بیت پایانی نشان می‌دهد که رابطهٔ مسعود با ابوالفرج رونی بد و دشمنانه نبوده است؛ زیرا مصراع آخر را از او گرفته است. انوری هم که ارادت ویژه‌ای به ابوالفرج داشته، قصیده‌ای به همین وزن و قافیه سروده که بیت آخرش اینگونه است:
هم از آن سان که بوالفرج گوید
روزگار عصیر انگورست