هوش مصنوعی: ای سرنوشت بد، من هرگز از تو خوشحال نبودم و در هر لحظه به خاطر زخم‌های تو درد جدیدی را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر شب که از چشمانم اشک می‌بارد و از دلکم غمی را بیرون می‌کشم، مانند آب گرم و باد خنک است.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر دو حالت است. در اولین حالت، گوینده از زندگی خود خسته و ناامید است و از طرفی دیگر درخواست می‌کند که فرصتی به او داده شود تا بتواند به آرامشی دست پیدا کند. او با این عبارات نشان می‌دهد که از عمر خود ناراضی است و یا باید به طور کامل پایان آن را ببیند یا اینکه دلیلی برای ادامه زندگی‌اش داشته باشد. اگرچه در ظاهر از خشم و ناامیدی صحبت می‌کند، اما در عمق آن جست‌وجوی امید و معنا وجود دارد.