مسعود سعد سلمان » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۱۸ - ضرورت

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای به تو گشته دل خرم قوی</p></div>
<div class="m2"><p>سخت قوی پشتی دارم به تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا به ضرورت نرسد کار من</p></div>
<div class="m2"><p>والله کابرام نیارم به تو</p></div></div>

دیوان اشعار مسعود سعد به تصحیح و اهتمام دکتر مهدی نوریان - ج ۲ - مسعود سعد سلمان - تصویر ۲۹۶

دیوان مسعود سعد سلمان به تصحیح رشید یاسمی - مسعود سعد سلمان - تصویر ۶۸۹

شمارهٔ ۱۱۹ - تبارک الله ازین بخت و زندگانی من

ای به تو گشته دل خرم قوی
سخت قوی پشتی دارم به تو
تا به ضرورت نرسد کار من
والله کابرام نیارم به تو

هوش مصنوعی: این ابیات نشان‌دهنده‌ی عشق و وابستگی گوینده به معشوق است. او با وقار و قدرتی که دارد، به معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که دلش به خاطر او شاد و خوشحال است. همچنین بیان می‌کند که اگر به ضرورت و نیازهای او توجه نشود، هیچ‌گاه چیزی از خود نخواهد داشت که به معشوق تقدیم کند. این احساسات عاشقانه و وابستگی عمیق در این شعر به خوبی مشهود است.

شمارهٔ ۱۱۷ - ثناخوانی در کوهسار

شمارهٔ ۱۱۸ - ضرورت

هوش مصنوعی: دل من برای تو شاد و سرزنده است و عزیزم، من همیشه پشتیبان تو هستم و به تو تکیه می‌زنم.

ای به تو گشته دل خرم قوی

سخت قوی پشتی دارم به تو

هوش مصنوعی: من هیچ گاه به تو مراجعه نمی‌کنم مگر اینکه در شرایطی خاص و ضروری قرار بگیرم.

تا به ضرورت نرسد کار من

والله کابرام نیارم به تو

شمارهٔ ۱۱۸ - ضرورت

اطلاعات

برگردان به زبان ساده