شمارهٔ ۱۳۷ - وصف طبیعت
گفتم چو فرو شد آفتاب از که
بنمود شفق چو شعر عنابی
زرین طبق است و زبرش لاله
چون روی نگار من به سیرابی
بنمود مه دو هفته در خرمن
در زنگی اوفتاده سقلابی
گفتم ز برای آن طبق مانا
بر کارگه سپهر دولابی
از دیبا کرده اند سرپوشی
پر در لگنی میانه سیمابی
شمارهٔ ۱۳۶ - شکر مر او را که نه ای زشت روی: عین زمانی تو به تدبیر و رایشمارهٔ ۱۳۸ - گوشت قربان: عاقبت یار عاشقان آخر
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
گفتم چو فرو شد آفتاب از که
بنمود شفق چو شعر عنابی
هوش مصنوعی: گفتم وقتی که خورشید غروب میکند، کسی را میبینم که رنگ شفق مانند شعر قرمزرنگ است.
زرین طبق است و زبرش لاله
چون روی نگار من به سیرابی
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی و شکوه یک ظرف طلایی میپردازد که بر روی آن گلهای لالهای قرار دارد. تصویری از زیبایی طبیعی و روابط آن با چهرهی معشوق در اینجا نقش بسته است، به طوری که تمامی این عناصر به شکل هماهنگ و دلنشینی در کنار هم قرار گرفتهاند.
بنمود مه دو هفته در خرمن
در زنگی اوفتاده سقلابی
هوش مصنوعی: ماه دو هفته در کشتزار نمایان شد و در حوادث روزگار، چون دانهای در زنگی رفته و غرق شده است.
گفتم ز برای آن طبق مانا
بر کارگه سپهر دولابی
هوش مصنوعی: گفتم که به خاطر آن، طبق معنای بلند بر جایگاه آسمانی در حال چرخش قرار دارد.
از دیبا کرده اند سرپوشی
پر در لگنی میانه سیمابی
هوش مصنوعی: پارچهای نرم و لطیف را به شکل سرپوشی درست کردهاند که درون آن، ظرفی نقرهای قرار دارد.