هوش مصنوعی: خردم به من نشان داد که چگونه زمان مانند آسیا می‌چرخد و اکنون با چشمان خونین، این واقعیت را تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: از شدت درد و رنج جدایی محبوب، به حالتی رسیده‌ام که او را فراموش کرده‌ام و خودم هم اکنون مثل بادی هستم که به راحتی در هوا معلق است.

هوش مصنوعی: من به رنگ کهربا هستم و دیگر قدرتی ندارم که وزن کاه را تحمل کنم، زیرا کهربا آن را از من می‌رباید.

هوش مصنوعی: هرچند که بیشتر گریه کنم، باز هم به وصل معشوق تشنه‌تر می‌شوم؛ مانند آنکه کسی شنیده که عطش انسان با آب بیشتر نمی‌شود، بلکه برعکس، بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر غم دل من مانند زمین تیره و کدر شده است، و سر من به خاطر اندوهی که دارم مثل آسمان پر از آب می‌باشد.

هوش مصنوعی: چشمم به خاطر غم، سرخ و همانند چشمان کسی است که شراب نوشیده، و رویم به خاطر اندوه، زرد و همانند چهره فردی با تقوا است.

هوش مصنوعی: رستم نتوانست از درد جدایی رها شود، هرچند که تلاش کرد، اما در نهایت نتوانست بیشتر از آنچه در ذهنش بود، به فکر کسی بیفتد.

هوش مصنوعی: ما تا به حال در لحظات خوش و بد خود، با جدایی از دوست جنگیده‌ایم و این نبرد را در میدان سرنوشت ادامه داده‌ایم.

هوش مصنوعی: به خاطر درد و عواقب سختی که بر من وارد کرده، دیگر نیازی به دلیل بیشتری ندارم؛ چشمانم از اشک پر شده و رنگ رخسارم زرد شده است.

هوش مصنوعی: ناگهان، تصور دوست از در حجره وارد شد. وقتی چهره او را دیدم، به او سلام کردم و گفتم خوش آمدی.

هوش مصنوعی: می‌دانم که دل من دچار ناتوانی شده است، چرا که از غم و اندوه، روح و جسمم ضعیف گشته و انرژی لازم را ندارم.

هوش مصنوعی: دوست من که در کنارم خوابیده است و منزل من هم که دور از اوست، این لحظه‌ها به سختی گذر می‌کنند و حتی یک لحظه نیز نمی‌توانم او را از چشم و وجود خود دور تصور کنم.

هوش مصنوعی: هر کس که دوستدار من بود، به تدریج آشنا و نزدیک شد، اما هر کس که با من آشنا بود، مثل بیگانگان رفتار کرد و دور شد.

هوش مصنوعی: من بدون برگ و عاری از زیبایی هستم، در حالی که نی با هزار برگش پر از جلوه و حس است. من مثل فاخته، با نغمه‌های مختلف در رنج و اندوه به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: اگر روزگار من مانند قیر تاریک و سیاه شود و محیط اطراف من به مانند دیواری محکم و سخت گردد، به چه حال خواهم بود؟

هوش مصنوعی: در تاریکی احساس ناخوشی می‌کنم، اما به زودی مانند شهابی با سرعت بیرون می‌آیم و از دشواری‌ها عبور می‌کنم، همچون نسیمی که به آرامی می‌وزد.

هوش مصنوعی: از آتش دل من و از اشک چشمانم، تعجب نکن اگر علم و دانشم به طرز چشمگیری رشد کند.

هوش مصنوعی: اگر چیزی ارزشمند باشد، حتی اگر بر اثر آب زیاد بشود، ارزش آن کمتر نمی‌شود. همچنین اگر چیزی آتش بگیرد و شدت پیدا کند، باز هم ارزش خود را حفظ می‌کند.

هوش مصنوعی: از زندگی‌ام خوشحال هستم، اما وقتی به نام و ننگ فکر می‌کنم، دلم می‌شکند. وقتی به فنا و نابودی فکر می‌کنم، غمگین می‌شوم.

هوش مصنوعی: این اژدهای زمان زندگی بسیار طولانی دارد و هیچ‌گاه از زندگی ما سیر نمی‌شود.

هوش مصنوعی: شگفتا که چگونه از چشم اژدها، به دور از چرخ سبز رنگ آسمان، چیزی نمی‌گذرد.

هوش مصنوعی: ای جسم، از غم و اندوه رها شو، زیرا بدان که هیچ‌کس هرگز تنها و یکتا نبود. این دنیا دو وجه دارد و هیچ کس نمی‌تواند تنها زندگی کند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که شانس و خوشبختی در زندگی‌ات درست مثل نبضی مداوم با تلاش و همت تو همراه باشد، هیچ‌گاه امید و آرزو را فراموش نکن و قطع نکن.

هوش مصنوعی: کسی که با ثروت و فراوانی، دلسوزی و بزرگ‌منشی را همراه کند، سزاوار احترام و بزرگ‌داشت است. او با حلم و بردباری، شایستگی‌های زیادی دارد و لباس شایسته‌ایش نمایانگر بخشندگی‌اش است.

هوش مصنوعی: او از صبر و شکیبایی برخوردار است، و اندیشه‌اش برتر و والاتر از دیگران است. در زمان‌های ضروری استوار و مصمم عمل می‌کند و طبیعتش نیز گاه به بخشندگی و generosity میل دارد.

هوش مصنوعی: کوه به عنوان نماد استواری و steadfastness به نظر می‌رسد، در حالی که ناراستی و ناهنجاری در بلندی‌ها دیده می‌شود. باد به دلیل طبیعت متغیرش نشان‌دهنده تدبیر و سیاست است، و آب به خاطر صاف و زلال بودنش نماد پاکی و صفاست.

هوش مصنوعی: اگر از طبیعت او زمین به وجود می‌آمد، و اگر از بزرگی و مقام او جواهر آسمان ساخته می‌شد.

هوش مصنوعی: درختی که میوه ندارد، هیچ‌گاه از این درخت به ثمر نمی‌رسد و دعاهای نامقبول از آن برمی‌نگردد.

هوش مصنوعی: ای طبیعت تو مانند دریاست و از دریایت برای من گوهرهاست، ای رأی و نظر تو مانند خورشید است و از نورت برای من روشنایی است.

هوش مصنوعی: ای مردم! بوی تو مانند بوی مشک است و از بوی تو برایم نسیم خنکی می‌آید. سخن تو مانند عسل است و از صحبت‌هایت برایم بهبودی حاصل می‌شود.

هوش مصنوعی: هر تلاشی که کنی، طبیعت هم آن را یاری می‌کند و هر خواسته‌ای که به ذهنت برسد، می‌تواند برآورده شود.

هوش مصنوعی: فکر و نظر تو ثابت و تغییر ناپذیر است، طبع و سلیقه‌ات همیشه شاداب و بی‌حوصله نیست، بردباری‌ات به راحتی و بدون زحمت است و generosity و بخشندگی‌ات بدون تظاهر و ریاکاری می‌باشد.

هوش مصنوعی: من به قدری وابسته و خاضع هستم که می‌توانم از دل سنگ‌ها جواهر بسازم و از انسان‌ها نیز به اندازه‌ای که از داس گیاه می‌روید، بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: من در نظر مردم خرد و کوچک به نظر می‌رسم، اما در نظر عقل و اندیشه بزرگ و والا هستم. از سوی بخت، زندگی‌ام پر از خوشبختی است و از نظر علم و دانش، از ظرفیت بالایی برخوردارم.

هوش مصنوعی: بله، عجیب نیست که مقام بلند کیوان (زحل) در نظر مردم کمتر از ستاره سها (پنجمه) به نظر برسد.

هوش مصنوعی: از آلام و دردها رهایی یافته‌ام و دیگر وجودی ندارم. فقط در پرتو نور عظمت تو هستم، مانند بخاری که در نور خورشید محو می‌شود.

هوش مصنوعی: من داستانی از خود را بیان می‌کنم که هیچ‌کس آن را نشنیده است. مانند ابری هستم که در سکوت می‌بارد و مانند کوه، صدایی از خود ندارد.

هوش مصنوعی: چشم من از دیدن افراد نالایق خسته و تاریک شده است. از خاک پای تو، چیزی به نام توتیا (یک نوع دارو برای تقویت بینایی) می‌سازم.

هوش مصنوعی: من کسی را جز تو نمی‌شناسم و عمیقاً می‌دانم که مانند هر چیز ضروری، نمی‌توانم تو را آن‌طور که باید بشناسم.

هوش مصنوعی: من ستایش خود را به سمت تو می‌فرستم و هر نوع مدحی که شایسته‌ات باشد، بر تو نثا می‌کنم؛ چرا که تو سزاوار ستایش هستی.

هوش مصنوعی: اگر به کسی توهین کنم، باید بدانم که لایق هرنوع توهینی هستم که در جهان می‌توان وارد کرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خط مستقیمی بر روی این چرخ منحنی وجود دارد، چرخ استوا نمی‌تواند به خط منحنی متصل شود.

هوش مصنوعی: قدرت تو از چرخش باد بالاتر است و فعالیت‌های تو به طور مستقیم در خط استوا انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: محل و مقام تو مانند چرخشی است که در یک روز خوش و شاداب به اوج می‌رسد، و لذتی که از زندگی می‌بری نیز مانند این چرخش در اوج روشنایی و زیبایی است.