و غم و رنج این بدن من، به شدت خسته و رنجور شده‌ام.

هوش مصنوعی: چشم مصممی که سیاه‌تر است، به دنبال مشاهده‌ی بندهای سنگین و تحمیل‌کننده است.

هوش مصنوعی: من در دام و سختی گرفتار شده‌ام، مانند شیری که در قفس است، و بر تنم نشانه‌هایی از قدرت و تیزی مثل دندان‌های شیر وجود دارد.

هوش مصنوعی: بند من به اندازه‌ای تنگ و دردناک شده که مانند مار می‌پیچد و دنیا هر لحظه مرا به شدت می‌فشارد.

هوش مصنوعی: بدن من به حالتی در آمده که اگر مگسی بخواهد، به راحتی می‌تواند از آن دور شود.

هوش مصنوعی: زندگی پر از چالش‌ها و مشکلات است و در هر زمانی که به پیری نزدیک می‌شویم، این مشکلات بیشتر و بیشتر می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر کار من به هم بسته بماند، زیرا که خداوند آن را باز نکند.

هوش مصنوعی: در دل من آرزویی وجود دارد و از درون احساس نیاز و تنگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: به یک وسیله یا ابزاری نیاز دارم که به وسیله آن، عطر و بوی خوش از حضور خداوند به مشام برسد.

هوش مصنوعی: من به خاطر آرزوی لوهاور، جان و دل‌ام در تنم همواره باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: هرچند او به عنوان فرمانده و رهبر، احکام و دستورات بزرگی صادر می‌کند و به نظر می‌رسد که قدرتمند و با عظمت است.

هوش مصنوعی: در این سرمای طاقت‌فرسا، بدنم همچون زهر آزرده می‌شود.

هوش مصنوعی: هر پیوندی که با تو دارم هنوز برایم امیدبخش است و به همین خاطر می‌توانم تمام مشکلات و سختی‌هایی که با آنها روبرو هستم را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: من فردی بخشنده هستم و شایسته است که دل تو بر من و جانم رحم کند و ببخشد.

هوش مصنوعی: تنها من هستم که شایسته‌ی ستایش تو در این دنیا هستم و هیچ کس دیگری نمی‌تواند تو را به اندازه‌ی من ستایش کند.

هوش مصنوعی: من بنده‌ای هستم که هزاران هنر و توانایی دارم، اما فقط می‌توانم درباره تو و ویژگی‌های خوبت سخن بگویم.