هوش مصنوعی: خدا را شکر می‌کنم به خاطر این سرنوشت و زندگی‌ام که تا روز مرگم، خانه‌ام انگار زندان است.

هوش مصنوعی: اگر دیگران داستان من را شنیدند، تمام آنچه گفتند دروغ بود و مثل یک افسانه به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: وقتی که من را می‌بینی که با زحمت، متوجه‌ای که چگونه می‌توانم از چیزهای بی‌ارزش، خانه و جایگاهی بسازم.

هوش مصنوعی: چشم ضعیف من مانند خفاش در absence از نور آفتاب می‌سوزد و بدون شمع مانند پروانه‌ای که به آتش می‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی که قلبم به شدت ناراحت شد، به خاطر داشتن آنچه بر سرم آمده، موهای سفید را در شانه‌ام دیدم.

هوش مصنوعی: من از این دنیا به خاطر آسیب‌هایی که خورده‌ام، در عجبم که چطور ممکن است که پایم را به راه‌هایی بی‌نتیجه بسته‌ام.

هوش مصنوعی: من به مانند شیر خشمگین هستم، دندان‌هایم از درد در حال آزار است. روزی بر من گذشت که دندان‌های شیر بر من فشار آورده است.

هوش مصنوعی: اگر زمانه من را در سختی و رنج نگذارد، پس زندگی‌ام آن‌قدر بی‌معنا خواهد بود که حتی آسمان نیز برایم دلیلی برای وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: وقتی خوشحال بودیم و زندگی به ما لطف داشت، به نظر می‌رسید که این وضعیت ادامه دارد، اما اکنون غم و ناراحتی به ما رو آورده و از آنچه داشتیم، چیزی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: امروز دیگر از کسی انتظار محبت و وفاداری ندارم، زیرا دوستی که روزی نزدیک و صمیمی بود، اکنون به دشمنی بدل شده و دوستان نزدیک به نظر، حالا بیگانه شده‌اند.

هوش مصنوعی: این طبع خوب به خاطر ستایش راهی نمی‌یابد، زیرا هر کسی که می‌بینم، داستانی دارد از بزرگواری و نیکی.

هوش مصنوعی: به صراحت و به گونه‌ای ساده، مانند افراد دیوانه، می‌گویم که از این روزگار دیوانه‌وار، فقط بر تو متمرکز هستم.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی دچار دردسر و رنج شوی، خود را به زحمت نینداز و به دنبال مشکلات نرو.

هوش مصنوعی: تو به درستی سخن نگفتی و هیچ کس هم نمی‌داند که سخن نیک چگونه باید گفت. مانند دیوی که در میان ویرانه‌ها به حال خود رها شده است.

هوش مصنوعی: هرچند که برخی امور به انسان‌های ناتوان وابسته است، اما تو باید همچنان به کار خودت با قدرت و به شیوه مردانه ادامه دهی و از تلاش مردانه دست نکشی.