هوش مصنوعی: از آخر غار، دل خسته و ناراحت به پرواز درآمد و به میدان جنگ روی آورد، در حالی که به آن سنگ بزرگ تکیه کرده بود.

هوش مصنوعی: به مانند اره‌ای که دندان‌هایش را برای بریدن تیز کرده، به خاطر کینه، خون برادرش را می‌ریزد.

هوش مصنوعی: به طور ناگهانی، تیر زیبای عشق به ما حمله‌ور شد و ما به سرعت به دام مرگ افتادیم.

هوش مصنوعی: دلش به درد و رنجی که قاتل به او داده چشم دوخته و با حس زشت‌خواری و سرزنش به او نگریسته است.

هوش مصنوعی: برخی از مردم به خاطر علم و دین و انصاف تو معروفند، حالا خودت بگو این چه نوع رفتار و چه نوع فرهنگ و آدابی است؟

هوش مصنوعی: من هرگز با تو دشمنی نکردم، چطور می‌توانی مرا مانند دشمن بکشی؟ مثل اینکه به درخت بید آسیب زده باشی.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی با من به ستیزه بپردازی، ترس و وحشت بیشتر خواهد شد، زیرا من خود با برادرم در دشمنی هستم.

هوش مصنوعی: می‌دانم که از این ظلم آشکاری که می‌کنی، تو به وجود روز جزا اعتقادی نداری.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانی دستانم را از دامنت آزاد کنی وقتی بدون دلیلی خون به گردنم داده‌ای؟

هوش مصنوعی: عجب این است که در عشق سیتا، از هر فردی انتظار داشته باشی که به تو کمک کند یا طرفدار تو باشد.

هوش مصنوعی: تو باید برای نبرد آماده شوی و از من یاری بگیری، نه از برادر خود.

هوش مصنوعی: با چنین موجودی که خود نشان‌دهنده ی ضعف و شکست است، چه نیازی به جنگ و قدرت نمایی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: خردمندی از سخن او ناراحت شد که این انسان بی‌پروایی به دیگران نصیحت می‌کند.

هوش مصنوعی: زن کم‌مرتبه و پایین‌تر از خود را برادر دخترت می‌دانی، پس چه حرفی است در مورد زنا کردن با او. این کار بی‌معنا و نامناسب است.

هوش مصنوعی: چرا شرم می‌کشی در حالی که با این چهره تیره‌ات، ادعای بی‌گناهی می‌کنی؟

هوش مصنوعی: من به اندازه‌ای گناه کرده‌ام که به خوبی می‌دانم این نوع کشتن از کمک و نیکی کردن بهتر است.

هوش مصنوعی: پس از اینکه از گناه پاک شدم، نامه‌ات را در آب شلاق شستم.

هوش مصنوعی: بهتر است که با آرامش و شکرگزاری زندگی را به پایان برسانی و از ترس روز قیامت دوری کنی.

هوش مصنوعی: زمانی که بهانه منطقی و معقول شد، بر روی بال‌های وصیت پرواز کرد و با آن فرد موفق و خوشبخت صحبت کرد.

هوش مصنوعی: من تو را به عنوان ولیعهد به او سپردم، اما تو نباید زیاد تلاش کنی؛ کار او به اندازه کافی است.

هوش مصنوعی: اینطور رفتار کن که زید، بدون نگرانی و غم، بتواند زندگی کند و دلش از مشکلات و بی‌پدری نیز آزاد باشد.

هوش مصنوعی: یک روزی خواهد رسید که تو، ای جوانمرد، کار بزرگی را انجام خواهی داد که هیچ کس دیگری قادر به انجام آن نخواهد بود.

هوش مصنوعی: به انگشت نیز گفت: ای نور چشمان من، زمان مرگ من فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: خودت را نادان نکن، من فرزند عاقل هستم. برای انتقام خون پدرم، با دشمنان صلح نکن.

هوش مصنوعی: وقتی دل‌سوزان در خدمت هستند، شایسته است که جانبازان نیز در مقام جانبازی خود را نشان دهند و این امر برای صاحبان نعمت و ناز مناسب است.

هوش مصنوعی: حالا باید در خدمت عم باشیم و روزها را با شادی و غم سپری کنیم.

هوش مصنوعی: اگر او از من بد بگوید، اما من از او به خوبی یاد کنم، این باعث خوشحالی‌اش می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به شکلی شاد و سرمست زندگی کنی، در برابر مشکلات و موانع تلاش کن و خود را خاموش و بی‌عمل نگذار.

هوش مصنوعی: در لحظه‌ی آخر، او به برادرش می‌گوید که در روز قیامت از او راضی و خشنود باشد.

هوش مصنوعی: مرا دچار مشکل کردی، اما به وصیت من گوش کن. از تو هیچ توصیه‌ای به عنوان نصیحت ندارم.

هوش مصنوعی: من به تو می‌گویم که فراموش نکن که گاهی چیزهایی که در ظاهر کوچک به نظر می‌رسند، از نظر ارزش و اهمیت ممکن است به اندازه فرزندت مهم باشند.

هوش مصنوعی: اگر با فردی خردمند و با تدبیر همکار باشی، کارها به خوبی پیش می‌رود و نیازی به نگرانی یا تلاش بی‌فایده نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: به این معنی است که به یاد داشته باش که اگر به من نزدیک شوی، از محبت و خوبی فاصله نخواهی گرفت و در عین حال نباید فریب مسائل فریبنده و ظاهری را بخوری.

هوش مصنوعی: از دشمنی او بر لطف و مهربانی بیندیش و حال خود را با حال او مقایسه کن.

هوش مصنوعی: مزاج پادشاه مانند شعله‌ای از آتش است که نمی‌تواند تفاوت بین خودی و بیگانه را تشخیص دهد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شخصی به خاطر مهمی که به او سپرده‌اند، جان خود را فدای آن می‌کند. او از میان خرسندی و شادی به گریه و زاری می‌افتد و فریاد می‌زند. به عبارت دیگر، از سر دلسوزی و ناراحتی، تحت تأثیر احساسات شدید قرار می‌گیرد و به یاد وجود آن مسئله مهم، نگران و آشفته می‌شود.

هوش مصنوعی: ارنیل به همراه سگریو بلاکوش، نعش را بر دوش خود برداشت و راهی شد.

هوش مصنوعی: او را با آبی کثیف شستشو دادند و به شیوه هندی‌ها به او آتش زدند.

هوش مصنوعی: جمعی به خاطر سوگواری در یک مکان دورهم جمع شدند و در این اندوه عمیق، بی سر و بی پا، یعنی در حال غم و اندوه شدید، نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: در روز خوش یمن، سگریو را فراخواند و با احترام و تجلیل خاصی از او استقبال کرد.

هوش مصنوعی: به جای اینکه ملکه یا رهبری بزرگ داشته باشد، حکمرانی به میمون‌ها داده شده است و آن‌ها در عالم به عنوان پادشاه شناخته می‌شوند.

هوش مصنوعی: پس از آن، هیچ‌کس جرات نکرد سر از فرمان شاه میمون بپیچاند.

هوش مصنوعی: در نتیجه، وزیر شاه میمون با دستور ولیعهد به احترام و توجه به او اطاعت کرد.

هوش مصنوعی: او با خوشحالی و سعادت، در آن روز با دل شاد نشسته است و به آرزویش رسیده است.

هوش مصنوعی: زمین را بوسیدم در برابر تو، زیرا نبودن در خدمت تو برایم چنین وظیفه‌ای را به همراه داشت.

هوش مصنوعی: من در حسرت به دست آوردن تو هستم و نمی‌دانم چگونه می‌توانم برای تو چیزی بنویسم که ماندگار و ارزشمند باشد.

هوش مصنوعی: اما اکنون که حالت جوی به صورت برف و سرد است، تصمیم به سفر گرفتن غیرممکن به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: باید صبر کنی تا دو یا سه ماه بگذرد تا بتوانم لشکری را به فرمان تو آماده کنم و سپس اقدام کنیم.

هوش مصنوعی: در غم دوری از دوست، شخصی که در کنارش است، به دریا و حسرت فرو رفته است و به او دستور می‌دهد که برو.

هوش مصنوعی: اگر تو مانند من از درد دل و رنج رنجیده نباشی، پس چرا به خاطر دیگران خودت را ناراحت می‌کنی؟ به آن کس که دوستش داری آرامش بده.

هوش مصنوعی: پس از اینکه تنها ماند، رام و لطیف بود و سرانجام در کنار آب لبی، خانه‌ای برای خود ساخت.