هوش مصنوعی: ای محمد، تو خود نمونه‌ای از فضل و ذات هنر در این جهان هستی. اگر در وجودی، فضیلت و هنر بود، آن جسم تویی.

هوش مصنوعی: شاید تو را سخنوری بنامند و این نام برایت مناسب است، زیرا در بیان و نوشتار به شیوه‌ای واضح و دلنشین سخن می‌گویی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی این عنوان را به درستی بر خود بگذاری، باید در زمان خطبه بر علم و دانش خود بیفزایی و مانند عود بر منبر برافراشته شوی.

هوش مصنوعی: به لطف و قدرت آب و باد، ذهن تو با نشاط و قدرت فکر کردنش به شدت تحت تأثیر قرار دارد، چه در میان زمین و چه آتش.

هوش مصنوعی: چه کسی در این دنیا همچون تو، که رفیق و برادر و دوست باشد، داشته یا دارد؟

هوش مصنوعی: وقتی از حال و احوال من مطلع شدی، مانند زهر بر جانم تاثیر گذاشتی و حالا قلبم پر از درد و ناراحتی است. اما تو توانسته‌ای این احساس را به زیبایی و به شکلی شیرین بیان کنی.

هوش مصنوعی: چرا با اینکه دانشی زیاد داری، از تأثیر دوازده برج آسمانی و هفت سیاره شکایت می‌کنی؟

هوش مصنوعی: چرا تو نگران و ناراحت از وضعیت بره و گاو هستی در حالی که یکی از آن‌ها بدون سر و دیگری بدون پاست؟

هوش مصنوعی: اگر تو از دو وجود خود با شدت و قهر اعتراض کنی، وقتی دیگران بدی کنند و به تو آسیب برسانند، روح تو در آن لحظه به خشم نمی‌آید و آرامش خود را حفظ می‌کند.

هوش مصنوعی: چرا از شیر که دندان ندارد می‌ترسی؟ و چرا از خوشه‌ای که دانه‌ای ندارد، خیری انتظار داری؟

هوش مصنوعی: چرا تو را این حس نقصان دچار کرده است که باید بپنداری پله‌های زندگی‌ات پایین‌تر یا بالاتر از حد انتظار است؟

هوش مصنوعی: چرا از نیش کژدم و تیر کمان ترس داریم؟ نه سم کژدم سمی است و نه تیر کمان خطری دارد.

هوش مصنوعی: چرا از این بازی و چالشی که به آن گرفتار شده‌ای، می‌ترسی؟ در حالی که هرگز نتوانسته‌ای به خاطر آن گناهی کنی و نه به آن آب‌پرویزی دچار شده‌ای.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که اگر منبعی برای آب وجود نداشته باشد، چگونه می‌توان انتظار داشت که چیزی تر شود. به عبارت دیگر، اگر چیزی در دسترس نباشد، تلاش برای به دست آوردن آن بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اگر در زندگی یا محیطی مشکلی وجود ندارد، چرا باید نگران یا ناراحت بود؟ در واقع، اگر از چیزی که در آن هیچ خاری نیست، آسیب می‌بینیم، نشان‌دهنده این است که دیدگاه ما به مسائل زندگی می‌تواند باعث ایجاد مشکل شود. پس بهتر است بدون قضاوت منفی، به چیزهای خوب و مثبت بپردازیم.

هوش مصنوعی: این جمله می‌گوید که نباید به چیزهایی که در دنیا وجود دارند، فقط به خاطر ظاهرشان توجه کرد. در واقع، ممکن است که برخی از چیزها به نظر خوب یا بد بیایند، اما در حقیقت ارزش واقعی آن‌ها ممکن است متفاوت باشد. بنابراین، بهتر است که از قضاوت سطحی و زودگذر درباره‌ی مسائل خودداری کنیم.

هوش مصنوعی: اگر اهورامزدا توانا و موفق بود، نه در مشکلات و رنج‌ها به سر می‌بردی و نه در حال سقوط و نزول قرار می‌گرفتی.

هوش مصنوعی: بسیار خوب، در اینجا می‌توان گفت که کسی که بهرام را می‌خواند، باید بداند که او در هر زمانی که تیغ و تبر را دید، خون به دستش خواهد آورد. به عبارت دیگر، برانگیختن و دعوت بهرام به دلیل ویژگی‌های خاص او ممکن است به نتایج خطرناکی منجر شود.

هوش مصنوعی: اگر در زیر آفتاب قوت و جانی داشتی، هرگز به خاطر گناهی، چهره‌ات نمی‌توانست سیاه شود مثل دوری از ماه.

هوش مصنوعی: ناهید، آخرین صدای خود را از مردمان شنید، زمانی که اخترشناس، او را به خواندن فراخواند.

هوش مصنوعی: این جمله به زیبایی از تأثیر عمیق و شگفت‌انگیز احساسات صحبت می‌کند. به نوعی می‌گوید که وقتی نگاه کسی به ما می‌افتد، تمام دنیا و ویژگی‌های آن به رنگی دیگر درمی‌آیند و تحولی عمیق در درون ما ایجاد می‌کنند. این احساس می‌تواند چنان قوی باشد که حتی عناصر طبیعی مانند آفتاب و خاکستر نیز تحت تأثیر آن قرار بگیرند. در واقع، این بیان نشان‌دهنده‌ی تأثیر عشق و زیبایی بر روح و ذهن انسان است.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند تصور کند که چه بلایی بر سر ماه خواهد آمد، زمانی که نور آن می‌تواند زمین را تاریک کند، از وقتی که در آن سوی زمین قرار گیرد؟

هوش مصنوعی: از ستاره‌ها که همگی در هنگام غروب می‌افتند، چه خوب یا بد باشد و چه سود یا زیان، اهمیت چندانی ندارد.

هوش مصنوعی: ای برادر، خودت را از مسیر درست دور نکن. نه از سوی ستاره‌ها و گردش فلک، چیزی را خیر بدان و نه شر.

هوش مصنوعی: همه چیز به خواست و اراده خداوند است، پس هیچ چیز را جز تقدیر او ندان. نه خوشبختی و نه سختی به جز از خواست او به وجود نمی‌آید.

هوش مصنوعی: دنیا به ما نشان می‌دهد که در میانه‌ی بازی سرنوشت، انسان‌ها همچون مهره‌هایی در دستان یک بازیگر بزرگ، درگیر چرخش‌ها و تغییرات آن هستند.

هوش مصنوعی: بدان که به یقین، آسمان‌ها به حکمت و دلیلی خاص، انسان را به این شکل و همچنین در این چنبره‌ای از زندگی خلق کرده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر سوگواری و غم، انسان با لباس تیره و غمگین پوشیده است و به منظور شادی و جشن، از زیبایی‌های آسمان و ستاره‌ها بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: برای عبرت گرفتن، باید با دقت ببینیم و فهمیده باشیم. اگر فقط به تصویر یا صدا گوش دهیم، اما توجه نکنیم، فایده‌ای نخواهد داشت. باید آگاه و هوشیار بود تا از درس‌ها و تجربه‌ها بهره‌مند شویم.

هوش مصنوعی: دنیا پر از درس‌ها و عبرت‌هاست؛ تو که هنوز در آن مانده‌ای، بهتر است به خاطر بسپاری و دوباره به آنچه رفته‌ای نگاه کنی.

هوش مصنوعی: اگر از گذشته‌ات خبر و اطلاعی نداری، تعجبی ندارد؛ زیرا از آنچه گذشته برایت اتفاق افتاده، تنها چیزی که باقی مانده، همان خبر و آگاهی است از آنچه که بوده است.

هوش مصنوعی: وقتی به اوضاع و احوال خود نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که در نهایت، مشکلات و سختی‌هایی که دچار آن هستیم، به خواست و تقدیر الهی است و ما در این میان مانند افرادی هستیم که گرفتار بلاها و دشواری‌ها شده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما هر دو کنجکاو و فضول شده‌ایم و زندگی ما را به شدت تحت تأثیر قرار داده است و این وضع برای ما شایسته و مناسب است.

هوش مصنوعی: از ترس، بر تن ما آرام و تازه شدی، در آن لحظه که نشتر به رگ ما فرورفت.

هوش مصنوعی: ما وقتی که در تلاش و کوشش بودیم و برای نبرد چه عهدها بستیم، آماده شدیم تا برای کارزار و جنگ کمر همت بربندیم.

هوش مصنوعی: نه توانستی با دست راست خود شمشیر را بگیری و نه با دست چپ توانستی سپر را به درستی نگه‌داری.

هوش مصنوعی: بدان که ما در سرودن شعر، دست‌مان به خوبی پیش رفت و از خود به مبارزه با رستم زر (قهرمان داستان‌ها) برآمدیم.

هوش مصنوعی: همه‌ی کسانی که توانایی نوشتن دارند، لزوماً شجاع نیستند. شجاعت واقعی در به عمل درآوردن تصمیمات سخت و استفاده از ابزارها در مواقع ضروری نشان داده می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که می‌خواهد کار بزرگی انجام دهد و مانند خنجر پولادین قدرتمند باشد، باید دلش محکم و استوار مثل آهن و فولاد باشد.

هوش مصنوعی: بدنی باید استوار و محکم مانند سنگ باشد و سری باید قوی و تیز مانند سوهان، که بتواند در برابر مشکلات ایستادگی کند و در موقع نیاز به دفاع و مقابله قدرت داشته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که لب‌ها به شدت خشک می‌شوند و دیگر نمی‌توانند به خوبی صحبت کنند، آن زمان احساس می‌شود که سرها، در حالت‌های مختلف و مرطوب، دور هم جمع می‌شوند.

هوش مصنوعی: تمامی افراد زیبایی و جلال مردان را از آهن می‌بینند، زمانی که گردن و سمند و جمشید نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: دلیران از ترس به دو دسته تقسیم می‌شوند و صدای قوی جنگجویان باعث می‌شود خون در رگ‌هایشان به جوش بیفتد.

هوش مصنوعی: وقتی که پشت زمین مانند لاله سرخ می‌شود و به خاطر آن مورد تمسخر و ضربه قرار می‌گیرد، خیری که بر روی زمین است نیز به قهر و ناله خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: نبردی که رخ می‌دهد، نه صدای هماهنگ و موزونی دارد و نه نشانه‌ای از قلمی که به چرخش می‌آید و البته کارایی شمشیر نیز تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که فردی وجود نداشته باشد که به رفتارهای مضحک و خنده‌آور بپردازد، انسان‌ها نمی‌توانند به چنین خنده‌های بی‌مورد و بی‌دلیل بپردازند.

هوش مصنوعی: ای برادر، من در حال بیان داستان خود هستم. تو باید توجه کنی که گمان دیگری نکن و دلیلی جز آنچه می‌گویم در نظر نگیر.

هوش مصنوعی: تو نباید از من بیزاری داشته باشی، زیرا اینگونه نباید باشد که کسی بگوید تو با عقل و تدبیر به این نتیجه رسیده‌ای.

هوش مصنوعی: اکنون می‌خواهم از آنچه که برای تو خوشایند است سخن بگویم، زیرا از این به بعد، این نعمت و خوشبختی به تو تعلق دارد و بی‌نهایت است.

هوش مصنوعی: اگر مانند درخت سرو صاف و زیبا تزئین شوی، بدان که به زودی مانند سرو بلند و استوار به اوج خواهی رسید.

هوش مصنوعی: برای مقابله با مشکلات، صبر را همچون زره به تن کن و به میدان مبارزه برو. از نیروی خود بهره ببر و به مبارزه با چالش‌ها بپرداز.

هوش مصنوعی: تو همچون علفی سبز و زنده برآی و دنبال کار و تلاش برو؛ چراکه من از دورانی که در آن بودم، شکست خورده و دور شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر بعد از این، قدرت و توانی به من بدهند، من از یاری و ستایش خداوند و نوشتن با قلم و دفتر استفاده خواهم کرد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم درباره‌ی ستایش این پادشاه بزرگ سخن بگویم، مانند دریا به عمق فکر و احساس خود می‌روم و گنجینه‌های گرانبها را به نمایش می‌گذارم.

هوش مصنوعی: شخصی به نام عمید مطلق طاهر وجود دارد که هیچکس در زمانه خودش مانند او را ندیده است. او در واقع الگویی برجسته و فوق‌العاده است که دیگران نمی‌توانند به پایش برسند.

هوش مصنوعی: این بیت به صفاتی چون بزرگی و سخاوت یک فرد اشاره دارد. به این معنا که شخصیتی با دل بزرگ و دست پر خیرخواهی و بخشش وجود دارد که نیکی‌های او همچون دریا فراوان و لبریز است. به قدری که حتی دریا هم نمی‌تواند با بخشش او مقایسه شود و در برابر کارهای نیکش کوچک و کم‌مقدار جلوه کند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شخصی به اندازه‌ای بزرگ و با ارزش است که توصیف او مانند دوری زمین است و به لطف نعمت‌هایی که در دست دارد، ظرفیت و استعداد او گسترش یافته است.

هوش مصنوعی: از ابر باران‌زا و از دشت‌های سرسبز نعمت او، نه کسی بر اثر تشنگی در困 است و نه لاغر و ضعیف می‌شود.

هوش مصنوعی: از نزدیکی او مرگ به خود نمی‌بالد و قلم هیچ‌گاه از قدرت او دور نشده است، مگر اینکه جامی به دست او باشد.

هوش مصنوعی: کسی که به مقام و منزلت او نرسیده، نمی‌تواند زیبایی‌ها و فضایل او را درک کند؛ مانند اینکه دریا بی‌نهایت کشف‌نشده باقی می‌ماند و کسی به عمق آن دسترسی ندارد.

هوش مصنوعی: از بلندی اراده و تلاش او، آسمان‌ها تیره می‌شوند و به خاطر بخشش و generosity او، ثروت‌ها از بین می‌روند و مجازات می‌شوند.

هوش مصنوعی: هیچ‌گاه دست سخاوت دراز نبوده است، همچنان که هیچ‌چیز بدون ارزش و جوهر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر استعداد او مانند دریا باشد، طبیعی است که ویژگی خوب او به مانند یک برادر خوشبو باشد.

هوش مصنوعی: اگر به دوست خوشبختی و موفقیت در دین و حکومت برسد، دیگر ستاره‌ها بدون گردونه و گردونه بدون محور نخواهند بود.

هوش مصنوعی: من از همه ناراحتی‌ها رها شدم، چرا که با نگاهی بخشنده به من توجه کرد و مرا از مقام خود بالا برد.

هوش مصنوعی: خدا می‌داند که امروز در این زندان، نعمت بزرگی از نوع بخشش و رحمت اوست که بی‌نهایت است.

هوش مصنوعی: از رحمت او در این دنیای peł زحمت، درخت طوبی و چشمه کوثر به من آرامش و سایه‌ای می‌دهد.

هوش مصنوعی: نه من می‌توانم مانند او در مقام و منزلت باشم، و نه او می‌تواند در هر هنری به اندازه من خدمتکار و مطیع باشد.

هوش مصنوعی: اگر قرار باشد که من از قید و بندها رها شوم و او نیز اراده کند، دیگر به فکر لشکرکشی و سفر نخواهم بود.

هوش مصنوعی: من در آستانه درگاه او می‌خوابم و آنجا آرامش می‌یابم و از رنج شبانه فارغ می‌شوم.

هوش مصنوعی: من به خودپسندی و جهالت پایان می‌دهم و از دانش و آگاهی استفاده می‌کنم تا جمعی از عالمان را مانند لشکری برای من تشکیل دهند.

هوش مصنوعی: من به لقمه‌ای بسنده کرده‌ام و به لباسی ساده قانع هستم؛ ترجیح می‌دهم که از غرور و تکبر دوری کنم و پیرو عقل باشم.

هوش مصنوعی: من فقط به داشتن یک لباس ساده و راحت راضی‌ام و نیازی به اسب سریع و ساز بزرگ ندارم.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد این صحبت‌ها وقتی که عشق و شعر ما را به دردسر انداخته و هر دو را دچار آشفتگی کرده است؟

هوش مصنوعی: ما دو نفر از اهل دانش و فضیلت هستیم، و دو نفر آزاده و آزاداندیش. همچنین دو نفر که در راستی و درک امتحان می‌کنند، و دو نفر که در تفکر و تعمق سرگردان و حیرانند، و دو نفر که در دیدگاه و بصیرت به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: دعای ما در هر مسجد و هر مجلس بالاست و افسوس که ما در هر محفل و محضر حضور نداریم.

هوش مصنوعی: تو در وضعیت سختی به سر می‌بری و به دلیل همین شرایط، ممکن است احساس ترس کنی. اگر از این وضعیت خطرناک بترسی، نباید اجازه بدهی که ترس بر تو غلبه کند.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که بخش کوچکی از عمرم سپری نشده، مگر اینکه با درد و رنج مواجه شده‌ام و هنوز هم در شرایط سخت و دشواری به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: من از زنجیرهای سنگین و سخت به جای مانده‌ام و از رنج‌های زیاد بسیار ضعیف شده‌ام.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر احساس می‌کند که با درد و رنجی که در دل دارد، روحش دچار ناتوانی و ضعیفی شده است. فقط در صورتی می‌تواند به آرامش و زیبایی برسد که مانند گل نیلوفر در آب، به جا و زمانی خاص برسد و از این وضعیت رهایی یابد.

هوش مصنوعی: چشمانم به قدری سبک شده‌اند که مانند یک قایق بر روی آب حرکت می‌کنند، هرچند که بار سنگینی بر دوش دارم که از لنگر قایق هم سنگین‌تر است.

هوش مصنوعی: سختی‌ها و مشکلات، غم و اندوه دائماً بر من فرو می‌ریزد، مانند قطره‌های باران که پیوسته می‌بارند.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه هر روز درباره‌ی این مشکل صحبت می‌کنم، تمام نام‌های مشکلات در ذهنم ماندگار شده‌اند.

هوش مصنوعی: از ضعف پیری، حال من به گلیمی کهنه شبیه شده است؛ همچنان که گلیم در محبسی افتاده، من هم در حالتی گرفتار شده‌ام. مانند دیبه‌ای کهنه و پرچین، تلاطم زندگی‌ام به آرامی می‌گذرد.

هوش مصنوعی: ای دوست، از بی‌حمیتی من همچون مایع غلیظی شده‌ام که نه ویژگی خود را می‌شناسم و نه می‌توانم به حالت اول برگردم.

هوش مصنوعی: من در شرایط سخت و دشوار، درمان خود را از تجربیات و چشیده‌های گذشته به دست می‌آورم، زیرا وقتی که مشکلات به مراتب کم‌تر می‌شوند، احساسات و وضعیت من نیز تغییر می‌کند و به راحتی زودگذر و ناپایدار می‌شود، مانند برگی که در باد به سادگی می‌افتد.

هوش مصنوعی: افسوس بر انسانی که ضعیف و ناتوان از قید و بند رها شد، و افسوس بر عمرش که بی‌فایده و هدر رفت.

هوش مصنوعی: من همواره با شعر سر و کار دارم، و دلیل آن این است که حال و هوای من شبیه حال ساحران است که با جادوگری زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: مانند آذر و مانی، به عنوان بت‌ساز و نقاشی که در شر و مشکلات دست و پنجه نرم می‌کند، من هم از درون زندان این سختی‌ها را مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت می‌پردازد و به نوعی از محبوبیت و جاذبه‌ای که شخصی خاص دارد، اشاره می‌کند. در واقع، شخصی که به عشق و زیبایی مست می‌شود، او را همانند مانی و آذر توصیف می‌کند؛ یعنی خداوندگار زیبایی و عشق که قلب‌ها را تسخیر می‌کند. با این توصیف، شاعری به ستایش زیبایی و جذابیت می‌پردازد.

هوش مصنوعی: در زمانه‌ای که به دنیا آمده‌ام، چرا باید هنرم را پنهان کنم مانند دختری که هنرهایش را آشکار نمی‌کند؟

هوش مصنوعی: چرا باید عمرم مانند کافران بگذرد، وقتی که من یکی از پیروان پیامبر هستم؟

هوش مصنوعی: این به وضوح بیان می‌کند که در بین این امت، کسی به حساب نمی‌آید و من را از عذاب سختی که در جهنم است، نمی‌رهاند.

هوش مصنوعی: من همچنان در لابه‌لای حرف‌هایم پر از شعله‌ای هستم که از دل آتشینم برمی‌خیزد. دهانم مانند کوره‌ای می‌سوزد و زبانم در آن، مانند ذغال داغ، سرشار از احساسات و آتش درونم است.

هوش مصنوعی: می‌گوید: خوب است که برای مدت کوتاهی سختی را تجربه کرده‌ای، در این زندان، به خاطر این که گفتم می‌دانم که ما درک می‌کنیم.

هوش مصنوعی: به طور قطع بدان که دشمن علم من هر چند در میدان جنگ زره و کلاه‌خود به تن کند، مردی نیست.

هوش مصنوعی: بله، اما در نهایت، قلمدان از دوکدان جدا شد و به این ترتیب، عمامه از چادر بدلیل این جدایی بیشتر آسیب دید.

هوش مصنوعی: من به دروازه‌ای از دنیای عشق و زیبایی نزدیک شدم و در آنجا با چهره‌ای دلپسند مواجه شدم. از آن دروازه وارد شدم و به سفر خود ادامه دادم.

هوش مصنوعی: من شاد و سرزنده‌ام، اما کمی هم بدحالم و بی‌خود. از حماقت خود آگاهی ندارم و به نوعی دیوانه‌ام، مثل اینکه از ابتدا اینطور بوده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که نادان بودم و ریش خود را بلند کردم، پدرم به همه ریش‌ها، ریش من را به نام ریش گاو خطاب کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که حال و وضعیت فضل را مشاهده کردم، تصمیم گرفتم برای پسرم از حرفه‌ی بافندگی چشم‌پوشی کنم.

هوش مصنوعی: به او نوشتم و پیغام دادم و گفتم که ای سعادت، در جستجوی فضل و موفقیت، هیچ زحمتی را تحمل نکن.

هوش مصنوعی: اگر به خوشبختی و سعادت دست می‌خواهی، باید به تلاش برای بهبود خود بپردازی و از جهل و نادانی دوری کنی.

هوش مصنوعی: نگران نباش و مانند یک سگ صدا نزن. بلند شو و مدام مانند یک الاغ صدا کن.

هوش مصنوعی: هر کسی که به دیگران آسیبی بزند، مثل سگان است که به همدیگر حمله می‌کنند. و اگر کسی نتواند از خود دفاع کند، مانند الاغی است که در موقع خطر نمی‌تواند به خود کمک کند.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت او ناشی از فضیلت و شایستگی نیست؛ مانند چوبی است که در آتش بسوزد و زغالی شود.

هوش مصنوعی: پدرانه نصیحت می‌کنم که بهتر است به خوبی حرف‌های من توجه کنی، زیرا هر چیزی که به هنر مربوط می‌شود، می‌تواند خطراتی نیز به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به وضعیتی اشاره دارد که در آن، هر بار که موضوعی به میان می‌آید، یادآور زخم‌ها و دردهای گذشته است. این حالت همچون موسیقی‌ای زمزمه‌وار در جمع و محفل‌ها قابل شنیدن است و نشانه‌ای از رنج‌های پنهان و تلخی تجربیات زندگی است. به عبارتی، خاطره‌های تلخ و زخم‌های قدیمی هر از گاهی خود را نشان می‌دهند و در دل سخن‌ها و گفتگوها به یاد آورده می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر کسی در کارش مکر و فریب به خرج دهد، نشان می‌دهد که در دلش به دیگران رحم نمی‌کند و از آسیب رساندن به آنان دریغ نمی‌ورزد. این رفتار ناپسند هر کسی را که به کارد زدن و آسیب رساندن عادت داشته باشد، شامل می‌شود.

هوش مصنوعی: نگران شدن و اضطراب داشتن برای ما هیچ فایده‌ای ندارد، چرا که امروز در شرایطی هستیم که ناتوان و در مضیقه‌ایم.

هوش مصنوعی: هیچ‌گاه نشنیده‌ام که بتوان از دنیا در امان ماند و هرگز ندیده‌ام که کسی نتواند از آسمان دوری کند.

هوش مصنوعی: در این زمانه، بسیاری از چیزها به هم می‌ریزند و نابود می‌شوند. مانند حیوانی قوی و آهنین که چنگ می‌زند و عقابی که از آتش بال می‌دهد.

هوش مصنوعی: زندگی و کار ما در این جهان همانند شکار و شیرینی است که در سپهر عمر تجربه می‌شود.

هوش مصنوعی: انسان‌ها در ذات خود تأثیرگذار نیستند و تحت تأثیر نیروهایی قرار دارند. تمامی آنچه که تو در جهان می‌بینی، نشان از وجود یک نیروی برتر و الهی دارد.

هوش مصنوعی: اگر تو گنجی ارزشمند بودی، هیچ وقت نمی‌خواستنی که بمانی؛ این سخن دل‌نشین باید تا روز قیامت باقی بماند.

هوش مصنوعی: وقتی که یاد و نام مردم در زندگی باقی می‌ماند، پس از آنکه چیزی ثابت و پایدار شده است، هر ساله همیشه از دیدگاه یک پیام‌رسان قابل مشاهده و قابل درک خواهد بود.

هوش مصنوعی: در این زمانه که زندگی به نوعی منصفانه‌تر شده، همچنان امید من به رهایی و آسایش از بین نرفته است.

هوش مصنوعی: از فرمانروای بزرگ جهان و پادشاهی که نور و قدرت را به زمین می‌آورد، که پادشاهی است پرورش‌دهنده دین و ایمان.

هوش مصنوعی: آسمان را به تلاش و کوشش خود پر کن، اندیشه‌ات را چون خورشید تابان روشن کن و دل بزرگی مانند دریا داشته باش. در این دنیای پراز چالش، زمین را به نیکی و بزرگی همچون یک پادشاه اداره کن و بر جهان قضاوتی عادلانه کنید.

هوش مصنوعی: علاء دولت مسعود کامکار، کسی است که به واسطه توانمندی‌ها و شایستگی‌هایش، در سرزمینش به مقام و اعتبار بالایی دست یافته و به عنوان یک فرمانروای برجسته شناخته می‌شود. او به قدری پرافتخار است که می‌تواند تاج و افتخارات را بر سر خود بگذارد و در میان مردم از احترام و عظمت ویژه‌ای برخوردار باشد.

هوش مصنوعی: در آسمان، جایگاه بلندش قرار دارد و نام پرافتخار او بر انگشتر پیروزی حک شده است.

هوش مصنوعی: وقتی از مرتبه بالای مقام و علم او سخن می‌گوییم، می‌توان فهمید که عظمت و جاه او از سمت باختر تا خاور گسترده است.

هوش مصنوعی: سعادتی که او (شخص مورد نظر) دارد، از هر آسمان و ستاره‌ای فراتر رفته است و نشانه‌های عدالتی که به همراه دارد، در هر سرزمین و کشوری نمایان شده است.

هوش مصنوعی: عظمت و شکوه او مثل ابر در شرق و غرب پراکنده شده است و قدرت و حکومتش مانند بادی است که در دریا و بر روی زمین جریان دارد.

هوش مصنوعی: او مانند شیری وحشی و چون ماری خطرناک است، و بر سر و دستش به خاطر هراسی که ایجاد کرده، تاجی مانند تاج پادشاهان و یاران قیصر قرار دارد.

هوش مصنوعی: تمام آسمان‌ها و کهکشان‌ها تحت فرمان اوست و حرکت ستارگان نیز بر اساس اراده و نظم او انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر او نخواهد، هر سال باغ شاداب نخواهد بود و اگر او روزی چیزی نگوید، خورشید هر روز طلوع نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: من به خود می‌بالم که هیچ‌کس مثل من نیست، پس نیازی به تعریف و تمجید دیگران نیست، چرا که هیچ‌کس مانند من وجود ندارد.

هوش مصنوعی: باد دولت او در آفاق می‌وزد؛ برای دوستانش همچون نسیم ملایم و برای دشمنانش چون طوفانی سخت است.

هوش مصنوعی: اگر این شعر به خوبی و شایستگی ارائه نشود، به خاطر آن است که دارای معانی ناپسند و واژه‌های ناقص است.

هوش مصنوعی: من را به خاطر لطف و محبتت ببخش، زیرا این بدن و جان من به دلیل ناتوانی بر بالشت و بستر دراز کشیده‌اند.