هوش مصنوعی: غم از من دور خواهد شد هنگامی که تو به من نگاهی بیندازی. در آن لحظه من شاد خواهم بود.

هوش مصنوعی: پای لطیف و نازک تو، ای محبوب دل من، باعث می‌شود که گل‌های زیبا و خوشبو مانند سوسن و نسرین تحت تأثیر قرار گیرند و رنج ببرند.

هوش مصنوعی: این چشم روشن من به خاطر تو آماده است و انتظار دارم که تو از این چشم روشن عبور کنی.

هوش مصنوعی: ای زیبای دنیا، تو از ناز و زیبایی خود پیراهنی بافتی، اما من نگرانم که این پردهٔ راز من، تو را از خود دور کند.

هوش مصنوعی: از آن حد از خوبی که تو داری، نمی‌توانم هیچ‌کس دیگری مانند تو را ببینم، پس می‌گویم که تو از جهانی دیگر هستی.

هوش مصنوعی: غم تو کاملاً وجودم را پر کرده و تو می‌دانی که دل و جان من چقدر تحت تأثیر این غم قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: این رنج و سختی از حد و اندازه‌اش فراتر می‌رود و وقتی تو داستان آن را بشنوی، به نوعی از آن عبور خواهی کرد.

هوش مصنوعی: من از حال خودم در روز و شب خبر ندارم، اما می‌دانم که تو از حال من بی‌خبری.

هوش مصنوعی: سرمایهٔ زندگی انسان، شامل سر و دل و احساسات اوست که همهٔ این‌ها در مقابل رنج‌ها و سختی‌های عشق و دردهای ناشی از آن قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی پاسخ تو مانند زهر است و من مانند عسل آن را می‌خورم، این وضعیت برای تو شایسته نیست، چرا که در وجود تو نعمت و شکری نهفته است.

هوش مصنوعی: هرچند که تو باعث شدی که زندگی‌ام تلخ شود، اما باز هم از صمیم قلب می‌گویم که پسر بودن تو برایم خوشایند و شیرین است.

هوش مصنوعی: اینان ظلم و ستم را کمتر کن و به این فکر کن که امروز در پیشگاه شاه، عدالت و انصاف تو مورد توجه است.

هوش مصنوعی: بیدادگران از تو جان نمی‌گیرند، اما من نگرانم که اگر تو نیز مانند شاه ظلم کنی، جانت را از دست بدهی.