هوش مصنوعی: در این کوه، موجودی شبیه به کرگس وجود دارد که بدنی بزرگ و قوی دارد و مانند ابرهایی که غم و اندوه را به همراه دارند، به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در میان کرگدان‌ها، نام سنپات به زبان‌ها افتاد و میمون‌ها به دام او افتادند.

هوش مصنوعی: به خاطر خوشحالی شکارشان، به جلو آمده‌اند، تا چند روزی به روزی خود برسند.

هوش مصنوعی: دل‌هایشان از صدای چنگ سنپات به شدت متاثر شده و به حال رنجوران درآمده است.

هوش مصنوعی: هنون گفت که تو شخص خوش‌اخلاقی هستی، اما در واقع شاید در درون خود مانند یک کرگدن باشی.

هوش مصنوعی: چطور می‌توان جان را برای انجام کاری تسلیم کرد، در حالی که نمی‌توان به کرگس اختیاری داد؟

هوش مصنوعی: این شعر به این معنا است که اگرچه این موضوع مانند آن نیست، اما هیچ لکه ننگ و عیبی نخواهد داشت و در عوض، پیام‌رسانان را با آرامش و اطمینان از خطرات نجات خواهد داد.

هوش مصنوعی: وقتی خبر مرگ او به گوش رسید، همه از این موضوع ناراحت شدند و افسوس خوردند.

هوش مصنوعی: ای حیوان، از کجا می‌آیی که بوی آشنایی از تو به مشام می‌رسد؟

هوش مصنوعی: بگو حال جتا با من چگونه است، چرا که وقتی جان داد، دور از من برادر است.

هوش مصنوعی: حالا داستانی را که جزو درس‌های عبرت است، با وضوح بیان می‌کنم، از ابتدای آن تا روزی که به پایان می‌رسد.

هوش مصنوعی: با ناله گفت که اگر گربه‌ای وفادار بود، برادر من با من چنین نمی‌کرد.

هوش مصنوعی: من و او یک روز تصمیم گرفتیم به آسمان پرواز کنیم و از هوای دلپذیر لذت ببریم.

هوش مصنوعی: ما تا جایی پیش رفتیم که حتی ماه هم از ما شرمنده شد و گل نسرین در آسمان را تحت تأثیر قرار دادیم.

هوش مصنوعی: خورشید با عظمت و والایش به خاطر نبود ادب، آتش غیرت را از بلندی می‌افشاند.

هوش مصنوعی: حالت او به قدری متاثرکننده است که من هم از محبتش به دل خودم راه یافته‌ام. گرمای عشق او، روح مرا به شدت تحت تأثیر قرار داده و من با خودم فکر کردم که این احساس چقدر عمیق است.

هوش مصنوعی: من برای محافظت از او زیر بال و پرم او را پناه دادم.

هوش مصنوعی: او از حرارت خورشید در امان است، اما من به خاطر روشنایی او سوزانده شدم.

هوش مصنوعی: من مانند پروانه‌ای شده‌ام که به شمع آسمان نزدیک می‌شود و در این حال بال و پر خودم را با زمان مقایسه می‌کنم.

هوش مصنوعی: در اینجا در حالتی بی‌نوا و بدون امکانات افتاده‌ام و انگار که از عمر من هزار و چهارصد سال گذشته است.

هوش مصنوعی: در این مدت خبری از حال آن برادر نیست و این معشوق که در دوری به سر می‌برد، بسیار افسرده و غمگین شده است.

هوش مصنوعی: الان از تو خبری شنیدم که به خاطر غم، جگرم را پاره پاره می‌کنم.

هوش مصنوعی: دیگری گفت که من ناآرامی در دل دارم و احساس می‌کنم که فاصله‌ای به اندازه صد فرسنگ را می‌توانم با دستانم حس کنم.

هوش مصنوعی: هم اکنون سیتا را در لنکاست می‌بینم، در باغ دیوکان که آنجا چهره‌اش همچون دریا است.

هوش مصنوعی: وقتی دلیل بی‌پری و ناتوانی‌ام را به دوستانم گفتم، دیگر نمی‌توانم با کسانی که غمگین هستند، هم‌قدم شوم.

هوش مصنوعی: فرزندی دارم به نام سپارس که در میان پرندگان مانند عنقا، که مخلوقی افسانه‌ای است، بسیار برتر و ممتاز است.

هوش مصنوعی: کسی که بخواهد به خاطر کینه‌ای که در دل دارد، در کار دوستانش خیانت کند، در واقع جان خود را به خطر می‌اندازد.

هوش مصنوعی: چون سپارس از این معنا آگاه شد، فوراً برای خدمت آماده و جلوه‌گر شد.

هوش مصنوعی: سپارس به دوستانش دستور داد که به او کمک کنند و به خاطر وفاداری‌اش به او اجازه دادند تا این کار را انجام دهد.

هوش مصنوعی: افراد دلیر و قوی از این خبر خوش شاد شدند و مانند آدم‌های سرمست به رقص و شادی پرداختند.

هوش مصنوعی: هنوز می‌گوید که آیا ممکن است از دریا شاد شد، در حالی که عبور از آن آسان است؟

هوش مصنوعی: او به او پاسخ داد که ای دوست، امروز که پایان کار است، دیگر وقت مناسبی نیست.

هوش مصنوعی: بهتر است که از افکار و خیالات بیرون بیاییم و به جای خواب و خوردن، به دنبال آرامش واقعی باشیم.

هوش مصنوعی: در دل شب، با غم و اندوهی که داریم، به انتظار فردا می‌نشینیم و منتظریم ببینیم چه لطف و رحمت جدیدی از ناپیدا برایمان آشکار خواهد شد.

هوش مصنوعی: پیران دانا به درستی گفته‌اند که غم و نگرانی درباره‌ی آینده، نباید باعث ناراحتی امروز ما شود.