هوش مصنوعی: بدن من را تحت فشار و زحمت نگذار، زیرا نمی‌توانم تحمل کنم. دل من هم از این وضعیت ناراحت است، پس لطفاً بیشتر آزارم نده.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر عشق تو رنجیده است، ببخشای که جسم من به خاطر غم تو در عذاب است. نکن، نکن که دیگر نمی‌توانم بیشتر از این تحمل کنم.

هوش مصنوعی: اگر روزی مقدر شود که بخت من به روی من لبخند بزند و از انصاف درگاهی برایم باز کند، آن وقت دیگر به طولانی بودن فراقم اشاره نکن، زیرا من دیگر دلتنگی نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: دوری تو مانند خاری در دلم است، ای کسی که زیبایی‌ات مانند گل است. اکنون که به وصالت رسیده‌ام، مرا به درد و رنج ننداز و نگو که آن را فراموش می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو قول داده بودی که از این به بعد با من بدی نکنی، اما این بار به من جفا کردی. امیدوارم دیگر چنین کاری نکنی و بگویی که دیگر نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: دوریت برای من درد بزرگی است. هر هفته به خاطر این جدایی رنج می‌کشم. خواهش می‌کنم بیش از این مرا در این درد گرفتار نکن.

هوش مصنوعی: اگر با کسی دیگر دوستی کردی و من را از این موضوع مطلع کردند، انکار نکن و بگو که من هیچ کاره‌ام.

هوش مصنوعی: اگر گناهی مرتکب شدی، پس از آن نباید بهانه‌تراشی کنی. بعد از ارتکاب گناه، بر آن تأکید نکن و بگو که دیگر آن کار را نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: من عاشق دل‌شکسته‌ام و قلبم از طرف کسی که عاشقش هستم، رنجیده و دلگیر است. خواهش می‌کنم از محبت من خسته نشوید و بی‌محبتی نکنید، زیرا من هرگز بی‌محبت نخواهم بود.

هوش مصنوعی: هر جا که می‌روی، خواهش می‌کنم با آزار و اذیت من رفتار نکن و از حال من بد برخورد نکن.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، تو برای من به اندازه جان و دل و چشم باارزش هستی، لطفاً به من بی‌احترامی نکن و مرا نگران نکن.

هوش مصنوعی: ای زلف و روی تو، مانند شب و روز، روشنایی روز را مثل شب تار نکن. نیازی ندارم که این کار را انجام دهی.

هوش مصنوعی: جای عشق تو در قلب من است، اما دل تو از عشق خالی شده است. پس، دلم را از وجودم جدا نکن، زیرا من دیگر نمی‌توانم تحمل کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که در نزد تو هستم، خوشحال و باارزش هستم، اما رنگ رخسارم مثل دینار طلایی است. پس لطفاً نگو که این حال را نکنم.

هوش مصنوعی: ای کسی که به راحتی زندگی می‌کنی و آرامی قلبت از دوری من، شرایط من را بر من سخت نکن و بگو که من از این کار ناتوانم.

هوش مصنوعی: دل من که پر از عشق و وفای توست، به غم و اندوه مبتلا نکن، حتی اگر دیگر نمی‌توانم به تو عشق بورزم.

هوش مصنوعی: این دل خسته به اندازه تو درد و رنج کشیده است. دیگر بر درد و غم این دل خسته، بار نگذار و چیزی نگویید که من نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: هر چه عشق و محبت بیشتر شود، زیبایی و ناز معشوق نیز کم می‌شود. ای معشوق، ناز و اداهای خود را بر من زیاد نکن، من دیگر این کار را نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: ای کسی که با خود زیبایی و روشنی می‌آوری، مانند باران بر دل من بریز. دل من پر از آتش و شعله است، اما نگذار که این شعله بیشتر شود.

هوش مصنوعی: در نهایت، زیبایی و جوانی تو نیز روزی کم‌رنگ و بی‌رنگ خواهد شد، پس به این زیبایی تکیه نکن و بر آن اعتماد نداشته باش.

هوش مصنوعی: ای دل، اگر جدایی به تو سخت بگذرد و غم تو را محاصره کند، نترس. صبر خود را از دست نده و اجازه نده که ناامیدی به سراغت بیاید. به خود بگو که نمی‌گذارم این حال ادامه یابد.

هوش مصنوعی: ای عاشق! تو دیگر پس از این، به یاد بدعهدی‌ها و ظلم‌هایی که دیده‌ای، فکر نکن و به آن‌ها توجه نداشته باش. من نمی‌خواهم دوباره چنین چیزهایی را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی گل تازه‌ات به خار تبدیل شود، به یاد آن معشوق زیبایت فکر نکن و بگو که من نیز این کار را نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: غم آن نرگس مست را نخور که من به سراغ هوس آن گل نمی‌روم، پس خواهش نکن که این کار را نکنم.

هوش مصنوعی: هیچکس وجود ندارد که بتواند رازی که داری را از دیگران پنهان نگه دارد، پس این راز را با کسی در میان نگذار و اصلاً درباره‌اش صحبتی نکن.

هوش مصنوعی: اگر از عشق تو شکایت کنم، ای دل سوخته، پیش پادشاه عالم چنین بگو که من هرگز چنین چیزی نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: او نگذاشت که عشق تو را به تمسخر بگیرد و خود را رسوا کند. پس خواهش می‌کنم این کار را نکن.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی بنده عشق باشی، نباید این بندگی را به طور آشکار با کسی نشان دهی. بگو که این کار را نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: به خدمتگذاری و بندگی پادشاه هستی ادامه بده و جز این خدمت، به عشق چیزی نگو، حتی اگر بخواهی انکار کنی.

هوش مصنوعی: شاه مسعود، کسی است که وقتی یاد همت و تلاش او می‌افتی، نباید به یاد این دنیا و تغییرات آن بیفتی. بگذار تا از این فکرها دور بمانم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از علم و ادب او سخن بگویی، جز به عظمت دریا و کوه‌ها اشاره نکن، زیرا من نمی‌توانم چیزی بیشتر از این درباره‌اش بگویم.

هوش مصنوعی: ای پادشاهی که به عدل و انصاف معروفی، در سایه‌ی عدل تو، دور از ستم چرخ روزگار را به نرمی بچرخان. نگذار تا بی‌عدالتی و ستم حاکم شود.

هوش مصنوعی: ای کسی که با نگاه مهرت، از محفل پادشاه به نعمت و بخشش دست یافته‌ای، دیگر به جز طلا و ثروت زیاد، چیزی درخواستی نکن، زیرا من نمی‌توانم به تو چیزی دهم.

هوش مصنوعی: ای سخن‌دان، اگر بخواهی در وصف پادشاه سخن بگویی، امیدی جز به کسی که اسرار را می‌داند نداشته باش، که من این کار را نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به ارزش واقعی هنر انسان‌ها پی ببری، نباید تنها به کفایت و حد معمول بسنده کنی و باید دنبال معیارهای بالاتری باشی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که زبان شاه جهان بگوید، ارزشش از مروارید شهوار کمتر است. پس صحبت نکن و نگو که من این را نمی‌گویم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی مجلس پادشاهی را در شعر تشبیه کنی، تنها به زیبایی باغ و گل‌ها اشاره کن و از این کار پرهیز کن.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی از زیبایی‌های خلق و خوی دیگران یاد کنی، بهتر است که از کلبه عطار سخنی به میان نکشی. بگو که من این کار را انجام نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی در رگ‌های خونت آسیبی وارد شود، پس درباره آن خنجر خطرناک صحبت نکن، چون نمی‌خواهم چنین چیزی را انجام دهم.

هوش مصنوعی: زخم مار به خاطر ویژگی‌های آن است؛ بنابراین به دست خودت نزدیکش نشو و فریب نخور، زیرا ممکن است دچار خطر شوی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از بزرگی و ویژگی‌های شاه ستایش کنی، جز کلمات زیبا و گران‌بها مانند مروارید استفاده نکن، و اگر چنین نمی‌کنی، پس بهتر است که سکوت کنی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که در وصف ویژگی‌های پادشاه، مدح و ستایش کنی، جز از وارثان او چیزی نگو و این کار را نکن.