هوش مصنوعی: زمانی که روز روشن بر چهره ظاهر شد و شب تار را از بین برد، خورشید مانند نوری از آینه آسمان، زنگار و کدورت را زدود.

هوش مصنوعی: چنان که نور از اراده و نظر خداوند برجهان تابید، مانند خورشید روشنی‌بخش از آسمان به شکل دایره‌ای.

هوش مصنوعی: شبی بر من گذشت که چهره‌ام مانند روی شیطان بود؛ همچون خط مرکزی که در دایره‌ای با پرگار رسم می‌شود.

هوش مصنوعی: دل من مانند آسمان از عشق بی‌تاب شده است و همه رازهایش را به خاطر آن دو زلف زیبا فاش کرده است.

هوش مصنوعی: زلفش چون شب تاریک است و دل من به گردون می‌گردد، بنابراین شگفتی‌ای ندارد که رازهای دنیا در این شب تار روشن شود.

هوش مصنوعی: دل من مانند دریا است که در حال موج زدن و تلاطم است. وقتی به اوج این موج‌ها می‌رسد، شعله‌ای از عمق دریا ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: چشمم پر از اشک است و خواب از من رفته، بله، علت بیداری‌ام همین خون‌ریزی است که در من به وجود آمده.

هوش مصنوعی: من از آن ماه زیبای خود دور افتاده‌ام و در دل بیابان عشق، دلم را که گم کرده‌ام، نمی‌توانم به سامان برسانم.

هوش مصنوعی: عشق او بدنم را به تیر غم آغشته کرده و دل خسته‌ام را به تیغ حسرت از دوری‌اش زخمی کرده است.

هوش مصنوعی: دلبر من با ناز و فریب، دل مرا به دست آورد. بله، این نوع دلبری همیشه به شیوه‌ای خاص و زیرکانه انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: من از اینکه همواره از درد جدایی رنج می‌کشم خوشحالم، هرچند که این وضعیت برایم خوشایند نیست، اما زندگی‌ام را تحت تأثیر خود قرار داده است.

هوش مصنوعی: کار به سرزنش من نداشته باش و بر دل سوخته‌ام بیشتر نمک نریز. از جنگ و جدال دست بردار و مرا عذاب نده.

هوش مصنوعی: چرا چوب خشک کمتر ناله می‌کند؟ زیرا وقتی از یارش جدا می‌شود، احساس تنهایی و غم را تجربه نمی‌کند.

هوش مصنوعی: من به اندازه‌ی یک قمری که در سحرگاه به خاطر دوری می‌گرید، نسبت به وفا و پایبندی خود بی‌نقص هستم.

هوش مصنوعی: هر روز در وصف او سخن می‌گویم، اما حالتی زار و رنجور دارم مانند کسی که زیر چنگ گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: به دنبال شادی او هستم، مثل جستجوی شراب که روح را شاداب می‌کند، هرچند که گاهی به خاطر او احساس کوچکی و ناچیزی می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر باران رحمت خدا بر من ببارد، حتی اگر از محبوبم دور باشم، حسرت و غم جدایی‌ام با نعمت‌های او جبران می‌شود و بهار وصلش را فراموش می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر عشق او بر دل من بتابد، درخت خوشحالی و شادابی شکوفه می‌زند و ثمر می‌آورد.

هوش مصنوعی: هر چقدر که من از دوری آن معشوق ناله کنم، به همان اندازه خیلی زود درد دلم بالا می‌آید و بیمار می‌شوم.

هوش مصنوعی: امروز از دوری تو خیلی شکرگزارم، به اندازه هزار بار شکر می‌گویم، بلکه حتی هزار هزار بار.

هوش مصنوعی: بخاطر دوری محبوبم، به نتیجه‌ای رسیدم که در کنار این درگاه پر رونق و پر از شکوه، شاه جهانیان قرار دارد.

هوش مصنوعی: شاه مظفر و منصور، بزرگانی هستند که سرنوشت و عدالت را در دست دارند و بر تارک آسمان بلند مرتبه‌اند. ملاقات کردن با این بزرگان، نشانه‌ای از قدرت و عظمت ملک است.

هوش مصنوعی: امیر غازی محمود، که هم در حکومت و هم در دین مبارز است، با نام و ویژگی‌هایی چون احمد مختار شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: نام او به قدری نیکوست که شایسته‌ی فرودست‌ترین مقام‌هاست، مثل نقشی بر روی پارچه‌ی گران‌بها یا مثل ستاره‌ای در سکه.

هوش مصنوعی: در این بیت به فرمانروایی اشاره دارد که با قدرت و شایستگی خود باعث می‌شود دیگران با میل و خواست خود به او تسلیم شوند و نیازی به زور و فشار نیست.

هوش مصنوعی: شاهی که چون در میدان جنگ و در محافل جشن، مانند دریا پر از جواهر و همچون ابر پر از رعد و برق است.

هوش مصنوعی: کشور را به آرامی گشوده و با شمشیر جان ملک را فتح می‌کند و به وسیله گرز عمر خود، بر او مسلط می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر انسان به خدمت کردن و بندگی خدا راضی باشد، در واقع به بزرگی و ارادت او می‌رسد و زمان نیز به این موضوع اعتراف می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که جهان و آسمان چرخان را دیدند، در زمانی که او با دشمنان خود می‌جنگید.

هوش مصنوعی: جهان با ترکیب روز و شب مانند زره‌ای ساخته شده است و به واسطه خورشید و ماه، آسمان به شکل سپری در آمده است که همواره در حرکت است.

هوش مصنوعی: زمانه با دسیسه و نیرنگ، مستی و شوقی را که از شراب ستم به وجود آمده بود، برانگیخت و با خنجر خود، حالت تهی و بی‌حالی را از سر این دوران برد.

هوش مصنوعی: در هر روز، مسئله‌ای بوجود می‌آید که ذهن را مشغول می‌کند، و این به خاطر محدودیت‌هایی است که انسان در زندگی خود می‌خواهد آنها را پشت سر بگذارد.

هوش مصنوعی: نه دنیا می‌تواند تمام فضایل او را به طور کامل شرح دهد و نه آسمان می‌تواند تمام ویژگی‌های او را بشمارد.

هوش مصنوعی: خداوند عشق تو در فکر و اندیشه انسان‌ها وجود دارد و اگر این عشق نباشد، دل کوچک و بزرگ هیچ‌یک از محبت و احساسات خالی خواهند بود.

هوش مصنوعی: اگر قدر و ارزش تو را نشناسند و تو را در مقام خود ندانند، آسمان هم به این شکل که هست نمی‌بود.

هوش مصنوعی: اگر نام تو در جهان وجود نداشت، اکنون اینگونه پرنور و درخشان نمی‌بودی.

هوش مصنوعی: پای تو در جستجوی فرمان است و دستت در میدان نبرد با دشمن، مانند یک سوار کارآمد عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی تیغ تو به اهتزاز درآید، آنچنان به رعب می‌آورد که رکابش به زنجیر تبدیل می‌شود. همچنین، از ترس تیرهای تو، بازویش به حالت ناتوانی درمی‌آید.

هوش مصنوعی: همیشه نام پادشاهان در شعرها زنده می‌ماند، اما شعرها به خاطر نام تو دوباره زندگی می‌گیرند.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد که ستایش و شعر درباره تو با عظمت و بلندی بیان شود، زیرا در سایه قدرت و مقام تو، سخنان نیز به اوج می‌رسند.

هوش مصنوعی: سخن زمانی زیبا و منسجم می‌شود که هنرمند با خرد و فهم بالا، آن را بسازد و برای این کار به توازن و قاعده‌های درست پایبند باشد.

هوش مصنوعی: هرگاه که صبحگاهان آفتاب به فرمان خداوند از تاریکی شب بیرون می‌آید، یاد تو در دل من روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به کامیابی، جز در خوشی و شادی نغلط، و جز با دل شاد، به خوشی نپرداز.