هوش مصنوعی: من مسعود سعد سلمان هستم و به خاطر آنچه گفته‌ام، همگی از حرف‌هایم پشیمانم.

هوش مصنوعی: چون صاحب اختیار من خداوند است، خود را بنده او می‌دانم.

هوش مصنوعی: در هر زمان سپاسگزار او هستم و در هر مکان ستایشش را بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر ستایشی که درباره‌اش گفته‌ام، او را به عنوان امتیاز و شایستگی در نظر می‌گیرم و او جایگاه اول و ویژه‌ای در زندگی‌ام دارد.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که او در خدمت من است و من از هیچ‌کس هیچ‌گونه پاداشی نمی‌طلبم.

هوش مصنوعی: می‌خواستم برای خودم کار و شغفی پیدا کنم که با آنچه من می‌دانم هم‌خوانی داشته باشد.

هوش مصنوعی: گفتی که با قدرت و تلاش امروز می‌توانم آن کار را دوباره تازه و زنده کنم.

هوش مصنوعی: وقتی به او گفتند که باید شاداب و سرزنده باشد، او به زیبایی گفت که خوب بودن برای او بسیار زیاد است.

هوش مصنوعی: من این داستان را با همه کس در میان گذاشته‌ام که من فرزند و نماینده دیوانم.

هوش مصنوعی: از تلاش و منش نیک او آن‌قدر سپاسگزاری کردم که فقط من از آن آگاه‌ام.

هوش مصنوعی: می‌خواستم سندی تهیه کنم تا یک شخص را به مقام و مسئولیت خاصی منصوب کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که نامه‌ای به سرنوشت و تقدیر رسید، کارها به پایان می‌رسد و گفتن چیزهایی که نمی‌توانم، بی‌فایده می‌شود.

هوش مصنوعی: گفتم دیگر این درد و غصه را نمی‌توانم در دل تحمل کنم و باید راهی برای فرار از آن پیدا کنم.

هوش مصنوعی: سختی و مشکلات باعث شده که لحظات شاد را فراموش کنیم و حالا دیگر نمی‌توانیم بخندیم و شادی کنیم.

هوش مصنوعی: امیدم که روزگاری گرم و پرنشاط بود، حالا سرد شده است. دندان‌هایم که روزگاری تیز و قوی بودند، اکنون کند و ضعیف شده‌اند.

هوش مصنوعی: من چه کار کنم که رنگ رویم زرد شده و چطور می‌توانم درد و رنجی را که جانم را آزار می‌دهد توصیف کنم؟

هوش مصنوعی: از دشمن و دوست، خجالت‌زده و ناامیدم. به شدت رنج می‌برم و در وضعیتی سخت و گیج‌کننده قرار دارم.

هوش مصنوعی: وقتی غریبه‌ای از بزرگان وارد شد، نمی‌دانم حالا چطور باید خود را نشان دهم.

هوش مصنوعی: من طبع و ذاتی دارم که فراتر از جنس و هر چیز عادی است و تو به خوبی این را می‌دانی.

هوش مصنوعی: اگر تو انسان بزرگ‌منشی هستی و بخواهی جانم را با چیزی بخری، بدان که من بسیار ارزان‌تر از آن چیزی هستم که فکر می‌کنی.

هوش مصنوعی: هرچند که مانند لاله‌ای پژمرده و غمگین هستم، اما به مانند گلی تازه شکفته، شاد و خندان به نظر می‌رسم.

هوش مصنوعی: بیشتر تلاش کن و سختی‌های بیشتری را تحمل کن، زیرا این کار ارزشمندتر از رنجی است که از سنگین بودن بار بر دوش می‌کشی.

هوش مصنوعی: از درد و رنجی که زمانه بر من تحمیل کرده، خسته و زانوشکسته‌ام و بارهای زندگی مثل باران بر دوشم سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: گفتن این که آنچه بر من می‌گویند تأثیری ندارد، چون من با مفهوم ناکامی و فقدان آشنا شده‌ام.

هوش مصنوعی: در اندوه چیز دل را به شوق نمی‌افکنم و تن خود را آزار نمی‌زنم.

هوش مصنوعی: من بدنم را به تصمیم خداوند سپرده‌ام و قلبم را به لطف و رحمت خداوند متعال اعتماد کرده‌ام.