هوش مصنوعی: وقتی جای من کم شود، عقل و فهمم بیشتر می‌شود و وقتی کارها محدود شود، صحبت‌ها راحت‌تر و بیشتر بیان می‌شود.

هوش مصنوعی: از خدا خواسته می‌شود که کسی که فقط به خاطر هنر او را ستایش کند، مورد نکوهش قرار بگیرد. به عبارت دیگر، اگر کسی فقط به خاطر هنر و استعدادش مورد تحسین قرار گیرد، بهتر است که آن فرد مورد سرزنش خدا باشد.

هوش مصنوعی: کسی که خرد و عقل دارد، هرگز به این نوع خفت و ذلت دچار نخواهد شد.

هوش مصنوعی: من مثل آبی هستم که هر کسی به راحتی می‌تواند مرا پیدا کند و هر کسی می‌تواند مرا بخواهد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که جهان به گونه‌ای است که تمام آتش‌افروزان و کسانی که آتش می‌زنند، به سوی من جذب می‌شوند.

هوش مصنوعی: آدمی که سال‌ها در رنج و زحمت باشد، اما هیچ‌گاه نتواند از این شرایط سخت خلاصی یابد، واقعاً بی‌ارزش و پست است.

هوش مصنوعی: مردم نمی‌دانند که خوب بودن و راحتی چه معنایی دارد، تا زمانی که سختی و مشکلات را تجربه نکنند.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که اگر چه به مرور زمان روشنایی و آگاهی بیشتری پیدا کنم، اما طبیعت و سرشت من باز هم به تاریکی گرایش پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر هنوز عقل تو به بلوغ نرسیده است، امید تو مانند شعله آتش بسیار خام و ناپخته به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر دوستی تو به من نرسد، پس دشمنی تو هم نمی‌تواند به من آسیب بزند.

هوش مصنوعی: وقتی که من با عزت و تو با ذلت زندگی می‌کنیم، این وضعیت هیچ‌گاه پایدار نخواهد ماند. بنابراین، اگر عزت من و ذلت تو دوام نیاورد، ذلت من و عزت تو نیز نمی‌تواند ادامه یابد.

هوش مصنوعی: اگر در دل تو عقل و فهمی پیدا می‌کنم، دلیلش آن است که دل تو همینطور است و جز این نمی‌تواند باشد.

هوش مصنوعی: در آیینه‌ی خرد، چهره‌ی انسان‌ها نیز مانند خود آیینه، نشان از نیکویی و دانایی دارد.

هوش مصنوعی: هر جایی که مسعود سعد حضور داشته باشد، هیچ‌کس نمی‌تواند به او نزدیک شود یا خود را به او برساند.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که او چه می‌گوید، اما تو نمی‌دانی. تنها بلبل می‌داند آنچه را که می‌خواند و می‌سراید.