هوش مصنوعی: سلطان با اراده و هدف خود، به قدری بزرگ و ستودنی شده است که مانند باغ بهشت، زیبایی و شکوهی دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شخصیت طاهربن علی می‌پردازد و او را به عنوان فردی برجسته و استوار معرفی می‌کند. شاعر به این نکته اشاره دارد که در تاریخ و میان افراد قدرتمند، کسی به اندازه او بزرگ و با شخصیت نبوده است. به عبارتی، حلقه‌های عالم چنین شخصیتی را نداشته‌اند و او در میان آنها بی‌نظیر است.

هوش مصنوعی: فلک و ستاره ها نشان دهنده فرصتها و سرنوشت هستند و در این مسیر، قدرت زمان و تلاش بر تحقق این سرنوشت تاثیرگذار است.

هوش مصنوعی: محبت و محبت او مانند آبی آرامبخش است، در حالی که دشواری و کینه‌اش مشابه آتشی سوزان است. خشم او باعث ناراحتی و درد می‌شود، اما بخشش و مهربانی‌اش توانایی درمان و التیام دارد.

هوش مصنوعی: در حالی که او در گشاده‌دستی و محبتش معروف است، اما دشمنانش به او کمک نمی‌کنند و به او خیانت می‌کنند.

هوش مصنوعی: او با تلاش و اراده‌اش، تمام زمین و آسمان را زیر پای خود دارد و به مقام و منزلت بالایی دست یافته است.

هوش مصنوعی: کمترین قسمت از این برج، کوچک‌ترین مقدار از آن کیوان است.

هوش مصنوعی: ای خداوند، تویی شاه و پادشاهی که در این جهان از رحمت و بزرگواری‌ات وجود دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که دوران سلطنت کیخسرو دوباره شکوفا شده و عدالت نوشروان نیز با تازگی و قدرت دوباره برقرار شده است. این به نوعی نشان دهنده بازگشت به دوران طلایی و رونق عدالت و حکومت است.

هوش مصنوعی: به هنرهای خود افتخار کرده‌ای و به آثار خود دلیل آورده‌ای.

هوش مصنوعی: وصف تو چنان حیرت‌انگیز است که عقل از توصیف تو ناتوان است و فقط می‌توان به یقین و گمان به بزرگی‌ات اشاره کرد.

هوش مصنوعی: شما در شرایط دشواری قرار دارید و مشکلات زیادی برایتان پیش آمده است، مثل کسی که در میدان جنگ نشسته و به شدت دچار ناامیدی است.

هوش مصنوعی: از نعمت مخالفت بهره‌مند شده و تقدیر، او را به زمین زده است.

هوش مصنوعی: هر لحظه‌ای که می‌گذرد، تو می‌توانی تاثیرات و اثرات گذشته را ببینی؛ مانند زمانی که زه کمان پاره شده یا شستی که از هم گسسته شده باشد.

هوش مصنوعی: تو با نیرنگ و فریب در دست به پیروزی می‌رسی، در حالی که رستم دستان، که با قدرت و شجاعت جنگیده، به سادگی نمی‌تواند با تو مقابله کند.

هوش مصنوعی: شجاعت و اراده تو دلیلی است بر قدرت و دقت عمل تو در میدان.

هوش مصنوعی: دو زبانی تو را نشان می‌دهد که به دوستانت اعتماد می‌کنی؛ این در حالی است که همچنان به خودت هم اعتماد نداری.

هوش مصنوعی: همه گویندگان و سخنوران به طور یکسان در ستایش و تمجید از آن دو زبان دارند صحبت می‌کنند.

هوش مصنوعی: چهره زیبا زیر خالِ زیبایی دو چهره، مانند نقش و نگار روی انگشتری است.

هوش مصنوعی: فکر مانند یک وسیله نقلیه است و ما باید آن را به دقت هدایت کنیم، مانند سوارکاری که با دقت بر روی زین نشسته و کنترل می‌کند.

هوش مصنوعی: همه چیز در عالم بر اساس تلاش و کوشش انسان شکل می‌گیرد و تغییر می‌کند؛ در حالی که وجود و هستی تنها به زمان و سرنوشت وابسته است.

هوش مصنوعی: بهتر است که او در سایه‌ی آفتاب قرار گیرد و فضایی وسیع از آسمان در اختیار داشته باشد.

هوش مصنوعی: او در لحظه‌ای بارانی به زمین می‌بارد که در سال‌ها هیچ بارانی نریخته است.

هوش مصنوعی: شاعر به نکته‌ای اشاره می‌کند که باید با دقت به آن توجه شود. این نکته به اهمیت هنری و ویژگی‌های خاص شعر اشاره دارد.

هوش مصنوعی: محفل تو جایی نیست که کسی بدون برخورداری از لطف و احسان تو حضور داشته باشد.

هوش مصنوعی: تو با بخشش‌های خود، افراد شایسته را از گنجینه‌ها و ثروت‌ها خالی کرده‌ای، انگار در این دنیا هر کس یک یا دو مغازه دارد.

هوش مصنوعی: چرخ زمان عمر تو را به صد و پنجاه سال رسانده و آن را تضمین کرده است.

هوش مصنوعی: دست خود را به سوی بخشش دراز کن و در این کار، همگان را به یک چشم ببین و به همه به یک اندازه عطا کن.

هوش مصنوعی: مقدار سنگ و خاک در وجود ما زیاد نیست، اما این موضوع به خودی خود خوب و مثبت است.

هوش مصنوعی: اگر از روی تنگدلی و حسادت به دیگران نظرتان را بخواهید، به یاد داشته باشید که ثروت و دارایی مانند طلا و نقره هیچ‌گاه در دل و جان آدمی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: من به اشتباه گفتم که دیگر نمی‌توانم در مورد تو چیزی بگویم، اما حالا می‌دانم که از فرمان تو فرار نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: اگر زمین در فنا بچرخد و از آن چیز دیگری باقی نماند، حتی اگر جهان هم سراسر نابود شود.

هوش مصنوعی: خداوند متعال تو را با نعمت‌ها و برکاتش آفریده و دیگر چهار رکن اصلی زندگی‌ات را نیز در اختیار تو قرار داده است.

هوش مصنوعی: در دوران‌های مختلف، مشکلات و پیچیدگی‌ها به قدری زیاد می‌شود که هیچ راهی برای خروج و رسیدن به حقیقت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی از زمستان به خوبی استفاده کنی، بهار و تابستان زیبا و پرباری نصیبت می‌شود.

هوش مصنوعی: نگاهی به حال و هوای باغ بینداز، که اکنون پس از جشن و سرور، در ماه نیسان چطور زیبا و آراسته شده است.

هوش مصنوعی: من بر روی تمامی دشت‌ها و تپه‌ها و پایین و بالاها حرکت می‌کنم و در این سفر لباسی زیبا بر تن دارم.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد اگر به خاطر اشتیاق و لذت‌جویی تو، گل‌ها در باغ بهاری شوند و زمان در سال و ماه به خوشی بگذرد.

هوش مصنوعی: به جای شگفتی از این که هزاران دست هم بر روی گل به تمجید تو بیفتند، باید بگویم که این امر طبیعی است.

هوش مصنوعی: ای سرمه‌ای که به چشم من افتاده‌ای، در این دنیای تنگ و دشوار من، ناگهان نمایان شدی.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به زیبایی و لطافت گل اشاره می‌کند، اما به نوعی به غم و درد ناشی از فقدان نیز پرداخته است. او می‌گوید که گل‌ها و زیبایی آن‌ها را از خون و رنجی که کشیده است، نمی‌تواند ببیند. در واقع، او احساس می‌کند که چشم‌هایش به دلیل تجربیات تلخ و دردناک، از زیبایی‌های دنیا محروم شده‌اند. به نوعی، این چشم‌ها قادر به دیدن شادی و زیبایی نیستند و فقط به غم و شکست نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: به یادم آمد که هر سال سه بار اتفاقاتی می‌افتد، نه بیشتر و نه کمتر.

هوش مصنوعی: در آن شب که در باغ‌ها بودم و به حضور تو در آن ایوان نگاه می‌کردم، تو هیچ توجهی به من نداشتی.

هوش مصنوعی: در میان گل‌ها و زیبایی‌های تو، ستایش‌گران با صدای بلند و پرشور به ستایش تو مشغول بودند، مانند رعد و برق که صدای بلندی دارد و همه جا را پر می‌کند.

هوش مصنوعی: خوانندگان و نوازندگان تو با گوش‌سپردن به سخنان رهی، آهنگ‌هایی را به وجود آورده‌اند که به آسمان می‌رسد.

هوش مصنوعی: بنده به خاطر نعمت‌های تو از شکرگزاری غافل نمانده و با احساس شادی و سرزندگی، شعر می‌سرایم.

هوش مصنوعی: به خاطر محبت‌های بی‌نظیرت، به من هدیه‌ها و روشنی‌هایی داده شده است که دیگران هم از آن بهره‌مند شده‌اند.

هوش مصنوعی: که هیچ چیز جز باران بهاری و نسیم خوش نمی‌تواند تو را با رکاب و مهار خود به جلو براند.

هوش مصنوعی: حالتی دیگر بر چرخِ روزگار حاکم شده است، که بسیار شگفت‌انگیز و عجیب به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در ابتدا مشکلات و سختی‌های زیادی وجود داشت، اما در نهایت شرایط بهبود یافت و کارها ساده‌تر شدند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که هم دشمنان و هم دوستانم شاهد بودند که من در بین افراد برجسته و معروف قرار داشتم.

هوش مصنوعی: اسب‌های فراوان و بندگان بی‌شمار، دارایی‌های گوناگون و نعمت‌های مختلف.

هوش مصنوعی: به خاطر ویژگی‌ها و خصوصیات منحصر به فرد تو، شگفت‌انگیز است که هیچ‌کس نتوانسته تا به حال تو را کامل توصیف کند.

هوش مصنوعی: هر دوستی که دارم، از تو می‌خواهم که خواسته‌ها و آرزوهایم را کم‌وزیاد کنی، ای برادر.

هوش مصنوعی: من مانند مست ها در حال دویدن هستم و از هر سو به اطراف خود نگاه می‌کنم، در حالی که دهانم باز است.

هوش مصنوعی: به کسی اعتماد کن که نتواند به تو تهمت بزند یا به تو آسیب برساند.

هوش مصنوعی: من در کار خود تلاش کرده‌ام و ویژگی‌های مثبت خود را بیان کرده‌ام، زیرا هیچ‌کس تا کنون چنین ویژگی‌هایی را ندیده است.

هوش مصنوعی: از کارهایم حتی یک درم هم باقی نمانده و هیچ چیز در زندگی‌ام به ثبت نرسیده است.

هوش مصنوعی: پادشاه هر آنچه را که دارم و هستم به من بخشیده است، هم هنر و هم نعمت‌ها، چه آن‌هایی که مشخص و عیان هستند و چه آن‌هایی که در خفا و پنهانند.

هوش مصنوعی: من به ستایش و تعریف از دیگران پرداختم و در عوض، نامه‌هایی زیبا و دلنشین دریافت کردم.

هوش مصنوعی: من می‌گفتم که این موضوع چگونه است، و او پاسخ داد که تو در حال رشد و پرورش هستی و نباید نگرانی داشته باشی.

هوش مصنوعی: بدون شک، به خاطر تکبر و خودبینی، وضعیت و امور به هم ریخته و بی‌سامان شد.

هوش مصنوعی: من اکنون در این دژ قرار دارم، نگران نباش که من نه فرزانه‌ام و نه مغرور.

هوش مصنوعی: در این کوه و دشت، همواره به طور غم‌انگیز و با صدای بلند ناله کرده و فریاد می‌زنند و در این زندان به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: پای من هرگز بر روی خاک نرفته و چشم من هیچگاه روشنایی روز را به وضوح مشاهده نکرده است.

هوش مصنوعی: موی بر سر و چشم‌هایی که به شدت به نگاه دوخته شده‌اند، به مانند پنجه‌های یک شیر و چهره‌ای همچون مار است.

هوش مصنوعی: در این یک سال، واقعاً شکم و کمر من فقط به اندازه یک لباس و مقداری نان پر شده است.

هوش مصنوعی: این جمله به ما می‌گوید که یک ولی (ولی خدا یا کسی که دارای مقام و قدرت معنوی است) به یک‌سری دانش‌ها و توانایی‌ها دست یافته است، اما این دانایی و توانایی‌ها در مقایسه با آنچه که انسان‌های عادی دارند، بسیار کم و ناچیز به نظر می‌رسد. در واقع، این بیان به نوعی به محدودیت‌های دانایی و قدرت همچنین اشاره دارد.

هوش مصنوعی: اگر به خوشی و لذت برسم، فقط باید به راه زیبایی و نور بروم و از دیگر چیزها دوری کنم.

هوش مصنوعی: اگر در تاریکی شگفتی‌ها باشی، مانند کودک شیرخواره‌ای خواهی بود که به پستان مادر وابسته است.

هوش مصنوعی: هر بار که او برمی‌گردد، مثل مژده‌ای جدید در دل من امید و شوق به وجود می‌آورد که این زندان‌بان زیبا به من خبر خوشی می‌دهد.

هوش مصنوعی: گریه و اشک تو امسال در این کوه لاله نعمان کافی است.

هوش مصنوعی: اگر در این خبر خوش چیزی به او نگویم، او در دو چشم من همچون تیر می‌زند.

هوش مصنوعی: در این کار سخت و پیوسته من، به طور مداوم به ستایش پادشاه و خواندن قرآن مشغول هستم.

هوش مصنوعی: من هرگز دوات و قلم را از کسی نمی‌ستانم و نمی‌گذارم صدای ناله و فریاد کسی به گوش برسد.

هوش مصنوعی: من به آواز خود می‌خوانم تا او از دور صدایم را بشنود و یاد بگیرد.

هوش مصنوعی: این شعر به معنای آن است که به شکوه و ستایش موج‌های دریا و سرزمین‌های ایران و توران پرداخته می‌شود. به عبارت دیگر، شعر به زیبایی و بزرگی این سرزمین‌ها اشاراتی دارد و احساس احترام و ستایش را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر از جایگاه تو عدم تهدیدی باشد، من هم به دور زمانه ایمنی می‌دهم.

هوش مصنوعی: فرمان و دستورات خداوند درست و بی‌نقص است، زیرا او تنها کسی است که می‌تواند حکم کند و دستورا ت صادر کند.

هوش مصنوعی: در دل پاک تو نیز او نطفه‌ای را به وجود آورد که بتوانیم از این زندان رهایی پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: من را بر سر سفره‌ای بنشان که از آن، سرچشمه زندگی و حیات به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: آرزوی اصلی من تنها نان است و وقتی که نان قطع شود، جان من نیز باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: پوششی به من ببخش از خودت، چرا که پیش‌تر هم به دیگران از این نوع داده‌ای.

هوش مصنوعی: لطفاً دوباره مرا زینت بده، ای زیبا، این بدن بنده را با پارچه‌ای لطیف و زیبا بپوشان.

هوش مصنوعی: هر لحظه که درباره تو سخن مثبت و ستایش‌آمیزی بیان می‌کنم، انگار نه‌تنها ستایش‌کننده‌ای وجود ندارد که چنین مدحی را بخواند، بلکه من خود را هم در این مدح‌گویی مدیون و نیازمند به تو می‌بینم.

هوش مصنوعی: تصویر او به اندازه‌ای آرامش‌بخش و شفا بخش است که لذت و خوشی آن، مانند غذای روح و روان انسان می‌باشد.

هوش مصنوعی: او را مانند یک هدیه جابه‌جا می‌کنند و همه در مورد او صحبت می‌کنند.

هوش مصنوعی: تو دست‌هایت را به خوش‌رویی باز کرده‌ای و من نیز زبانی باز و شیرین مثل سحبان (اسب معروف) دارم.

هوش مصنوعی: اگر نعمت‌ها و خوبی‌های تو باشد، نیازی به محبت و لطف تو نیست و هیچ زیانی از ستایش دیگران به من نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: خواسته‌ام از تو بسیار شیرین و خوشایند است، ای خدا، پس لطف کن و مرا به این آرزویم برسان.

هوش مصنوعی: تا زمانی که شانس به تو کمک کند، اندیشه و تجربه‌ات پیر و کهنه خواهند بود، اما شانس و فرصت‌های پیش رو جوان و نو خواهند بود.

هوش مصنوعی: با وجود تو، بخت و Fortune به بهترین حال است و موقعیت و مقام نیز به واسطه تو مستحکم و معتبر شده است.

هوش مصنوعی: ای شاه بزرگ و فرمانروا که بر هفت اقلیم حکومت می‌کنی، تو مشاور و راهنمای قرآن هستی.

هوش مصنوعی: تنها یک آرزو دارم؛ آنکه شاد و خرم بنشینی و سازندگان موسیقی را دور خود جمع کنی.

هوش مصنوعی: عباس، ایستاده‌ام و بوی تو را احساس می‌کنم؛ از تو خواهش می‌کنم که پنج بار قبل از شروع مهمانی، به من نوشیدنی بدهی.

هوش مصنوعی: تا وقتی که گردنش آن‌قدر ضعیف شود که دندان‌هایش به هم بفشرد و محکم شود.

هوش مصنوعی: صدای ساقی همچون صدای پتک بر روی سندان به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: هر چه که من بگویم برایم صحیح و مناسب است، زیرا دوستی به خودی خود ارزشمند است و نیازی به جبران یا پاداش ندارد.

هوش مصنوعی: ای پروردگار، امیدوارم روزی را ببینم که محبوبم مانند ماه زیبا و من مانند موری در میان او قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: تو ای خدای شاد و خوشحال، به لطف و نعمت‌های خود، خوشبختی و کامیابی را بر من ارزانی دار.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ی آفتاب در زندگی‌ات بزرگ و درخشان باش و در مسیر happiness مانند روزگار پایداری کن.