هوش مصنوعی: با چشم دل، غم و رنج جان را احساس می‌کنم، ای جان. در اندیشه‌ام، تمام رازهای جان را می‌فهمم، ای جان.

هوش مصنوعی: به خاطر نیاز زندگی‌ام، با رغبت به دنبال تو هستم. اما از آزار و اذیت جانم، دست بردار و نخواه که به من آسیب برسانی. ای جان، تو را می‌خواهم.

هوش مصنوعی: از غم تو جانم سنگین و دلتنگ شده، اما عشق تو باعث شده که سبکبار شوم. ای جان، اکنون بر دل من سختی نیاور و از بار جان کم کن.

هوش مصنوعی: از دوری تو جانم در عذاب است و به یاری تو نیاز دارد. ای محبوب، به یکی از جان‌ها که تو یار آنی، یاری برسان.

هوش مصنوعی: وقتی تو در نزدیکی جان و زندگی هستی و همیشه در حال تلاش و کوشش هستی، چرا حالا بازار وجود و جانت این‌گونه کساد و بی‌حال است، ای جان؟

هوش مصنوعی: تو خود می‌دانی که چه درد و رنجی به جانت می‌زنی، حالا که می‌دانی که ستایش شاه مسعود، شغل و کار جان تو است.

هوش مصنوعی: حکمران و سرپرستی که نظر او به نفع مملکت و دین باشد، در دلش گنجینه‌ای از دانش و دانایی نهفته است. ای جان، به او پناه ببر.

هوش مصنوعی: عقل و هوش مانند باغی است که وقتی به ستایش او می‌رسد، ثمره‌های زیبا و ارزشمندش را از درختان چیده و به جان و روح آدمی می‌افزاید.

هوش مصنوعی: عشق او چنان روح مرا شاداب کرده که زندگانی‌ام پر از خوشی است، چرا که هر لحظه مانند گلی در بازار جانم می‌شکفد. ای جان، این حالت چقدر زیباست!

هوش مصنوعی: وقتی که اندیشه برترین لباس را با نام قدرت می‌سازد، هیچ‌کس نمی‌تواند وصف آن را بافته و به آن زیبایی بخشد. ای جان من!