هوش مصنوعی: روز تا شب به خاطر غم دل دلتنگ و نگرانم و همه شب تا صبح بیدار هستم.

هوش مصنوعی: در دل شخص، زندگی را نفوذ می‌کنم و در دل او اشک و اندوه و غم را جاری می‌سازم.

هوش مصنوعی: روز و شب برای من مثل هم نیستند و هیچ زمانی آرامش نداشتم. راستگویی من مانند آتش و خار در درونم احساس درد و رنج می‌کند.

هوش مصنوعی: از چشمانم دو رود جاری کردم بر صورت زعفرانی تو، این شکستگی دل من است.

هوش مصنوعی: همه همسایه‌ها صدای بلند گریه و ناله‌ام را می‌شنوند.

هوش مصنوعی: دنیا پر از حقایق و چالش‌هاست، و من از این ناپایداری و دغل‌کاری‌های آن خسته شده‌ام. در عین حال، به جاهایی از زندگی که می‌توانم از آن بهره‌مند شوم نیز امیدوارم.

هوش مصنوعی: این تاریکی خاطر من را با غم روزهایم پر می‌کند و این بدی‌هایم را تخریب می‌کند.

هوش مصنوعی: من نه به خاطر غم و اندوهی که در زندان هستم ناراحتم، نه به خاطر درد و رنجی که به خاطر بیماری دارم.

هوش مصنوعی: من به شدت بیمار بوده‌ام و به خاطر غم و اندوه، مدت زیادی در حبس و زندان احساس کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هرگز از حمله مرگ نگران نیستم و از بند و زنجیر پادشاه نیز شرمسار نیستم.

هوش مصنوعی: تمام اندوه و رنج و ناراحتی‌ام ناشی از درخواست‌هایی است که از قرض‌گیرندگان دارم.

هوش مصنوعی: هرگاه که قلبم سبک و خوشحال می‌شود، به یاد می‌آورم که چقدر از غم و مشکلات مالی و وام‌ها سنگین و گرفتارم.

هوش مصنوعی: من به شدت ناتوانم و حق تعالی را به عنوان شفیع و سرپرست تو به کمک می‌طلبم.

هوش مصنوعی: من نه به کسی بی‌احترامی می‌کنم و نه برای جذب توجه دست به ناز و کرشمه می‌زنم.

هوش مصنوعی: یک روز درخواستی دارم که نیم‌خورده‌ای برای او بگذارم و وام گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر تو تلاش کنی، من از غمی که در آن گرفتارم خارج می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر در کمک به من موفق نباشی، پس به خدا قسم که من از تو آزار نمی‌فینم.

هوش مصنوعی: من به دلیل چرخفلکی که همیشه به سمت زمین می‌افتد، هر سال تحت تاثیر ستاره‌ای نامساعد قرار دارم.

هوش مصنوعی: در این شرایط سخت و رنج‌آور، به خدا قسم که مرگ را به جان خود می‌خرم.

هوش مصنوعی: اگر این حرفی که می‌زنم واقعی نباشد، بی‌دین هستم و از خدا بیزارم.