هوش مصنوعی: بهار با چهره‌ای شاداب و لب‌هایی خندان به نزد پادشاه موفق و فرزانه آمد.

هوش مصنوعی: سلطان ابولملوک، ملک ارسلان، که خداوند او را در کنار خود پرورش داده است.

هوش مصنوعی: جهان در دست خدایی است که قدرتش را به همگان می‌دهد و خورشید، منبع روشنی و زندگی، به عنوان پادشاهی با تاج و سکوتش حکمرانی می‌کند.

هوش مصنوعی: ای کسی که قدرت و کنترل مملکت در دستان توست و به عنوان افتخار عصر شناخته می‌شوی، تو حقیقتاً شایسته‌ی این اختیار و این افتخار هستی.

هوش مصنوعی: هرگاه که کسی از نبرد دستش کوتاه بماند و نتواند در میدان جنگ شرکت کند، آن وقت میدان جنگ بر مردی که در آن حاضر است سخت و دشوار می‌شود.

هوش مصنوعی: هر بار که کسی مدح و ستایش تو را می‌کند، مانند رستم و جان سفندیار، به تو توجه دارد و برایت احترام قائل است.

هوش مصنوعی: کارهایی که تو به خاطر خواسته‌هایت انجام می‌دهی سرانجام تو را به میوه‌ای می‌رساند که شانس و بختت برایت به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: نگو که چه تجربه‌ای داشتی، زیرا تو هنوز از نوع بختیاری هستی، ای پادشاه خوشبخت.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که هنوز آغاز دوران قدرت و سلطنت مشخص است و فغفور (پادشاه) در حال آماده شدن برای حکمرانی است، در حالی که کسری (پادشاه دیگر) در حال حمایت و همراهمی اوست.

هوش مصنوعی: اگر با علم و دانش عالی آشنا شوی و همه چیز را در دست بگیری، به خاطر این شایستگی، خداوند به تو اجازه می‌دهد که بر دنیا تسلط پیدا کنی.

هوش مصنوعی: خسروان و پادشاهان زمان حاضر برای تو قربانی می‌شوند و تو در یادگارهای آنها باقی می‌مانی.

هوش مصنوعی: گاهی در سرزمین‌های دور و مختلفی مانند هند، قیروان، روم، چین و زنگبار سفر می‌کنم و به تماشای زیبایی‌های آنجا می‌روم.

هوش مصنوعی: بله، از نژاد ترکانی به زنجیر کشیده شده‌ام و قدرت‌های بزرگی از هند و فیل‌ها مانع من شده‌اند و در نتیجه از ضعف و ناتوانی گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: می‌دانی که آن ایمان روشن تو در تاریکی شب، چقدر با خداوند جهان عهد و پیمان بسته است؟

هوش مصنوعی: ثبات و استقامت تو، تو را قوی و پایدار کرده است، به خاطر عهد و پیمان محکمی که با خود داری.

هوش مصنوعی: من در انتظار رحمت و بخشش تو مانده‌ام، ای کسی که روزگار را به دست گرفته‌ای؛ تو به من امید بخشیده‌ای.

هوش مصنوعی: خداوندی که آسمان‌ها را می‌داند، می‌داند که این دنیا را برای من نگذاشته تا از رنج دل خود، آرامش شب‌هایم را از دست بدهم.

هوش مصنوعی: من در سال سیزده، در confinement و مشکلات زندگی محبوس مانده‌ام و جانم از رنج و سختی هایی که می‌کشم، کنده می‌شود.

هوش مصنوعی: در این دنیا که به آن وابسته‌ای، خود را حفظ کن و از خسارت‌ها و مشکلات جلوگیری کن، زیرا زندگی و روح من به نزد تو فرار کرده و در دنیای تو پناه گرفته است. پس مواظب باش و قدر این موقعیت را دانسته، مراقب باش که این ملک و دنیای تو حفظ شود.

هوش مصنوعی: در تنگناهای سخت و دشوار، انسانی نیازمند و در رنج به سر می‌برد و از غم و اندوه بسیار در حال درد کشیدن است.

هوش مصنوعی: من هزار دشمن دارم و تنها یک جان و نیم تن وزن، اما دیونم از هشتصد هزار فراتر رفته است.

هوش مصنوعی: بی‌برگ و بی‌صدایی، دور من جمع شده‌اند، عریان و بی‌نهایت و کودکانی که شمارشان بسیار است.

هوش مصنوعی: من از تو بسیار امیدوار بوده‌ام و بهره‌ای از تو نصیبم شده، اما در عین حال بدون بهره مانده‌ام و هنوز به امید تو انتظار می‌کشم.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، به حقیقت آن کس که برای تو کارهای جهان را سامان داده است، همان خدای یکتا و صاحب جهان است.

هوش مصنوعی: من پیر و ناتوانم و مانند یک درویش عاجز و بی‌کمک به حال خودم افتاده‌ام. به خاطر پیری و ناتوانی‌ام بر من رحمت بفرست.

هوش مصنوعی: من اعتراف می‌کنم که ممکن است گناهکار باشم، اما قسم می‌خورم که اینطور نیستم. تو هم بخششی برای گناهکاران نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: برای اینکه ایام زندگی‌ام را خوش بگذرانم، در ستایش و تمجید تو، همیشه فرصت وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر همواره به ستایش و تحسین تو بپردازم، حتی اگر از تخت سلطنت تو به اندازه یک پایه هم پایین‌تر باشم، باز هم فرقی ندارد.

هوش مصنوعی: گفتم و نمی‌دانم تا چه زمانی این روح که در این زندگی موقتی جا گرفته، باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: اگر من در مسیر خود متوقف شوم، گنجی از این استعداد و توانایی بر جای خواهد ماند که باید با صداقت و بیان درست آن را منتقل کنم.

هوش مصنوعی: انسانی همچون من باید سال‌های طولانی زندگی کند تا بتواند همواره همچون تو، که از بزرگترین و نام‌آورترین حاکمان است، به تمجید و ستایش بپردازد.

هوش مصنوعی: برای اینکه یک نهال به درختی بزرگ و سایه‌سار تبدیل شود، باید به این نکته توجه کنیم که چقدر آب در جویبار روان است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، این سال گسترده و فراخ، سالی است که ملک و سلطنت توست و این نشانه‌ای نیکو برای توست. بنابراین، خوب است که به فکر و تدبیر بپردازی.

هوش مصنوعی: دریای لؤلؤ را گرفته و ابرها بر سرزمین تو باران می‌ریزند و از هر طرف نعمت‌ها را نثار می‌کنند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی زندگی به سمت نیکی و عدالت می‌رود، می‌توانیم نشانه‌هایی از آن را ببینیم. در این مسیر، عدالت به دست آمده و نتایج مثبتی از آن به بار می‌آید. در واقع، عدالت نه تنها یک اصل اخلاقی است بلکه باعث رشد و شکوفایی نیز می‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله به مفهوم شروعی تازه و بهبود در جنبه‌های مختلف زندگی اشاره دارد. یعنی فرد می‌تواند در بخشی از زندگی‌اش تغییرات مثبت و نوینی را تجربه کند؛ از جمله عزت و بزرگی، شادی و سرگرمی، حکمرانی و خوشبختی، روزهایی تازه و بهاری دوباره. این تغییرات نمایانگر امید و زندگی جدید است.

هوش مصنوعی: صورت زیبا و دل‌نشین عشق، به مانند جواهر درخشان است و هم‌چنین چهره شاداب و سرخ ساقی. بی‌زحمت، جام شراب خوش‌طعم را بیاور.

هوش مصنوعی: با خیالی آسوده و راحت به مقام شاهانه بنشین، جایی که انصاف به عنوان خدمتکار تو و عدالت به عنوان یار و همراه تو حضور دارند.

هوش مصنوعی: اگر دشمن تو از روی کینه به تو حمله کند، مانند ماری که سر شمشیر را می‌زند، او را از ریشه نابود می‌کنی.

هوش مصنوعی: دشمن ناامید شد و او را به دست تقدیر سپرد. تو در شادی و نشاط زندگی کن و دل را به خوشی و سرور بسپار.

هوش مصنوعی: جز در رضایت و خشنودی تو، چرخ گردون هیچ مسیری ندارد و جز بر اساس خواست و آرزوی تو، سرنوشت نیز راهی نمی یابد.