هوش مصنوعی: او از دل و چشمان من خواست که آتش و آب را نشان دهند، زیرا هیچ‌کس جز من این چنین شگفت‌زده و در عذاب سوختن و غرق شدن نیست.

هوش مصنوعی: دل پر از آتش و چشم پر از اشک است، به همین دلیل فکر در دل نمی‌گنجد و خواب نمی‌زند.

هوش مصنوعی: همیشه خیال دوست در ذهن من حضور دارد؛ گاهی به آرامش و صلح می‌رسد و گاهی با دشواری و تندی می‌آید.

هوش مصنوعی: به قدری با اشک و غم چهره او را به تصویر کشیدم که مانند چهره یک پری زیبا به نظر می‌رسید، اما با ظرافتی خاص که نشان‌دهنده زیبایی و لطافت او بود.

هوش مصنوعی: او هنگامی که چهره‌اش را در آب نیلوفر دید، چشمانش را به خاطر خواب ناب و غرق در مستی باز کرد.

هوش مصنوعی: چهره‌ای زرد و صورتی کبود را دیدم که باعث شد سر خود را به زیر بیندازد و چشمانش پر از اشک شود.

هوش مصنوعی: وقتی که من خواستم بروم، آن معشوقه زیبا با نگاهی پر از جنگ و جدال از در وارد شد، در حالی که نقابش را در حالتی تنگ و باز به چهره داشت.

هوش مصنوعی: وقتی دید که تصمیمم برای سفر قطعی است، ناگهان به لؤلؤ و کناره‌های آناب تغییر مسیر داد.

هوش مصنوعی: دستی که از او جدا شده و چشمی که از او دور شده، به قلب من پیوسته است و چهره‌اش بر دو رست می‌درخشد.

هوش مصنوعی: همواره گرسنه‌ام و می‌گویم که پیمان مرا نشکن. جانم را نسوزان و در رفتن به سفر شتاب نکن.

هوش مصنوعی: کجا می‌توانی به جایی بروی که اراده و تقدیر خداوند حاکم است و هیچ چیز نمی‌تواند از آن خارج شود؟

هوش مصنوعی: ترک کردن دربار پادشاه جهان، بهره‌برداری از جدایی از دوستان و نزدیکان است.

هوش مصنوعی: گفتم که این زمان برای کار کردن مناسب نیست و وظیفه من هم همین است که در این وقت مشغول کار نشوم.

هوش مصنوعی: در دیار هندستان چه کار من است، در حالی که بر من شاه و پادشاه جهان در حال درخشش است.

هوش مصنوعی: وقتی معشوق جواب زیبا و دلپذیر من را شنید، به خاطر اندوهی که داشت، سرش را پایین انداخت و هیچ پاسخی نداد.

هوش مصنوعی: از دلم رفت حواسم و هیچ چیزی از آن حرف‌ها باقی نمانده، مانند نمکی که بر کباب نشسته و از بین رفته است.

هوش مصنوعی: در مسیری که پیش گرفتم، برکه‌ای بود که به جای آب، چیزی مانند یک سراب دیده می‌شد و به جای سبزی، سنگ‌ها و صخره‌ها قرار داشتند.

هوش مصنوعی: زمین مانند دهان بزرگ نهنگ است و گیاهان شبیه پنجه‌های شیر می‌باشند. آسمان مانند دم طاووس زیبا است و شب مانند پر مکلف و سیاه غراب به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: من به دلیل حسادت، لباسی بر تن کرده‌ام که مانند شب تیره است و در پس آن، روشنی و روشنی واقعیت پنهان شده است.

هوش مصنوعی: از دور که نگاه کردم، تلی دیدم که مانند چاهی عمیق به نظر می‌رسید و از آن ارتفاع، عقابی پرواز می‌کرد.

هوش مصنوعی: اگر منجم به ستاره‌ها بنگرد، چنان صحنه‌ای خواهد دید که از رنج و غم‌های زندگی آزاد شود و به آرامش برسد.

هوش مصنوعی: در مسیری طولانی قدم گذاشتم، اما در این راه هیچ نشانه‌ای از فرمانروایی بزرگ ندیدم و فقط یک ویرانی در دست داشتم.

هوش مصنوعی: جهان را به زیبایی بهشت می‌بینم، به خاطر عدالت و قدرت شاه محمود که باعث پیروزی می‌شود.

هوش مصنوعی: خداوندی که با قدرت و جلالش، می‌تواند پنجه و دندان شیر را برهنه و بی‌نقاب کند، و رنگ ناخن‌ها و ناب‌ترین صفات را از او جدا کند.

هوش مصنوعی: با بخشش و اندیشه خود، خداوند زندگی مردم را بی‌غم کرده و با عدالت و انصاف، درهای خوشبختی را به روی جهان گشوده است.

هوش مصنوعی: خداوند سلطنت را به دست کسانی داده که تحت فرمان او rulers هستند و این سلطنت به خاطر طبیعت و فرمانروایی او به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی با قدرت و تأثیرگذاری بالا، به مانند تیغ تیزی است که در طبع و ویژگی‌هایش مانند جیوه (سیماب) می‌درخشد. او بر روی کسانی که افکار منفی و بد دارند، تأثیر می‌گذارد و چهره‌شان را دستخوش تغییرات و زیبایی‌هایی می‌کند که ناشی از رنگ و زینت است. به نوعی، این فرد قادر است تا حتی در دل بداندیشان نیز تحولی ایجاد کند و آنها را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: او هرگز نمی‌تواند در مکانی ثابت بماند؛ همچنان که تیغ نمی‌تواند در جایی آرام گیرد و مانند جیوه نمی‌تواند در یک جا قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: خداوند می‌داند که من چطور به خوشحالی و شوق رسیدم تا زمانی که آن سخن دلنشین را شنیدم.

هوش مصنوعی: خدا می‌داند که چگونه، با پای برهنه و به سرعت، از جیلم به بلهیاره در نیمه شب آمدم.

هوش مصنوعی: من به قدری در گذشته غرق شده‌ام که خود را تا گردن در آب احساس می‌کنم و همچون قلابی در حصار آن گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: کجا می‌توان به مقام تو دست یافت، ای پادشاه! و کجا می‌توان از تابش آفتاب به روشنی مهتاب راه پیدا کرد؟

هوش مصنوعی: اگر کسی از درگاه تو فرار کند، مثل مرغی خواهد شد که در آسمان پرواز کرده و همه جا به دور او پیچیده است.

هوش مصنوعی: اگر خدمت به تو راهی برای بندگی خداوند شده باشد، پس دروازه‌ای به روی مردم گشوده است که به خاطر اعمالشان پاداش و کیفر می‌یابند.

هوش مصنوعی: ای خداوند، ناامیدی و اندوهی که در دل دارم می‌فهمی، من هیچ آرامشی ندارم. لطفاً به من کمک کن.

هوش مصنوعی: اگر باران نبارد، درخت سعادت و موفقیت من بدون تردید خشک خواهد شد. پس برو و به جای بارش باران، به من کمک کن.

هوش مصنوعی: همیشه تا زمانی که یکی از قبل محاسبه شده باشد، امیدی نیست که در پایان عمر، زندگی تو به سال‌های گذشته سنجیده شود.

هوش مصنوعی: در این دنیا، هرگاه که به موفقیت و شکوفایی دست یابی، باید به یاد داشته باشی که از نظر عمر و خوشبختی، مانند هندستان ارزشمند و باارزش باشی.

هوش مصنوعی: اگر در هند هزار قصر به زیبایی ایران بسازی، از نسل‌های گذشته هزار پادشاه به قدرت و عظمت کسری خواهی داشت.