هوش مصنوعی: از بزرگی و سلطنت و شانس خوب برخوردار است، سرآمد پادشاهان جهان، پادشاهی که مورد توجه همه است.

هوش مصنوعی: ابراهیم، که حامی ملت و حق است، پاسدار دولت و دین، و پادشاه جهانیان می‌باشد.

هوش مصنوعی: زمانه با خواست و سرنوشت، نیرویی از قدرت و سرنوشت دارد. ستاره‌ها زینت زندگی هستند و خورشید نماد خرد و چرخ زمان نشانه‌ای از آثار و نتایج آن را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: زمین قوت و استقامت دارد، آسمان پاک و خالص است، فضا به شدت به ما تأکید می‌کند که جهان محل زندگی ماست. دریا ثروت و نعمت را به ارمغان می‌آورد و کوه نماد بزرگی و عظمت است.

هوش مصنوعی: به خاطر فکر و اراده‌ی او، زمین به آسمان تبدیل شد و دریا به تصویر خیالی درآمد و ابر به گرد و غبار بدل گردید.

هوش مصنوعی: ستایش خداوند از آن ابر که خورشید نورافشانی می‌کند و از آن نور، سرنوشت آسمان شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: زمانی که ماه و خورشید عدالت را به اوج و فرود می‌برند، زیبایی و جلال به کشور نشانی و زینتی می‌بخشند.

هوش مصنوعی: به خاطر رحمت و بخشش او، حتی آتش هم می‌تواند گل بشود و از خشم او، خارهایی از گل‌های تازه به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: هیچ ستاره‌ای از آسمان به روی او نتابد، و هیچ بخاری از دریا برنخیزد، وقتی او سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: آیا ستارگان به خاطر عقل و اراده‌ی او به وجود آمده‌اند، چرا که در ذات خود، یکی از آن‌ها ثابت و دیگری در حال گردش است؟

هوش مصنوعی: جهان برای پادشاهان و مقام‌های بزرگ حیات و وجود ندارد. بدون تو، دل و چشمانم نه روشن است و نه بیدار.

هوش مصنوعی: بارش generosity تو باعث رونق و آبادانی هرجا که ویران است، شده و نسیم عدالت تو هر باغ و گلزاری را زیبا و فکر انگیز کرده است.

هوش مصنوعی: اگر جنگ را با شجاعت و برنده‌ کننده نخواهی، چگونه می‌توانی از ارزش‌های واقعی و دستاوردهای عظیم نمایان شوی؟

هوش مصنوعی: شاید تو در نبرد جدیدی وارد شده‌ای و جهان را شکل داده‌ای، اما شاید هم سرنوشت او به گونه‌ای بوده که راهش هموار نبوده است.

هوش مصنوعی: تو با سرخ خنجر مانند چاکران، زمین را به حدی از زیبایی و زندگی درآوردی که دریاها و کوه‌ها نیز به شکوه آن غفلت کرده و در انتظار زیبایی تو قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: دنیا وسیع و بی‌مرز است، اگر با قدرت و استقامت به پیش بروی، می‌توانی همچون کشتی‌ای که با تیغ‌های تند دریا را می‌شکافد، فراتر از مرزها و محدودیت‌ها بروی.

هوش مصنوعی: چهره‌ی تو همچون گردی تاریک به نظر می‌رسد و هنگامی که خون تو از تیغه‌ی خنجر بر زمین بریزد، پیروزی به سراغ تو خواهد آمد.

هوش مصنوعی: بهشت و جهنم به معنای نور و تاریکی هستند، و طبق باورهای مانوی، این دو حالت را به عنوان دو جنبه متضاد می‌شناسند، که شخصی که ادعای زیبایی دارد، می‌تواند در کنار این مفهوم‌ها قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: افراد نیکوکار و کسانی که ارتباط خوبی با هم دارند، در روز و شب همیشه به یکدیگر محبت و دوستی می‌ورزند، در حالی که بی‌مهری و کینه‌شکنی در شرایط مختلف وجود ندارد.

هوش مصنوعی: شراب انصاف تو همه‌جا را گرم کرده است و دگرگونی‌های ناشی از آن، سرزمین را از غفلت و خواب عمیق رهانده است.

هوش مصنوعی: محیط دنیا به وسیله اراده و تلاش تو شکل گرفته، چون دنیا مانند نقطه‌ای در وسط دایره‌ای است که تو آن را ترسیم می‌کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره و پشت دشمنان تو زرد و آسیب‌دیده است، زیبایی و شکوه بخشش تو همانند چهره دینار طلایی است.

هوش مصنوعی: آیا دشمن و بدخواهان حکومت و کشور تو هستی که به مانند حباب‌ها از آب و شعله‌های آتش به وجود آمده‌اند؟

هوش مصنوعی: وقتی که حباب را بزنند و از آب بیرون بیفتد، به بی‌ارزشی می‌گراید و وقتی که شعله آتش به اوج برسد، به زودی خاموش شده و می‌میرد.

هوش مصنوعی: در روی زمین هیچ خداوندی نیست که به奉 بندگی و خدمت به تو اعتراف نکند.

هوش مصنوعی: خدایا، سال‌هاست که به خاطر غم و نگرانی، جانم به تنگ آمده و زندگی‌ام به شدت تحت فشار است.

هوش مصنوعی: صورت من از فشار ناخن‌ها خسته است و می‌خواهم از دست کبود یکدیگر فرار کنم. دلم به خاطر آتش سوزانی که در وجودم حس می‌کنم، به تنگ آمده، مانند موی نازک و لطیف.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای بلا و مصیبت به من حمله کرد که بی‌قرار و درهم‌ریخته شدم، مانند جیوه‌ای که نمی‌تواند در یک جا بایستد و مدام در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی بیانگر تغییرات زندگی است که به رغم ظاهر خوب و نعمت‌های زیادی که دارد، در واقع شخص احساس خوشی و شادی نمی‌کند و درونش درد و رنج وجود دارد. در واقع، خوشی‌های ظاهری، برای او مثل زهر هستند و روزهایش تاریک به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: من به اندازه‌ای می‌ترسم که حتی در آسمان نیز پرنده‌ای نتواند بلرزد و به اندازه‌ای می‌چرخم که در زمین حتی ماری نتواند به دور خود بپیچد.

هوش مصنوعی: بدن من زخمی و شکسته است و در عین حال، قلبم همچون عقابی است که در منقار خود شکار گرفته است.

هوش مصنوعی: اگرچه در ظاهر راست و درست نیستم، اما مانند قلب و جسم من که به هم پیوسته‌اند، برمیان زنجیری از اضطراب و غم قرار دارم.

هوش مصنوعی: چرا باید از خوشبختی و عظمت تو روی برگردانم، وقتی که من نیز نماینده و فرزند این خوشبختی و عظمت هستم که به نسل‌های زیادی می‌رسد؟

هوش مصنوعی: سعد سلمان پنجاه سال زحمت کشید و با دست خود زمین‌های زیادی را کشاورزی کرد و به همین خاطر ثروت و املاک زیادی به دست آورد.

هوش مصنوعی: به من واگذار کردند و سپس از من گرفتند، مانند فرعون‌ها که من را به ناتوانی و نیازمند بودن کشاندند و از خانه‌ام آواره شدم.

هوش مصنوعی: به پیشگاه خداوند متعال رفتم تا از او انصاف و حق خود را بخواهم، اما از حکم و قضاوت او بی‌خبر بودم.

هوش مصنوعی: نه نوری و نه بارانی از عشق و محبت است و نه نیازی به جستجو و دنبالش رفتن، بلکه روزی خواهد رسید که ناچار باید از دست تو برود.

هوش مصنوعی: دل من به سوی هدفی خاص امیدوار است و می‌خواهد مرا به آن مقصد برساند.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که آیا خودم مرتکب گناه یا خطایی شده‌ام یا نه، جز اینکه دشمن حیله‌گرم به من تهمت زده و مرا بد نام کرده است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، بترس از دشمن ناقص من، زیرا در نهایت کار مدح و شعر به من به‌عنوان مدح‌گو برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: از پارچه‌ای زیبا و گرانبها به نام دیبه رومی، آن‌ها می‌توانند زیبایی و ظرافت لؤلؤهایی شگفت‌انگیز را بشناسند؛ زیرا این ظرافت‌ها نشان از ارزش و جذابیت خاصی دارند.

هوش مصنوعی: از پارگین (نخستین رنگین) می‌توان دریای آبی را شناخت و از تاریکی ابر، باران و گوهری که می‌بارد، را فهمید.

هوش مصنوعی: او سپر را کنار گذاشت و بدون اینکه به من نگاه کند، شمشیر را به دستم داد. بین ما هیچ جنگ و درگیری وجود نداشت.

هوش مصنوعی: در آن شکست، تیری به چشمانم اصابت کرد و مرا دچار درد و رنج کرد، در حالی که من خود را از آن تیر بی‌اثر و خوار می‌دیدم.

هوش مصنوعی: خداوند می‌داند و هر کسی که به دروغ خدا را به عنوان شاهد و گواه نام ببرد، از جمله کافران است.

هوش مصنوعی: من هدفم این بود که مانند دیگر بندگان، با تلاشی مضاعف و سرعت بیشتر به خدمت شاه برسم.

هوش مصنوعی: من هزاران دیوان شعر می‌نویسم و در هر کدام هزاران ستایش می‌نویسم، مثل صد هزار تصویر زیبا.

هوش مصنوعی: با دقت و زیبایی همچون آرایشگری که عروسان را می‌آراست، افکار و احساسات پنهان خود را به نمایش می‌گذارم و در محفل مهمانی جلوه‌گری می‌کنم.

هوش مصنوعی: ما با استفاده از ویژگی‌های خوب و ستایش شایسته، نقاط ضعف و زنگارهای ناشی از آتش و هنر را از بین می‌بریم.

هوش مصنوعی: من بخت خود را به ستاره‌های خرد وابسته می‌کنم و به بازیگران فرح‌بخش زندگی، گفت‌وگوی شاد و دلنشین می‌دهم.

هوش مصنوعی: چرا باید ستایش تو را پنهان کنم در حالی که همانند بلبل در باغ، آواز می‌خوانم؟ من مانند پرنده‌ای هستم که در کوهستان به پرواز در می‌آید و نمی‌توانم خود را از شادی بازدارم.

هوش مصنوعی: کسی به من لطف و محبت کند و بر جان و بدنم رحم کند، زیرا من از موقعیت و رتبه‌ای برخوردار نیستم که شایسته‌ی زندگی در دنیای اشراف و افراد برجسته باشم.

هوش مصنوعی: به دقت توجه کن که من چقدر با تلاشی خالص و عمیق، هر بار برای ستودن تو ترفندها و نیرنگ‌هایی از جان و دل به کار می‌بندم.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به خوبی عظمت و مقام آسمان را با کلامم توصیف کنم.

هوش مصنوعی: اگر در رفتار و برخورد خود تکلف و تصنع نداشته باشیم، مانند کوه‌هایی که تحمل دارند، هرگز نخواهیم توانست به سادگی در گفت‌وگوها و مباحثه‌ها به عذری برسیم، زیرا بخشش و بزرگواری مانند دریاهاست.

هوش مصنوعی: چه درد و زحمتی باید تحمل کنی اگر بگویم که خورشید روشن و آسمان در حال چرخش است.

هوش مصنوعی: دولت تو از هر نوع خوشبختی و ثروت بهتر است و بهار نیز زیباترین و دلنشین‌ترین فصل‌هاست.

هوش مصنوعی: به محلی که تو از آنجا هستی، هیچ چیز به آن اندازه‌ای نمی‌رسد که بتواند تقدیر و سرنوشت تو را تغییر دهد، پس در نهایت چه کسی می‌تواند بگوید که آینده‌ات به کجا خواهد رفت؟

هوش مصنوعی: اگر برای تو شایسته است که ستایش و تمجید کنی، باید شعرهایت را برای همه پادشاهان بگشایی و بیان کنی.

هوش مصنوعی: همیشه تا زمانیکه در حرکت آسمان و ستارگان تغییری ایجاد نشود، این چرخه و مسیر ادامه خواهد داشت و از جای خود کوتاه نمی‌آید.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ مانند آفتاب است که روشنی و زندگی را به جهان می‌بخشد و همچنین به مانند آسمان، زمان و زندگی را مدیریت می‌کند.

هوش مصنوعی: نگاه تو بر جایگاهی از باد و چمن قرار دارد و مکان تو بالاتر از هر دو است، همان‌طور که تفاوتی میان باد و کنار وجود دارد.