شمارهٔ ۱۲ - تأسف بر سپید شدن موی
مویم آخر جز از سپید نگشت
گرچه اول جز از سیاه نرست
رنگ آن سرخ هم نشد گر چند
مردم آن را به خون دیده بشست
مرد را چون سپید گردد موی
تن چو موی سپید گردد سست
نادرستی بودش رنگ دوم
چون درستیش بود رنگ نخست
تن بنه مرگ را حرص خلود
از دل خویشتن برون کن چست
موی چون نادرست گشت بدان
که نمانده است جای موی درست
دوزخ جاودانه جست آن کس
کز جهانی عمر جاودانی جست
پند این مستمند بشنو نیک
دل بر آن نه که آن سعادت توست
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
مویم آخر جز از سپید نگشت
گرچه اول جز از سیاه نرست
هوش مصنوعی: موهای من در پایان، سفید شده است، هرچند در ابتدا زغالگونه سیاه بود.
رنگ آن سرخ هم نشد گر چند
مردم آن را به خون دیده بشست
هوش مصنوعی: رنگ سرخ آن تغییر نکرد، هرچند مردم آن را با خون شستند.
مرد را چون سپید گردد موی
تن چو موی سپید گردد سست
هوش مصنوعی: وقتی موی بدن مرد سفید میشود، نشانهای از پیری و ناتوانی اوست.
نادرستی بودش رنگ دوم
چون درستیش بود رنگ نخست
هوش مصنوعی: اگر رنگ دوم نادرست بود، دلیلش این است که رنگ اول درست بود.
تن بنه مرگ را حرص خلود
از دل خویشتن برون کن چست
هوش مصنوعی: بدن خود را آماده کن و آرزوی جاودانگی را از دل خود بیرون بیاور.
موی چون نادرست گشت بدان
که نمانده است جای موی درست
هوش مصنوعی: زمانی که موها به درستی و زیبایی خود نبودند، یعنی نشانهای از موهای خوب و سالم باقی نمانده است.
دوزخ جاودانه جست آن کس
کز جهانی عمر جاودانی جست
هوش مصنوعی: کسی که در این دنیا به دنبال زندگی جاودانه است، به جستوجوی جهنم ابدی خواهد پرداخت.
پند این مستمند بشنو نیک
دل بر آن نه که آن سعادت توست
هوش مصنوعی: به سخنان این بیچاره توجه کن، زیرا توجه به آن، برای تو خوشبختی به ارمغان میآورد.