هوش مصنوعی: عقل و خرد بشر به درستی مسیری را برای حرکت کاروان و پیشرفت در زندگی مشخص می‌کند، اما در عوض، دارایی‌ها و داشته‌های او صرفاً به چیزهای بی‌ارزش و بی‌اساسی مانند استخوان تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: تمام عمر انسان در زوال و نابودی به سر می‌رسد و همه‌ی آنچه که به دست می‌آورد، در نهایت به زیان او تمام می‌شود.

هوش مصنوعی: خرد در آنجا شگفت‌زده شد، جایی که به خاطر نادانی گروهی، از خالق چیزی بر اساس ظن و گمان برداشت کردند.

هوش مصنوعی: چرا کسی که خالق و صانع را انکار می‌کند، نمی‌بیند که در وجود انسان، عقل و جان چگونه با هم ترکیب شده‌اند؟

هوش مصنوعی: چنان که در آینه نقش خوبی و بد دنیا را می‌بینی، چشم من نیز به همین شکل، هر دو جنبه را دید.

هوش مصنوعی: بسیاری از چیزها را با چشم خود به وضوح دیدم، اما چیزهایی نیز وجود دارند که به صورت پنهان و با چشم دل دیدم.

هوش مصنوعی: در سختی‌ها و مشکلات، هیچ‌گاه نتوانستم مردان واقعی را ببینم.

هوش مصنوعی: اگر در تنگنای شیء یا مکان قرار بگیرم، تعجبی ندارد که بتوان در تاریکی بسیار هم چیزها را دید.

هوش مصنوعی: دشمن از حال من باخبر شد، زیرا بر چهره‌ام آثار اندوه و غم را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: گل زردی که بر چهره‌ام دارم، نشانه‌ای از غمی است که به خاطر آن کاشته‌ام؛ زیرا در چشمانم دو جوی آب روان جاری است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در حال تلاش برای رهایی از بار گناهی هستم که بر گردنم سنگینی می‌کند، و در این مسیر، احساس سبکی می‌کنم. در این حالت، تنها احساس من، درماندگی است.

هوش مصنوعی: از احساس شرم و ناپسند بودن او ناشی می‌شود که وقتی بار سنگینی را بر روی دوش خود می‌بیند، ناراحت می‌شود.

هوش مصنوعی: در دنیا افرادی بسیار وجود دارند که بی‌خود و بی‌فکر هستند و تنها به خاطر زیبایی‌ها یا غم و شادی‌های دیگران می‌سازند و زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: کسی که عقل خود را به درستی به کار برد، نیک و بد را از خداوند می‌بیند و نه از آنچه که در آسمان به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در دنیای پر از سختی‌ها و دشواری‌ها، هر زیبایی به آسانی قابل مشاهده نیست و برای دیدن آن نیاز به دقت و توجه خاصی داریم.