هوش مصنوعی: برای اجازه گرفتن به سمت دریا رفتم تا مانند باد از آن عبور کنم.

هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی و خوشبویی گل‌ها اشاره شده و مشخص می‌شود که میمون‌ها در حال حمل و نگهداری این گل‌های زیبا هستند. به نوعی نشان‌دهنده‌ی شادی و خوشی ناشی از بودن زیبایی‌های طبیعی در زندگی است.

هوش مصنوعی: امروز از دریا، وحش و پرندگان به سمت گوشه‌ای می‌پرند و می‌دانیم که در این فرار نشانه‌ای از پیروزی و شادی وجود دارد.

هوش مصنوعی: روحانیان با چهره‌های زیبا در آسمان صف کشیده‌اند تا مورد تماشا قرار بگیرند.

هوش مصنوعی: او با شگفتی به آسمان نگاه می کرد و گویی ستاره‌ها را تقدیم آن می‌کرد.

هوش مصنوعی: ابتدا آن تکه سنگی که از کوه جدا شده، به خاطر بارش باران به زمین افتاد و در کنار کوه قرار گرفت.

هوش مصنوعی: کوه بزرگ مانند پرنده‌ای به زیر پا فرورفته و در دل زمین جا گرفته است.

هوش مصنوعی: اگر قیامت نیامده، پس چرا آن کوه بلند پیش پای دیوان ستم پیشه قرار گرفت؟

هوش مصنوعی: هم اکنون، از بین سپاهیان، کرگس جلوتر رفته و از کنار ما عبور کردند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که شهباز (پرنده) از لحاظ ظاهری بدون پر به نظر می‌رسد، اما با اراده و همت بالای خود توانسته است پرواز کند.

هوش مصنوعی: دل از قید و بندی که داشت رها شد و به طور کامل آزاد شد، مانند پرنده‌ای که به راحتی در هوا پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: آسمان از حرکات و تغییرات خود متوقف مانده، چون وجود شیر پرانی را در آن می‌بیند که از شگفتی‌های روزگار است.

هوش مصنوعی: با یک پرش از دریا، جهانی همانند خیال در ذهن نقش بسته است.

هوش مصنوعی: یک کفتار جادوگر با قدرت‌های فوق‌العاده، که نظارت بر دریا را به عهده داشت.

هوش مصنوعی: چشم‌ها به دریا دوخته شده و دهانی مانند درِ جهنم باز شده است.

هوش مصنوعی: هرکس که سایه‌اش بر تو افتاد، به او وابسته نشو و در تیرگی شب به فکر او نباش، که روزی او را رها خواهد کرد.

هوش مصنوعی: تو به خواسته خود رسیدی و او را مانند لقمه‌ای که در زمان مناسب خورده می‌شود، در دل خود جا دادی.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اکنون وقتی می‌بینم که آن جادوگر بی‌ارزش چقدر دهانش گشاد است، مثل اوج آسمان می‌باشد. به طور کلی، اشاره دارد به اینکه در برخی مواقع، افراد بی‌ارزش یا دست‌کم گرفته‌شده، می‌توانند خودشان را بزرگتر از آنچه که هستند، نشان دهند.

هوش مصنوعی: به وسیلهٔ تدبیر او، انسان به مراتبی از خرد و عقل رسید و با روح خود به گونه‌ای عمیق وارد و درگیر شد.

هوش مصنوعی: دل شکسته او به خوبی نشان می‌دهد که چه درد عظیمی در درونش نهفته است و آن درد مانند جوی خون از عمق احساساتش جاری شده است.

هوش مصنوعی: مانند شمشیری تیز که از غلاف بیرون آمده، از شکم پاره‌ای سر برآورده است.

هوش مصنوعی: دل از نگرانی‌های دریا عبور کرد و به عمق شهر لنکا رسید.

هوش مصنوعی: در روزهای ناپسند یکی از دشمنان، نتوانستم شام را در باغ گل گذرانده و از زیبایی‌های آن لذت ببرم.