هوش مصنوعی: ای دختر زیبا، نمی‌دانم کجا رفتی. همیشه در فکر تو هستم و این احساس را دارم که از من دور شده‌ای.

هوش مصنوعی: من به تو سزاوار بودم و تو نیز بیشتر به من سزاوار بودی. می‌ترسم که از نزد من بروی و به کسی دیگر بی‌احترامی کنی.

هوش مصنوعی: درد دل این است که دیگر کسی به من وابسته نشد و زمانی که تو به دل من سلطنت کردی، این احساس بیشتر شد.

هوش مصنوعی: در حالتی که تو در دل من هستی و همواره به یاد تو هستم، چرا به من بی‌اعتنا شده‌ای و از من دور افتاده‌ای؟

هوش مصنوعی: کی می‌توانم تو را ببینم که با زیبایی و نازنازی تبدیل شده‌ای؟ کی می‌توانم تو را بیابم که در چنگال اژدها گرفتار شده‌ای؟

هوش مصنوعی: آن زمان که از من جدا شدی، به یاد می‌آورم که چندین بار به دیگران گفته بودم تو تمام وجود من هستی.

هوش مصنوعی: ای تیر راست، وقتی بر هدف زدی و زخمی بر جا گذاشتی، به چه دلیل نیک‌خواهی من به تو اشتباه بود؟

هوش مصنوعی: بله، من از گله کردن دست برمی‌دارم، زیرا تو از دستم رفتی. اکنون به حال خود به زاری می‌پردازم و می‌پرسم تو کجا رفته‌ای.

هوش مصنوعی: امروز اگر بخاطر دوری‌ات در چشمانم اشک می‌ریزد، این به خاطر شب‌هایی است که به وصالت دست یافتم و زندگی‌ام تغییر کرد.