هوش مصنوعی: با دل پر از درد و چشمان اشکبار، از لاهور شاد و خوشحال خارج شدم.

هوش مصنوعی: از دشمنان دوری کرده و به دوستان علاقه‌مندم، از سختی‌های زندگی زخم خورده و از آسمان و تقدیر خسته‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق تو، ای زیبا به مانند لیلی، در بیابان و کوه و دشت چون مجنون سرگردانم.

هوش مصنوعی: گاهی عشق باعث می‌شود که صبر من به چالش کشیده شود و گاهی جدایی به قلبم حمله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی در شهر به همهمه و آشوب پرداختم، خودم را در دام زلف‌های تو گرفتار دیدم.

هوش مصنوعی: این بدن و روح از دوری قارون دچار غم شدند و به حالتی افتادند که همچون قانونی در غم و اندوه فرو رفتند.

هوش مصنوعی: به خاطر آن لبان و آن نگاه‌های پر از ناز، مثل خرما شاداب شدم و مثل خار پژمرده، زرد و پریشان گشته‌ام، همانند گیاه عرجون.

هوش مصنوعی: هرجا که به راه عشق قدم گذاشتم، آن مکان با اشک‌های من آمیخته و تبدیل به معجونی از درد و احساس شده است.

هوش مصنوعی: در این راه شگفتی نیست اگر بعد از این روزهای سخت، چیزی جز گیاهانی که از خون و رنج زاده شده‌اند، به بار نیاید.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که به من توجه کنی، برخیز و بیایید و رد پای خاطراتم را حفظ کن.

هوش مصنوعی: آه که از جدایی معشوق، چقدر درد کشیدم! افسوس که از روزگار، مغبون و از دست رفته به حالتی رنجیده دچار شدم.

هوش مصنوعی: هرگز نباید امید داشته باشم که دوباره چهره زیبا و لبان شیرین یارم را ببینم و ببوسم.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم که به خاطر سختی‌های عشق، هرگز از اینجا نروم و همچنین نمی‌خواهم به خاطر درد جدایی بمیرم.

هوش مصنوعی: می‌دانم که تو نیستی، ای عزیز، با این حال در حال حاضر چه چیزهایی را از دنیا مشاهده می‌کنم که برعکس است.

هوش مصنوعی: خارهای مغیلان برای من مانند فرش‌های رومی هستند و برگ‌های درختانم مانند پارچه‌های نرم و زیبا هستند.

هوش مصنوعی: در میان تنگ و تاریکی شب و روز، به رغم عشق، چشمانم بسته‌اند و گویی دو جیحون که پر از آب هستند، از آنها سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر آتش دل من نمی‌بود، حقیقت این است که راه من به سوی سرازیر شدن اشک‌هایم به مانند رود سیحون می‌نمود.

هوش مصنوعی: از شدت غم تو، چشمانم مانند هامون (دریاچه‌ای خشک) گریه کردند و حالا این چشمان، به اندازه کوه‌ها بزرگ و سنگین شده‌اند. همچنین کوه‌ها نیز حالت هامون را پیدا کرده‌اند.

هوش مصنوعی: من به سرودن غزل و ستایش محبوبم مشغولم، کارم مانند شمشیر است که نامش همیشه در ذهن من باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: دوست و یار من، ستایش‌های خسرو محمود است، آن کسی که شایسته است به دانش مأمون، غلام او باشد.

هوش مصنوعی: کسی که با سکندر تازه به دنیا آمد و کسی که به نام فریدون زنده شد.

هوش مصنوعی: اراده و تلاش او همچون آسمان است و قدرتش به اندازه‌ی خورشید. دولت و موفقیت او از اندیشه و تدبیرش نشأت می‌گیرد و این امر مانند ماه که همواره در حال افزایش است، روز به روز بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: ذکر او مانند نام خداوند، مبارک و پربرکت است، و فرش او مانند سایه‌ای از پرنده‌ای بزرگ و نیکوست.

هوش مصنوعی: چرخ زندگی، اگر به دور خود نگردد، همیشه با هرکس به شیوه‌ای متفاوت خواهد بود.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که دشمنی که دارای نیروی مهلک و آسیب‌زا است، نمی‌توان با راهکارهای معمولی مانند دارو یا افسون او را مهار کرد. در واقع، خطر او به قدری بزرگ و جدی است که تدابیر عادی نمی‌توانند آن را از بین ببرند.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی ای شاه که من هرگز شعر پاک و زیبا را به محفل بزرگ و با شکوه تو نیاورده‌ام؟

هوش مصنوعی: می‌دانی، ای شاه، که چقدر شب و روز را در اندیشه و فکر گذرانده‌ام، مانند مردم مجنون که دیوانه شده‌اند.

هوش مصنوعی: من به عمق دریا مانند یک غواص رفتم و گنجینه‌ای از دانش و حکمت را از دل عقل خود خارج کردم.

هوش مصنوعی: من تمام زینت‌ها و زیبایی‌ها را برای تو جمع‌آوری می‌کنم تا مانند عروس زیبایی در مدح و ستایش تو درآورم.

هوش مصنوعی: بنابراین، به خاطر شادی و خوشبختی، از حجاب و پرده بیرون آمدم و اکنون به زیبایی اعمالم می‌پردازم.

هوش مصنوعی: به سفر رفتم تا درباره تو صحبت کنم و در خدمتت از شکرگزاری تو بگویم.

هوش مصنوعی: این درست نیست که بگویم نمی‌توانم بروم، زیرا من به خاطر بخشندگی و سخاوت شگفت‌زده‌ام.

هوش مصنوعی: ای پادشاه عادل، بر من رحم کن و به حرف‌های دشمنان بی‌مروت گوش نده.

هوش مصنوعی: به سخنان بدخواه و زننده‌ها توجه نکن و به حرف‌های کسانی که ارزششان پایین است، گوش مده.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آبان ادامه دارد، ماه آذر هم خواهد بود و سپس با رسیدن به تشرین، ماه دی هم خواهد آمد.

هوش مصنوعی: امیدوارم سلطنت تو همیشه برقرار بماند و خوشبختی تو ادامه پیدا کند، در حالی که دشمنانت ناراحت و غمگین باشند.

هوش مصنوعی: خوشبختی و سعادت مملکت همیشه با بزرگی و عظمت حکمرانی تو همراه است.

هوش مصنوعی: برای تو روزی خوش و شاداب آرزو دارم و امیدوارم عید بر تو مبارک و خوشایند باشد.

هوش مصنوعی: گاهی برای فتح سرزمین‌های دوردستی مانند تبت و بلغار، سپاه به راه انداخته می‌شود و در این میدان، لشگر به جنگ با سنی‌ها و بدوی‌ها می‌رود.

هوش مصنوعی: گاهی موهای زیبا و قشنگ یکی از فرزندان پادشاه را در دست می‌گیری و گاهی لب‌های فرزند ملکه را می‌بوسی.

هوش مصنوعی: هر کجا که بروم، شعری از آن مکان برایم می‌آید که در آن هر نکته‌ای مانند مرواریدی پنهان و باارزش است.