هوش مصنوعی: زمانی که نور خورشید تابید، سمت باختر (غرب) از دیدگاه سایه زمین، پدیدارتر و نمایان‌تر شد.

هوش مصنوعی: خورشید طلایی طلوع کرد و ماه به آرامی همچون سپری نقره‌ای غروب کرد.

هوش مصنوعی: همچون خورشید درخشان و سرو زیبای روان، معشوقه‌ام بر من گذر کرد.

هوش مصنوعی: در دلم غوغایی از عشق وجود دارد و من در آتش غم آن بیشتر از همیشه ناله می‌زنم.

هوش مصنوعی: از درد و رنج آن دختر زیبا و تأثیرات جدایی آن چهره همچون خورشید صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: به او گفتم، ای کسی که از جان و دل برایم عزیزتری، وقتی دلم را از من گرفتی، اکنون جانم را نیز ببر.

هوش مصنوعی: دل من همچون ستاره‌ای در آتش می‌سوزد، و بدنم مانند خورشیدی در حال سفر است.

هوش مصنوعی: چرا ای محبوب دل‌فریب من، هر شب به یاد تو هستم و چرا هر لحظه به یاد این پسر زیبا می‌افتم؟

هوش مصنوعی: در دشت جدیدی تو را می‌بینم که در جایی دیگر آرامش داری و از منبعی دیگر آب می‌نوشی.

هوش مصنوعی: ای تو که مانند آهویی زیبا هستی، در میان درندگان و خطرات، همچون پرنده‌ای باش و پرواز کن.

هوش مصنوعی: این بیت به این نکته اشاره دارد که چرا باید برخی از امور یا اشیاء با هم هماهنگ و مرتبط باشند در حالی که بعضی دیگر این ارتباط را ندارند. به طور خاص، مثال آورده شده است که کاهو و سگ هیچ تداومی ندارند و در نتیجه نمی‌توان انتظار داشت که همیشه در کنار هم باشند یا با یکدیگر سازگاری داشته باشند.

هوش مصنوعی: تو را شب به صحرا می‌پوشاند، و در روز بر چه کسی کمربندت را ببندند؟

هوش مصنوعی: وقتی که خورشید برای تو زحمتی ندارد و درخشش آن آزاردهنده نمی‌شود، مانند نرگسی نیستی که از خیره‌سری دیگران آسیب ببیند.

هوش مصنوعی: تو مانند ماهی هستی که از شب نمی‌ترسد و همچون گلی هستی که پس از باران دوباره تازه و شاداب می‌شود.

هوش مصنوعی: مانند نیلوفر که در کنار آب می‌روید و به آن وابسته است، تو نیز جایگاه خاصی در دل طبیعت داری، مانند لاله که در بهار در کنار مراتع سبز و خرم می‌روید.

هوش مصنوعی: تو به حکمت و دانش آراسته شده‌ای و در کنار آن، با تدبیر و فریب‌های ظریف، خود را محافظت کرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی از شکر جدا شوی، با حیله و نیرنگ نمی‌توانی. تو باید آن را با شکر همراه کنی.

هوش مصنوعی: نی، به‌واسطه‌ی ناتوانی‌اش، به خوبی احساس نمی‌کند و وقتی دل در حال شادی است، بدن دچار مسرت و سرخوشی می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که در دریا از آب متولد می‌شود، مانند طلا زرد و درخشنده است و وقتی که از خاک به وجود می‌آید، نیز به مانند طلا ارزشمند و زیباست.

هوش مصنوعی: او به هنگام خشکی به رنگ کهربا درآمد، ولی زمانی که رطوبت داشت، مانند زمرد بود.

هوش مصنوعی: انسان مانند جریانی است که در او روح و نفس حیات می‌بخشد و مانند شاخه‌ای است که از آن خوشبختی و شادمانی می‌روید.

هوش مصنوعی: خواهر زیادی وجود دارد که با شاخ گل همراه است و بسیاری هم با شیر نر هم‌خواب شده‌اند.

هوش مصنوعی: مانند افرادی دلیر و شجاع که با زخم‌های زیادی روبه‌رو هستند، دست‌های عروس‌ها نیز پر از زینت‌ها و زیبایی‌هاست.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن حالتی اشاره دارد که در آن فرد به شدت در حال گوش دادن و تماشای دیگران است. او به طور دقت به صحبت‌های طرف مقابل گوش می‌دهد و با چشمانش به آنچه گفته می‌شود، توجه می‌کند. به نوعی می‌توان گفت که او تمام وجودش متمرکز بر کلام و رفتار دیگران است.

هوش مصنوعی: اگر عاقل سخنی نگوید، هیچ هنر و فضیلتی از او نمایان نخواهد شد.

هوش مصنوعی: او همچون بلبل است که بر گل‌های روی دوست آواز می‌خواند و این آواز را در صبح و شام سر می‌دهد.

هوش مصنوعی: انگار که در صحبت‌هایش مانند طوطی است، ولی وقتی به آب برخورد می‌کند، گنگ و کر می‌شود.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای مانند قمری به شدت ناله می‌کند و مانند او، طوقی بر گردنش در حال آویزان است.

هوش مصنوعی: او نه زبان دارد و نه جان، اما از دستان تو سخن می‌گوید همچون یک موجود زنده.

هوش مصنوعی: هوای وجود تو چنان است که حتی زبان خاموش نیز به کلامی گویا تبدیل می‌شود و این کار با وجود خطرات انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: عمیدی که خبرهای او مانند دین در هر دیاری منتشر شده است، در دل‌ها جای گرفته و نفوذ کرده است.

هوش مصنوعی: ابونصر منصور در دنیا به خاطر هنرش معروف و شناخته شده است.

هوش مصنوعی: آفرینش او همانند ستارگان آسمان و کلام او مانند الماس‌هایی است که از دریا به دست می‌آیند.

هوش مصنوعی: از روی طمع و حرص، او خواهد که نعمت‌ها و موهبت‌ها به او داده شود، به طوری که هر یک از نعمت‌ها مانند دست و پا برای او ارزشمند و گرانبها شوند.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای که پس از شنیدن شعر و مدح او، تمام اندام‌ها و اعضای بدن به تحسین او خواهند پرداخت.

هوش مصنوعی: اگر به بزرگی و مقام خود افتخار کنی، حق داری؛ چرا که بدون شک تو باعث افتخار و عزت جهان هستی.

هوش مصنوعی: خصلت‌های نیک بوبکر در صداقت، علم و دانش علی، فضیلت عثمان و عدالت عمر را در وجود تو می‌توان مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: تو در وجود کسانی که برتری دارند، جای داری و تو در فکر و روح افرادی که به موفقیت می‌رسند، حضور پیدا کرده‌ای.

هوش مصنوعی: چه کسی از حوادث به پاسگاه مقام تو پناه برد که تیر سرنوشت به او آسیب زد؟

هوش مصنوعی: به نام تو که دست بر درخت خشک زدی و مانند نخل مریم میوه‌ای نیاورد.

هوش مصنوعی: وقتی نتوانستم به طور کامل از تو تعریف کنم، تصمیم گرفتم به اختصار صحبت کنم.

هوش مصنوعی: من مانند سکندر از زمین‌های مختلف عبور کردم و از خود در هر شهری نشانه‌ای بر جا گذاشتم.

هوش مصنوعی: اسکندر در جستجوی آب حیاتی بود، اما من هم‌اکنون در جام تو همان زندگی را می‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر از محفل تو بیرون بروم، مانند سکندر بی‌منازعه و بی‌دغدغه خواهم شد.

هوش مصنوعی: در دل تاریکی‌های زندگی به چیزی دست یافتم که ارزشش از تمام چیزهای دیگر بیشتر بود.

هوش مصنوعی: تا وقتی که خورشید و ماه در آسمان درخشانند، تو نیز بمان تا دریا و زمین پایدار بمانند.

هوش مصنوعی: به چشمان جاودان، به خوش‌شانسی نگاه کن و با شادی و سرور، زندگی را به وسیله‌ی ثروت و جایگاه خود، گرامی بدار.

هوش مصنوعی: با استقامت و پایداری ایستاده و خوشبال و پرشور باش، همچون کوه، سرو، ابر و خورشید.

هوش مصنوعی: هدف و شادی و ثروت دنیا را جستجو کن و آن‌ها را ببین، پخش کن و از آن بهره‌مند شو.